"Historia relacji Jana Pawła II z Drogą Neokatechumenalną, z Kiko, Carmen i ojcem Mario jest niesamowita, to było coś wielkiego. Z jednej strony Papież, mając ducha prorockiego, wyczuwał, jakim darem dla Kościoła jest Droga; z drugiej strony naszą odpowiedzią było zaufanie i zaangażowanie się w misję Kościoła.

Słusznie Kiko wyznał: „Widziałem w Nim duchowego giganta: zawsze dawał nam dwa razy więcej niż to, o co prosiliśmy lub czego oczekiwaliśmy, zawsze szedł dalej, to sprawiało, że wobec Niego czułeś się mały. Zatwierdził Drogę Neokatechumenalną swoim zadziwiającym listem do kard. Josefa Cordesa, powierzając mu kontynuację apostolstwa Drogi Neokatechumenalnej. Napisał w tym liście: «Pragnę, aby bracia z Episkopatu, razem ze swoimi prezbiterami, doceniali i wspomagali to dzieło dla Nowej Ewangelizacji, tak aby było realizowane według wytycznych zaproponowanych przez Inicjatorów». Było to więcej, niż mogliśmy sobie wyobrazić. Miał odwagę otworzyć seminarium Redemptoris Mater w Rzymie, pomimo wielu trudności i kontrowersji”.