Demoniczne korzenie ruchów charyzmatycznych.

Wedle zdrowej nauki katolickiej nie może być żadnego punktu wspólnego pomiędzy dobrem a złem, prawdą a kłamstwem, bo jeśli coś zawiera 1% zwodzenia już jest zwodzeniem maskującym się pozorami prawdy. Ludzie rozprzestrzeniający złego ducha mają ręce i nogi, uśmiechają się, są często uprzejmi i przyjaźni, jak wielu katolików, wierzących wiarą dającą zbawienie. Nie widać różnicy. Jednakże ich wiara jest czymś zupełnie innym i ich duchowość jest poddana innym siłom, niż Duch Święty, choćby nazywali sobie tego ducha jak chcą. Sprytnym podstępem jest nazwanie działających sił duchowych, powstałych poza Kościołem, Duchem Świętym. Żaden duch pochodzący spoza Kościoła nie jest Duchem Świętym. Duch Święty został dany Kościołowi a przychodzące spoza Kościoła duchy, manifestujące swoje działanie z "mocą", w czasach powszechnego odstępstwa, z pewnością są duchami zwodzenia.

Natura ludzka sama w sobie jest dobra. To dlatego patrząc na jakiegoś uprzejmego, inteligentnego, posiadającego talent oratorski heretyka możemy powiedzieć: on ma dobre intencje, on głosi z mocą prawdę. Przypisując dobro natury ludzkiej każdemu działaniu, mylimy piękno stworzenia z prawdą, która jest poza stworzeniem, która nie jest stworzeniem. Która jest wobec człowieka zewnętrzna i którą człowiek musi chcieć poznać. Która jest doskonale tożsama z samym Bogiem jak powiedział Chrystus: Ja Jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Prawda jest jedna, Objawiona, i złożona na Ziemi tylko w Kościele, zabezpieczona nauką, jaką Kościół wyznawał niezmiennie przez wieki.

Jednakże dobra natura człowieka, który głosi kłamstwo, jest wykorzystana przez ojca kłamstwa, by tym bardziej zwodzić i przekonywać, że nie jest on niczym złym. By atrakcyjnością taką czy inną zwodzić ludzi i pociągać, jak cukierkiem, do wiary w siły zupełnie obce prawdzie.

Tak jest z ruchami charyzmatycznymi. Nie powstały one w Kościele i są wynikiem kardynalnego błędu posoborowego, doszukującego się w dobru złożonym w każdej stworzonej istocie prawdy Boga. Gdyby piękno i staranność, z jaką Bóg stworzył wszystko, wystarczyły do zbawienia, to ani Kościół, ani śmierć Pana Jezusa, ani chrzest, ani żaden sakrament nie byłyby potrzebne. Prawda i łaska do zbawienia potrzebna jest jednak czymś innym, niż naturalne piękno i zdolności złożone w ciałach, intelektach, wrażliwości osób także głoszących kłamstwo. To, że ktoś jest piękny czy przekonujący, że jego słowa paraliżują uczucia, wolę, są sugestywne nie oznacza, że on ma "ducha świętego" który tak działa. Jedynym sprawdzianem jest przymierzenie nauki do Prawdy, czyli niezfałszowanej nauki Kościoła. Po owocach poznaje sie drzewo. Dzisiaj i te owoce trudno rozeznawać wśród apostazji całych kościelnych struktur hierarchicznych, tym bardziej świecki jest rozdzierany i osamotniony w szukaniu prawdy. Jednakże film ten ukazuje zatrute źródło, z którego duchy wtargnęły do Kościoła, wpuszczone przez szukającą nowości hierarchię posoborową, uległą ideologii i błędowi twierdzącemu, że w każdej religii i każdym człowieku jest pęd, naturalne szukanie Boga i w każdym są odblaski prawdy mogące być przyczyną zbawienia. Zbawienie zostało złożone w Kościele na zawsze, dla całego świata po koniec czasów. W poglądzie, że każdy człowiek szuka prawdy i dąży do Boga, człowiek został przeceniony. Człowiek może sobie uczynić boga z pieniądza, z ludzkiej miłości, z drugiego człowieka a szukający Boga może za bóstwo uznać nawet szatana. Szczególnie wtedy, kiedy szatan podsuwa mu siebie w pobożnej postaci. W formach zbliżonych do religii. W formach uwielbienia, radości, entuzjazmu z jakimi większość ludzi kojarzy sobie Niebo i szczęście. Nie wiedzą oni, nie prowadzeni duchowo przez duchowieństwo, czym jest prawdziwe Niebo, nie zaznali tego, nikt im o Niebie nie opowiedział. Ekstazy serwowane przez zwodzicieli uznaja oni za ekstazy miłości bożej. Tymczasem szał zmysłów, którego doświadczają jest sposobem na poddanie ich demonicznym siłom. Entuzjazm zamienia się w poddanie złemu duchowi a potem w upodlenie.

To widać. Gdyby ktoś miał wątpliwości, że odnowa charyzmatyczna "katolicka" jest inna, to zasługa tylko mentalności Polaka, który, gdy w innych krajach rozwijała się duchowość zwodzicielska, entuzjastyczna, w warunkach względnego dobrobytu i spokoju, w Polsce wałczyło się o fizyczne, moralne i duchowe przetrwanie. Jednak wraz z poluzowaniem prześladowań, z dobrobytem, duchowość ta zawitała i w polskim Kościele. Mentalność Polaka jest inna, więc oznaki charyzmatycznych zjawisk mają inne znamiona. Szatan dobrze dostosowuje swoje "objawienie" do możliwości odbiorców. Tam, gdzie mentalność ludzi jest bardziej oswojona z formami pogańskimi, nie rażą manifestacje już otwarte, świadczące wyrażnie o demonicznym pochodzeniu charyzmatyzmu. Ukazane na filmie amerykańskie i afrykańskie odmiany charyzmatyzmu, od których pochodzi także "katolicki" odłam, dla nie ogłupiałych Polaków i katolików, mogą zaświadczyć o źródłach charyzmatyzmu i ocalić tych, którzy jeszcze zwykli używać rozumu. Ocalić, póki jeszcze rozumu używają.