Tyś Ojciec lecz my dla nas sami sterem, sternikiem oraz arką i pełną parą w przód płyniemy, królestwo nasze rośnie z nami, głosząc kres złego niedowiarkom i niebo sobie budujemy
i co się święci: ziemia cała, świat cały wstaje dzisiaj z kolan by wszechogarniał, wciąż silniejszy, dziwny ten świat – bądź nasza chwała, straszny ten świat – bądź nasza wola, i jeszcze staje się straszniejszy
nie chcąc o łaskę Twoją prosić, o niezależność w walce czynni, chleb niepowszedni, sztuczny jemy, gmach pomyślności tak się wznosi i nie jesteśmy nic już winni, choć coraz bardziej zadłużeni
my – dzieci Twoje co z beztroską skaczemy w fale pokuszenia, dufni we własne zbawcze plany
ale Ty przybądź z mocą Boską, Prawdą co nigdy się nie zmienia i zbaw nas Ojcze od nas samych
Nie wiem, nie jestem autorem tych obrazków. Lew w Piśmie Świętym pojawia się w liście św. Piotra w przestrodze o diable, który jak lew ryczący krąży by pożreć dusze (1 P 5) - ten fragment trafił do codziennej liturgii godzin Kościoła, do wieczornej Komplety. Słynny Psalm 90 tak pięknie przetłumaczony przez Kochanowskiego używa tego określenia w tym samym kontekście - tj. przy wspomożeniu Bożym …Więcej
Nie wiem, nie jestem autorem tych obrazków. Lew w Piśmie Świętym pojawia się w liście św. Piotra w przestrodze o diable, który jak lew ryczący krąży by pożreć dusze (1 P 5) - ten fragment trafił do codziennej liturgii godzin Kościoła, do wieczornej Komplety. Słynny Psalm 90 tak pięknie przetłumaczony przez Kochanowskiego używa tego określenia w tym samym kontekście - tj. przy wspomożeniu Bożym będziesz deptał lwa (i smoka), co przedstawiano potem w odniesieniu do Chrystusa w sztuce chrześcijańskiej - wp.com/…nt/uploads/2010/03/Image-of-Jesus-from-Ravenna.jpg W Apokalipsie św. Jana lew pojawia się zaś na określenie Chrystusa jako Lwa z pokolenia Judy co stanowi nawiązanie do określenia plemienia Judy w mowie Jakuba z Genesis 49 (lew właśnie).
Natomiast rozumiem że chodzi o przesłany przez panią obrazek, którego kontekst jest wg mnie nieczytelny.
