SZOK !!! Franciszek twierdzi, że Jezus stał się diabłem, wężem. Radio i TV Watykańska pomijają te słowa

sor.

s

Papież Franciszek jest heretykiem i masonem, dlatego postawił w Watykanie pomnik Lutra. Radio watykańskie pomija słowa Lutra cytowane przez Franciszka, ale Radio Maryja, portal Wiara,pl Papież Franciszek jest heretykiem i masonem. Poniżej jest pełna jego wypowiedź, którąfranciszekfalszywyprorok.wordpress.com/…/franciszek-twie…
Poniżej jest pełna jego wypowiedź, którą
franciszekfalszywyprorok.wordpress.com/…/franciszek-twie…

Zawsze staram się dociekać prawdy.
-----------------------
Tymoteusz 3 minuty temu

Quas Primas - dobrze jest dociekać prawdy, więc cała przyjemność po mojej stronie, pozdrawiam :)

Poprawka, tak powinienem wcześniej napisać:

„który dla nas stał się grzechem, który stał się diabłem, wężem”
albo
„który stał się grzechem, który siebie uczynił diabłem, wężem dla nas”

@Quas Primas - Druga kwestia.

„A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni*, tak potrzeba, by wywyższono* Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne*.” (J 3, 14-15).

Quas Primas napisała:
„(...) dalej porównuje spoglądanie na krzyż Chrystusa ze spojrzeniem na miedzianego węża.”

W tym przypadku sprawa nie jest łatwa, powiedziałbym śliska, delikatna. Innymi słowy, część osób odniesie wrażenie, że Franciszek porównuje Pana Jezusa do diabła. Z poniższych fragmentów Starego Testamentu wynika, że żydzi sporządzonego przez Mojżesza węża miedzianego uważali za bożka, a nie za symbol potęgi Boga. Dlatego też Franciszkowa medytacja jest bardzo problematyczna, jak zwykle nieprecyzyjna, mętna, a przynajmniej dla mnie.

„(...) Ezechiasz*, syn Achaza, został królem judzkim. (2 Krl 18, 1).
„On to usunął wyżyny, potrzaskał stele, wyciął aszery i potłukł węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz*, ponieważ aż do tego czasu Izraelici składali mu ofiary kadzielne - nazywając go Nechusztan.” (2 Krl 18, 1).

„który stał się grzechem, który siebie uczynił diabłem, wężem dla nas”
albo
„który stał się grzechem, który siebie uczynił diabłem, wężem dla nas”

Natomiast powyższe słowa Franciszka są dla mnie po prostu skandaliczne.

Pełny tekst z polskojęzycznej wersji oficjalnej strony l'Osservatore romano:
Robienie „znaku krzyża” z roztargnieniem i ostentacyjne noszenie „symbolu chrześcijan”, jakby to była „odznaka jakiejś drużyny” czy „ozdoba”, może nawet z „drogocennymi kamieniami, klejnotami i złotem”, nie ma nic wspólnego z „tajemnicą” Chrystusa. W związku z tym Papież Franciszek zasugerował, by zrobić rachunek sumienia właśnie co do krzyża, aby sprawdzić, jak każdy z nas nosi na co dzień jedyne prawdziwe „narzędzie zbawienia”. Oto główne myśli rozważania, które Papież przedstawił podczas Mszy św. odprawionej we wtorek rano, 4 kwietnia:

„Zwraca uwagę fakt – zauważył na początku, odnosząc się do fragmentu ewangelisty Jana (8, 21-30) – że w tym krótkim passusie Ewangelii Jezus trzykrotnie mówi do uczonych w Prawie, do uczonych w Piśmie i niektórych faryzeuszy: 'Pomrzecie w grzechach waszych'”. Powtarza to „trzy razy”. A „mówi to – dodał – ponieważ nie rozumieli tajemnicy Jezusa, ponieważ mieli serce zamknięte i nie potrafili odrobinę go otworzyć, postarać się zrozumieć tę tajemnicę, którą był Pan”. W istocie, wyjaśnił Papież, „umrzeć w swoim grzechu to rzecz niedobra: oznacza, że wszystko na tym się kończy, w brudzie grzechu”.
Jednak później „ten dialog – w którym Jezus trzykrotnie powtarza 'pomrzecie w grzechach waszych' – rozwija się, i na koniec Jezus patrzy wstecz, na historię zbawienia i coś im przypomina: 'Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic sam z siebie nie czynię'”. Pan mówi właśnie: „gdy wywyższycie Syna Człowieczego”.
Tymi słowami – stwierdził Papież, odnosząc się do fragmentu zaczerpniętego z Księgi Liczb (21, 4-9) – „Jezus przypomina to, co zdarzyło się na pustyni, i o czym była mowa w pierwszym czytaniu”. Jest to chwila, kiedy „lud znużony, lud, który już nie może znieść wędrówki, oddala się od Pana, mówi źle o Mojżeszu i o Panu, i natyka się na węże, które kąsają i powodują śmierć”. Wtedy „Pan mówi do Mojżesza, aby sporządził węża z brązu i umieścił go wysoko, a człowiek, który zostanie ukąszony przez węża i popatrzy na tego z brązu, będzie uzdrowiony”.
„Wąż – kontynuował Papież – jest symbolem złego, jest symbolem diabła: był najbardziej przebiegły ze zwierząt w ziemskim raju”. Ponieważ „wąż jest tym, który potrafi zwieść kłamstwami”, jest „ojcem kłamstwa: to jest tajemnica”. A zatem „czy mamy patrzeć na diabła, żeby się uratować? Wąż jest ojcem grzechu, tym, który doprowadził ludzkość do grzechu”. W rzeczywistości „Jezus mówi: 'Kiedy Ja zostanę wywyższony wysoko, wszyscy przyjdą do Mnie'. Oczywiście to jest tajemnica krzyża”.
„Wąż z brązu uzdrawiał – powiedział Franciszek – ale wąż z brązu był znakiem dwóch rzeczy: grzechu spowodowanego przez węża, zwiedzenia przez węża, przebiegłości węża; a także był znakiem krzyża Chrystusa, był proroctwem”. I „dlatego Pan mówi do nich: 'Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM'”. Tak więc możemy powiedzieć, stwierdził Papież, że „Jezus „stał się wężem”, Jezus „stał się grzechem” i wziął na siebie wszystkie brudy ludzkości, wszystkie brudy grzechu. A „stał się grzechem”, dał się wywyższyć, aby wszyscy ludzie na Niego patrzyli, ludzie zranieni przez grzech, my. To jest tajemnica krzyża, a mówi to Paweł: 'Stał się grzechem' i przybrał postać ojca grzechu, przebiegłego węża”.
„Ten kto nie patrzył na węża z brązu po ukąszeniu przez węża na pustyni – wyjaśnił Papież – umierał w grzechu, grzechu szemrania przeciwko Bogu i przeciw Mojżeszowi”. Podobnie, „kto nie uznaje w owym Człowieku wywyższonym, jak wąż, mocy Boga, który stał się grzechem, aby nas uzdrowić, umrze w swoim grzechu”. Bowiem „zbawienie przychodzi tylko z krzyża, ale z tego krzyża, którym jest wcielony Bóg; nie ma zbawienia w ideach, nie ma zbawienia w dobrej woli, w chęci bycia dobrymi”. W rzeczywistości, podkreślił Papież, „jedyne zbawienie jest w ukrzyżowanym Chrystusie, ponieważ tylko On, jak to symbolizował wąż z brązu, był zdolny przyjąć cały jad grzechu i tam nas uzdrowił”.
„A czym jest dla nas krzyż?” – zadał pytanie Franciszek. „Owszem, jest znakiem chrześcijan, jest symbolem chrześcijan, i żegnamy się znakiem krzyża, ale nie zawsze robimy to dobrze, niekiedy robimy to byle jak... ponieważ nie mamy tej wiary w krzyż”, wskazał Papież. Krzyż, zresztą, stwierdził, „dla niektórych osób jest oznaką przynależności: 'Tak, noszę krzyż, aby pokazać, że jestem chrześcijaninem'”. I „w porządku”, jednak „nie tylko jako odznaka, jakby chodziło o jakąś drużynę, emblemat jakiejś drużyny”; ale, powiedział Franciszek, „jako pamięć o Tym, który stał się grzechem, który siebie uczynił diabłem, wężem dla nas; uniżył się aż po całkowite unicestwienie siebie”.
Poza tym prawdą jest, że „inni noszą krzyż jako ozdobę, noszą krzyże z cennymi kamieniami, aby się pokazać”. Ale, zwrócił uwagę Papież, „Bóg powiedział do Mojżesza: 'Kto spojrzy na węża, będzie uzdrowiony'; Jezus mówi do swoich nieprzyjaciół: „Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie'”. W rzeczywistości, wyjaśnił, kto nie patrzy na krzyż w ten sposób, z wiarą, umrze we własnych grzechach, nie otrzyma tego zbawienia”.
„Dzisiaj – powiedział Papież – Kościół przedstawia nam dialog z tą tajemnicą krzyża, z tym Bogiem, który stał się grzechem z miłości do mnie”. I „każdy z nas może powiedzieć: 'z miłości do mnie'”. Tak więc, kontynuował, warto się zastanowić: „Jak ja noszę krzyż: jako pamiątkę? Kiedy robię znak krzyża, czy jestem świadomy tego, co robię? Jak noszę krzyż: czy tylko jako symbol przynależności do jakiejś grupy religijnej? Jak noszę krzyż: czy jako ozdobę, jako klejnot, z licznymi cennymi kamieniami, ze złota?”. Czy też „nauczyłem się nosić go na barkach, gdzie sprawia ból?”.
„Niech każdy z nas dzisiaj – zasugerował Papież na zakończenie swojej medytacji – popatrzy na Ukrzyżowanego, niech popatrzy na tego Boga, który stał się grzechem, abyśmy my nie umarli w naszych grzechach, i niech odpowie na te pytania, które wam zasugerowałem”.
4.04.2017
Msza św. w Domu św. Marty

VRS Jest nie tylko kwestia pierwszego członu zdania wyrażenia ale też drugiego. Oto skrótowy komentarz...
___________________________

"4 kwietnia ... nie tylko powiedział, że Jezus (postać z I wieku, założyciel jego religii) „uczynił się diabłem”. Wypowiedział też zdanie, które osobiście już nieraz słyszałem od księży rozpowszechnionej w Polsce religii. Używa ona nazwy katolicyzmu, mimo widocznych gołym okiem różnic doktrynalnych i nie tylko.
...powiedział: „...si è abbassato fino ad annientarsi totalmente”. czyli: „...uniżył się aż do totalnego unicestwienia”. Czy ktoś umie pogodzić te dwie tezy? Jezus uczynił się diabłem, i jednocześnie unicestwił się. To znaczy, że Jezusa nie ma? To znaczy, że diabła nie ma?
... nawiązuje się do „kenozy”, czyli do słowa stworzonego – na ile pamiętam – w XIX wieku przez jakiegoś protestanta.
Użyte przez Saula-Pawła z Tarsu słowo ἐκένωσεν (ekénōsen) (Flp 2,7) nigdy nie znaczyło po grecku "unicestwił". Unicestwienie prowadzi do nieistnienia. Nic - to nic. A „opróżnił", "ogołocił", „wyniszczył” w sensie wychudzenia, "uniżył", „znikł z oczu” jak księżyc w nowiu - to co innego, niż „unicestwił się”. Obrońcom byłego jezuity od razu podrzucę argument z I Listu do Koryntian (w. 28), żeby nie musieli szukać. Zapewniam jednocześnie, że ... o tym nie pomyślał ;)
καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ θεός, τὰ μὴ ὄντα ( „nie będące, niebyty”), ἵνα τὰ ὄντα („będące, byty”) καταργήσῃ..."