Za to, że Ty nieskończony Bóg przyszedłeś i żyłeś naszym życiem w skromności i ubóstwie.

Żeś życie Swe ziemskie zakończył cierpieniami i śmiercią nieznaną w historii ludzkości.

Że nie opuszczasz nas w naszej nędzy, której nawet Twoja Ofiara cofnąć nie mogła.

Że Jako niezmienny Bóg nie cofnąłeś sprawiedliwych konsekwencji zdrady tak oczywistej.

Za cierpienia duchowe, które choć człowiekowi do końca nigdy nie będą pojęte w swych zarysach budzą zachwyt i miłość.

Za to, że oddając nam absolutnie wszystko aż do granicy pozostania Bogiem… w zamian otrzymujesz tak niewiele.

Wiec świadom tego Kim Ty Jesteś a kim ja wysłuchaj pokornej modlitwy za mych braci i siostry. Nie dla mych zasług proszę nie dla niewdzięcznych Twych dzieci nawet, ale z uwagi na radość jaką ich obecność w Niebie Ci sprawi.

Przypomnę ci Umiłowany żeś powiedział:

I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: „Żałuję tego”, przebacz mu.

Nie potrafię sprawić by powiedzieli „Żałuję tego”. Albo walczą ze mną albo większość walk przegrywając mówią „posłuchamy cię innym razem” Aleś polecił na wstawiać się za sobą nawzajem. Więc że – wierzę w to szczerze nie jestem lepszy od nich – błagam Cię przez wzgląd na Swe Miłosierdzie Nie tylko wysłuchaj, ale też i przebacz!

Wobec absolutnego braku argumentów by stanąć prze Twą Sprawiedliwością staję przed Twym Miłosierdziem i pytam. Czy nie trzeba tu Boże Twej Nieskończoności by zaradzić takiej prośbie. W nędzy swej a jednak w Twoim świetle widząc ogrom tego o co proszę błagam Tę którąś dał nam za Matkę a po niej Niebo całe: Oto nędza, pokora i absolutna bezradność dołóżcie odbite w was piękno Boga i zanieście by prosić o coś tak wielkiego. Miłosierdzia Twego. Miłosierdzia Nieskończony Boże nad nami.