"Kościół, uwolniony od herezji koncyliaryzmu, wolny od niepotrzebnych kompromisów i pod przewodem Papieża, poprowadziłby świat i zmęczonych dezorientacją wiernych do prawdziwych, gruntownych reform poprzez odrzucenie utopii i ducha tego świata, który niczym swąd diabelski wdarł się do środka Kościoła.Czy ostatecznie powiodło się środowiskom zainteresowanym we wsparciu Benedykta XVI w jego walce o oblicze Kościoła? Jakie zakulisowe działania podejmowane były przez samego Papieża by przełamać zmowę milczenia? Na ile brak konsekwencji w spełnieniu żądań Matki Boskiej, na ile sprzeciwianie się Jej woli, kończy się brakiem skuteczności własnych ludzkich poczynań, paraliżem własnych planów i dążeń, paraliżem papiestwa? "

Yves Marsaudon Mason 33 ° rytu szkockiego
Ekumenizm postrzegany przez Tradycyjnego Masona (1964)
Katolicy(…) muszą nie zapominać, że wszystkie drogi prowadzą do Boga. I oni będą musieli zaakceptować to, że odważna idea wolnego myślenia, którą rzeczywiście możemy nazwać rewolucją, wylewa się z naszych lóż masońskich, wspaniale rozłożyła się nad kopułą Św. Piotra. Można dostrzec, że ekumenizm jest prawowitym synem masonerii (…) katolicy, prawosławni, protestanci, Izraelici, muzułmanie, hinduiści, buddyści, wolnomyśliciele, wolnowierzący; dla nas to tylko nasze pierwsze imiona,
Masoneria to nasze nazwisko rodowe!

To tylko zniewoleni, odarci z człowieczeństwa ludzie, potrafią w złu widzieć dobro. Przekonałam się o tym. Widać to bardzo jasno.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Czy nie dość szaleństwa i bluźnierstwa w naszych czasach by jeszcze wbrew oczywistym faktom twierdzić, że jesteśmy bezpieczni i uratowani? W jakich oparach absurdu trzeba tkwić i jak Prawdą oraz nami, zwykłymi wiernymi, trzeba gardzić by utrzymywać, że już oto wokół nas jest radośnie a za oknem spełniona Fatimą wiosna i pokój! Jak można tak twierdzić w tych właśnie czasach - gołym okiem widocznej apostazji, które odrzuciły Fatimę, które tolerują na płaszczyźnie wiary i rozumu tyle fałszywych zjawień i teorii, jak można głosić takie nonsensy w świecie, który wiarę katolicką - samą delikatną jej istotę, jej przeszywającą na wskroś, do szpiku kości wyjątkowość, jej zbawienność i rdzeń jedyności, skutkujący na wieki życiem w piekle lub w raju - rozmył w pseudoekumenicznym "światowym laboratorium wiary i duchowości"..

Dopóki kmiotki na dopalaczach się nie nawrócą, to nie będzie pokoju. Mówię tu o Pokoju Chrystusa, a nie świata.
Ta ich wściekłość nasila się, bo mają już mało czasu i robią wiele błędów.
Czas się nawracać.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
I w kwestii pokoju obiecanego światu, nie sposób zakłamać rzeczywistości - na świecie toczy się tyle wojen i panuje taka agresja między państwami, systemami politycznymi, szaleje terroryzm (skrycie lub jawnie poparty przez rządy i skierowany także przeciwko własnym obywatelom), liczy się "zwykły" bandytyzm wewnątrz społeczeństw, które odrzuciły Dekalog, dominuje wrogość między obywatelami, gangsterstwo instytucji państwowych i finansowych, brak zwykłej uczciwości i odpowiedzialności pomiędzy rządami a poddanymi ich władzy narodami. Na świecie zapomniane, niekultywowane, odrzucone lub lekceważone jest nabożeństwo Pierwszych Sobót miesiąca - jakże więc można mówić o dokonanym już naszym ocaleniu, skoro sam Bóg uzależnił nasz los od rozwoju kultu Niepokalanego Serca w tym właśnie nabożeństwie, ściśle związanym z miłością i poszanowaniem Sakramentu Pokuty, Najświętszego Sakramentu i Różańca Świętego. Gdzie jest dziś ów kult, cześć i miłość? Gdzie pokuta, zadośćuczynienie Niepokalanemu Sercu, gdzie Pierwsze Soboty miesiąca?Czy nie dość szaleństwa i bluźnierstwa w naszych czasach by jeszcze wbrew oczywistym faktom twierdzić, że jesteśmy bezpieczni i uratowani?