Ludu Rzymskiego Ostojo,
od Rzymskiej Mszy oderwana,
Patronko wśród srogich bojów
w dalekie strony zabrana,
od Różańcowych Twych krain,
które mrokami przesłonił
bezbożnik, neopoganin
i zbójca z siekierą w dłoni Z domu Cię Matko wygnano, bo byłaś Polski Królową i w domu tym krew przelano, i zbrodnią dom pohańbiono, ruszyłaś wraz z tułaczami w niełasce, Panno łaskawa, Jacka świętego śladami po ślady brata Czesława Matko ze wzgórz Podkamienia, na czele stań swej milicji, O wspomóż nas litościwie, coś zeszła w Odry dolinę, O, zgromadź lud rozproszony, O, ocal lud zagubiony, abyśmy poprzez cierpienia, początkom wierni, tradycji, do Kresów doszli szczęśliwie, gdzie Ty królujesz wraz z Synem