Przecież Wojtyła również był humanistycznym modernistą - to że przez Wcielenie Chrystus zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem (brednia Gaudium et spes 22) było jego ulubioną tezą pozwalającą na ohydę spustoszenia w postaci choćby bałwanka Buddy na ołtarzu św. Piotra w Asyżu.
A co do "ekologicznego nawrócenia" to też nie wymysł Bergoglio - Wojtyła jako pierwszy użył tego określenia ( por. 17 January 2001 | John Paul II )
O ekologii mówił dużo wcześniej zresztą, oto fragment listu pasterskiego KEP z 02.05.1989 r.

“(…) Alarmująca sytuacja ekologiczna skłania do narodowego rachunku sumienia i rewizji życia. Dopiero poznanie zła i uznanie winy może zapoczątkować właściwe działania. Stoimy przed koniecznością zmiany naszego ekologicznego myślenia i działania, “przemiany sumień” – jak powie Ojciec Święty, by być bardziej solidarnym wobec człowieka, jak i wobec natury. Owa wewnętrzna przemiana może przygotować grunt dla wyrzeczeń, które są nieuniknione dla poprawy sytuacji ekologicznej (…)

Nowe myślenie ekologiczne winno przenikać działania wszystkich szczebli zarządzania i organizacji gospodarki, od robotnika obsługującego najprostsze urządzenia csy wchodzącego na teren budowy poprzez kierownictwo zakładu aż po gremia decydujące o dalszych kierunkach rozwoju. (…)”

I jeszcze jeden fragment powołujący się na personifikację ziemi jako Paczamamy:

“(…) Pragnę teraz, z tej ziemi Cochabamba, rolniczej par excellence, zwrócić się do was, chłopów keczuańskich, (…) którzy od niepamiętnych czasów zamieszkujecie te doliny i stanowicie podstawę tożsamości boliwijskiej (…) Pan nadal będzie towarzyszył wam w pracy swoją pomocą. Troszczy się o ptaki niebieskie, lilie polne, trawę wyrastającą z ziemi (por. Mt 6, 26-30). To jest dzieło Boga, który wie że potrzebujemy płodów pochodzących z ziemi, owej złożonej i pełnej wyrazu rzeczywistości, którą wasi przodkowie nazwali “Pachamama” i która stanowi odbicie dzieła boskiej Opatrzności, ofiarowując swe dary dla człowieka. Oto głęboki sens obecności Boga, którą musicie odnajdować w waszych relacjach z ziemią (…)”

za: 11 maggio 1988, Celebrazione Eucaristica nei pressi dell'aeroporto di Cochabamba (Bolivia) | Giovanni Paolo II

@baran katolicki
Wojtyła to żaden tomista, bardziej heglista od dialektycznego urojenia połączenia tomizmu z filozofiami subiektywistycznymi, fenomenologią zwłaszcza. A co do jego wykształcenia to kształcił się na rewolucyjnych ruchach na zachodzie
W cieniu Teilharda
Katolicyzm kremówkowy (1)
Katolicyzm kremówkowy (2)
Katolicyzm kremówkowy (3)
Dziadkowie soborowej wiosny (1)
Dziadkowie soborowej wiosny (2)
Dziadkowie soborowej wiosny (3)
Dziadkowie soborowej wiosny (4)

@baran katolicki
Nie mógł uprawiać personalizmu bo personalizm to wymysł XX w. Św. Tomasz uprawiał filozofię realistyczną i miał wszystko poukładane zgodnie z porządkiem stworzenia tj. wychodził od Boga jako pierwszej przyczyny, Absolutu i ostatecznego celu zarazem. A człowiek miał w Bożym porządku swoje miejsce.
Co do Boecjusza i pojęcia osoby to wykształciło się ono na gruncie defniowania dogmatu o Trzech Osobach Boskich i nie ma nic wspólnego z XX wiecznym personalizmem.

V.R.S. Proszę zauważyć, że w personalizmie Karola Wojtyły osoba jest fenomenem/zjawą/. Dla niego osoba nie jest realnym bytem lecz sceniczną maską pod którą ukrywać się może zarówno to co święte i to co przeklęte. Jednostka w rozumieniu Świętego Tomasza z Akwinu jest "podmiotem osobowym". Dla Karola Wojtyły jednostka to również osoba podporządkowana konkretnej wspólnocie. Tutaj rozpoznajemy ukąszenie heglowskie w myśli filozoficznej Karola Wojtyły. Osoba pozbawiona podmiotowości jest skazana na podmiotowość wspólnoty. Taka Osoba musi podporządkować się wspólnocie/stado/. Tyle warta jest jednostka osobowa ile scala wspólnotę/ma zdrową relację ze wspólnotą/. Jednostka osobowa wykluczona ze wspólnoty/rodzina, parafia, wioska, naród/ skazana jest na śmierć. Dzisiaj mamy z tym ogromny problem. Bezkarność władzy jaka panoszy się na niespotykaną skalę również w Polsce ma swoje korzenie w osobie pozbawionej podmiotowości.