Dzisiaj, moze bardziej niz kiedys, widze,
jak te wszystkie, czasem nawet piekne slowa ,
sa male,
nie dostajace do sytuacji, w jakiej przyszlo nam zyc.
Te slowa zycia nie niosa.
Te wielkie starania,
traktaty,
obce armie na terenie Polski,
zakupy nowoczesnej broni....
Dobrze, ze te starania sa,
ale tu NIE MA BOGA...
i dlatego to wszystko wiatr rozniesie jak pyl...

JEZUS i MARYJA

Przed oczy Twoje, Panie, winy nasze składamy, *
a karanie, które za nie odbieramy, - przyrównywamy.

Jeżeli uważamy złości, - któreśmy popełnili, *
mniej daleko cierpimy, - niżeliśmy zasłużyli.

Cięższe jest to, czego się znamy być winnymi,
*a lżejsze to, co ponosimy.
Karę za grzechy dobrze czujemy, *
a przecież grzeszyć - poprzestać nie chcemy.

Pośród plag Twoich niedołężność nasza wielce truchleje, * wszakże w nieprawościach -
żadna się odmiana nie dzieje.

Umysł utrapieniem srodze ściśniony, *
a upór w złem - trwa nic nie poruszony.
Życie w uciskach prawie ustaje, *
złych jednak nałogów swoich - nie poprzestaje.

Jeżeli nawrócenia łaskawie czekasz, -
my się nie poprawujemy; *
jeżeli sprawiedliwie karzesz -
wytrwać nie możemy.

Wyznajemy z płaczem w karaniu, -
czegośmy się dopuszczali, *
a po nawiedzeniu zapominamy, -
czegośmy dopiero płakali.

Gdy miecz Twój na nas podniesiony trzymasz, -
wieleć obiecujemy, *
a skoro go spuścisz, -
obietnic wykonać nie chcemy.

Kiedy nas karzesz, prosimy, -
abyś się zmiłował, *
a gdy przestaniesz, pobudzamy Cię znowu, -
abys nam nie folgował.

Oto nas masz korzących się Tobie, -
Wszechmogący Boże! *
Wiemy, iż jeżeli miłosierdzie nie odpuści, -
sprawiedliwość słusznie nas zagubić może.

Racz nam tedy dać, o co żebrzemy, -
lubośmy nie zasłużyli, *
któryś nas z niczego stworzył, -
abyśmy Cię prosili.

Ante oculos; ułożył papież Urban VIII