,,Prorok Ezechiel ma wizję, która jest usytuowana w dolinie Ezdrelon, a dotyczy odrodzenia narodu będącego na wygnaniu.
Rozproszenie i pozbawienie nadziei powodują, że Izraelici nie są w stanie o własnych siłach zmienić swojej sytuacji.
Do wzrostu potrzebny jest im ożywczy powiew Bożego Ducha i słowo Pana, które trwa na wieki i powoduje odrodzenie tego, co po ludzku słabe, niesamodzielne, niemożliwe. Podnieść się z upadku i otrzymać nowe życie to droga należących do Pana.
Jakby echem tej prawdy są słowa nowotestamentalnego orędzia Jezusa: „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

Do wzrostu potrzebny jest ożywczy powiew Bożego Ducha i słowo Pana, które trwa na wieki.

„Wydobycie z grobu” to początek drogi nawrócenia, na której ma dokonywać się nieustanny wzrost ku „krajowi Izraela”. Dynamizm łaski Bożej zakłada również współpracę ze strony człowieka, otwarcie na działanie Bożego Ducha. Tyle owoców ile otwarcia.

Wizja odrodzenia narodu może stanowić również symbol duchowego odrodzenia człowieka, który – krok po kroku – od oczyszczenia przez oświecenie dochodzi do zjednoczenia z Bogiem. Jaka jest dynamika tego wzrostu? Pomocą w zrozumieniu niech stanie się ostatnia książka – testament św. Jana Pawła II pt. Pamięć i tożsamość (rozdział: Odkupienie: zwycięstwo zadane człowiekowi). Papież nawiązuje do nauki, która jest rozpowszechniona „w traktatach o życiu duchowym i doświadczeniach mistycznych”, a prowadzi do naśladowania Chrystusa.

Drogę oczyszczającą przedstawia zachowywanie przykazań, to znaczy „przezwyciężanie grzechu, moralnego zła w jego różnorakich formach. To zaś prowadzi ku sukcesywnemu oczyszczeniu wewnętrznemu” i „pozwala odkrywać wartości”. W ten sposób dokonuje się przejście na drogę oświecającą. „Wartości bowiem są tymi światłami, które rozjaśniają bytowanie, a w miarę jak człowiek pracuje nad sobą, coraz intensywniej świecą na horyzoncie jego życia”. Równocześnie rozwijają się cnoty, które stanowią stałe nastawienie umysłu i woli do czynienia dobra. „Z biegiem czasu, jeżeli człowiek wytrwale postępuje za Mistrzem, którym jest Chrystus, coraz mniej odczuwa ciężar zwalczania w sobie grzechu, a coraz bardziej raduje się światłem Bożym, które przenika całe stworzenie. (…) Światło wewnętrzne oświeca jego uczynki i pozwala mu widzieć całe dobro świata stworzonego, które pochodzi z ręki Bożej”. W ten sposób następuje wprowadzenie na drogę jednoczącą. „Jest to ostatni etap drogi wewnętrznej, w którym dusza doświadcza szczególnego zjednoczenia z Bogiem. Zjednoczenie dokonuje się przez kontemplację Bożej istoty oraz przez doświadczenie miłości, która z tej kontemplacji wypływa z coraz większą intensywnością”. Człowiek „można w pewnej mierze antycypować to, co ma być udziałem człowieka w wieczności, poza granicą śmierci i grobu”. Wtedy to człowiek „we wszystkim znajduje Boga, we wszystkim i poprzez wszystko z Nim obcuje”.

Wczytując się w przesłanie wizji proroka Ezechiela, pamiętajmy o nieustannym poszukiwaniu Boga, w którym odnajdziemy siebie. Niech pomocą staną się słowa św. Teresy od Jezusa,,

We Mnie poszukuj istnienia twojego,

Mnie zaś odnajdziesz w głębi serca swego.

W tak żywych rysach miłości płomienie

Twe podobieństwo we Mnie utworzyły,

Że żaden pędzel i żadne natchnienie

Obrazu takiej piękności i siły

Stworzyć nie mogą, Tyś bowiem powstała

Piękna, urocza z tchnieniem Wszechmocnego,

Z mojej miłości, która wiecznie trwała.

Szukaj więc we Mnie istnienia twojego.

I gdybyś swoje ujrzała oblicze,

I swej istoty dostrzegła odbicie

Tak, jak je mają głębie tajemnicze

Mojej istoty, twoje ziemskie życie

Uleciałoby z ciasnego więzienia,

Bo nie jest w mocy znieść blasku takiego,

Więc Mnie poszukuj w głębi serca twego.

I to jest twojej miłości zadaniem,

Abyś gotowa była w wnętrzu swoim,

I stała czujna za każdym wezwaniem,

By być przybytkiem i mieszkaniem moim.

Poza swą duszą nie szukaj Mnie w świecie,

Bom Ja tak bliski istnienia twojego,

Ja cię ogarniam i daję ci życie,

Szukaj Mnie zatem w głębi serca twego.

(Szukając Boga).

Ezechiel: Wydobycie z grobu

Bóg Zbawicielem, pełnym miłosierdzia.
Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl swe ucho na głos mojego błagania.
Bóg Zbawicielem, pełnym miłosierdzia.
Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia, aby Ci służono z bojaźnią.

Bóg Zbawicielem, pełnym miłosierdzia.
Pokładam nadzieję w Panu, dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie, dusza moja oczekuje Pana.
Bardziej niż strażnicy poranka niech Izrael wygląda Pana.
Bóg Zbawicielem, pełnym miłosierdzia.
U Pana jest bowiem łaska, u Niego obfite odkupienie.
On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów.