Zbyt mało Polaków dzisiaj zdaje sobie sprawę z tego, że o Polskę toczy się wojna.

Prawda, że bez wybuchów bomb i granatów, bez serii z karabinów maszynowych - ale wojna - tym gorsza, że zanim się zaczęła, ponad połowa Polaków jest już niezdolna do walki. Przygotowanie artyleryjskie przed atakiem zastąpiono o ileż tańszym przygotowaniem medialnym. Zamiast ranić fizycznie ciała, rani się mózgi - efekt o wiele doskonalszy i bardziej długotrwały. Zatruto mózgi nie tylko zwykłym żołnierzom, ale również naszym przywódcom! Wykorzystano Janczarów - najemników - kiedyś na żołdzie sowieckim, dziś - na brukselskim.

Do Braci Polaków

Pisze do Was Polonus, wyrzucony z Polski w 1983 roku, za to, że "mógłby organizować działania skierowane przeciwko Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej."

Bycie Polonusem, a więc bycie daleko od swojej Ojczyzny, oprócz wielu rzeczy przykrych, wzmacnia jednak niewątpliwie jedno uczucie - miłość Ojczyzny, zwielokrotnioną o fizyczną od niej odległość.

Pamięć Ojczyzny, rosnąca stale w sercu, wzmacniana jest również silnie przebywaniem w środowisku ludzi, którzy jako jedni z niewielu Polaków -czynnie składali przysięgę Na Wierność Ojczyźnie - Polsce! Oni do dziś noszą w swych sercach te trzy tak niezbędne każdemu Polakowi hasła - Bóg, Honor, Ojczyzna. To oczywiście Żołnierze II Wojny Światowej na Zachodzie.

I wiem, że każdy z Nich ma te, dawno już wypowiedziane słowa przysięgi głęboko wyryte w sercu, ponieważ składał tę przysięgę wobec swoich Przywódców, do których miał pełne zaufanie jako do takich samych jak On - Polaków i Patriotów - tak samo jak i Oni kochających tę Polskę, za którą zobowiązali się oddać swe życie, oraz na KRZYŻ, na Wiarę, wobec której żadnych wątpliwości nie mieli. I nie mają. Bo mieli ten komfort, tę pewność, której nie zawsze starcza nam dzisiaj, że Kościół stoi za nimi i naszymi ideałami zwartym murem! Nie częstowano Ich wtedy dwuznacznikami, rozdwojonym językiem słów o niejasnym znaczeniu, tym, co lud od dawna nazywa "Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek"!