Ludu Rzymskiego Ostojo, od Rzymskiej Mszy oderwana, Patronko wśród srogich bojów w dalekie strony zabrana, od Różańcowych Twych krain, które mrokami przesłonił bezbożnik, neopoganin i zbójca z siekierą w dłoni
Z domu Cię Matko wygnano, bo byłaś Polski Królową i w domu tym krew przelano, i zbrodnią dom pohańbiono, ruszyłaś wraz z tułaczami w niełasce, Panno łaskawa, Jacka świętego śladami po ślady brata Czesława
Matko ze wzgórz Podkamienia, na czele stań swej milicji, O wspomóż nas litościwie, coś zeszła w Odry dolinę,
O, zgromadź lud rozproszony, O, ocal lud zagubiony,
abyśmy poprzez cierpienia, początkom wierni, tradycji, do Kresów doszli szczęśliwie, gdzie Ty królujesz wraz z Synem
