Ceni się czucie święte, co się tam rozwinie: Wspomnisz na ojca, matkę i łza ci popłynie!-. Skądże? Czyliż to płótno łzę tę wycisnęło? Nie — to nieodgadnione, to jest Boskie dzieło! Teraz bluźnijcie dalej, a ja się ukorzę: Ja tu widzę myśl wielką i natchnienie Boże. Zabłysnęły więc szczyty wiejskiego kościoła, I odblask pobożności zajaśniał dokoła Upadli na kolana pobożni pielgrzymi, I głowy po schylali i sercami swymi Przenieśli się pod skromne świątyni sklepienia, I nowe na cześć Maryi rozpoczęli pienia. Zbliżaj ę się do miejsc, co tak sercu drogie, Między ścianami tłumy nie zmieszczą się mnogie, Ale to nic nie szkodzi. W około cmentarza Wznosi się ołtarz święty Tuż obok ołtarza Ofiara po ofierze, tak jak w dzień niedzieli, A lud się do sytości odpustem obdzieli. Każdy wesół, szczęśliwy, że tym tchem oddycha. Jakaś pociecha serca napełnia im cicha. Zbliża się korny grzesznik do konfesjonału. Ucieszon rozgrzeszeniem, odchodzi pomału. I znowu nowy widok: klękli chrześcijanie. Kapłan z …Więcej