W noc pierwszą z prezentami, siano, gdzie Dziecię spało,
jaśniej od złota lśniło, kadzidło przewyższało
słodyczą więc rzekł Mędrzec: "te dary to za mało".
“Nie” – odpowiedział drugi – “Bóg wdzięczność do nas czuje,
za wszystkie nasze dary; i On, choć nam króluje
i z Ojca przed wiekami, za Matkę dziś dziękuje.
Choć pestką żółty kamień i cierpkie dymu wonie
dla Tego co blask słońca ujmuje w swoje dłonie i nikłym zapach lilii przy wielkim nieboskłonie.” Potem przemówił trzeci by braci swych pogodzić: “Nie nam wywyższyć Tego co poza świat wychodzi, nie idzie tu o Niego, lecz o nas tutaj chodzi. To nie On może zyskać, lecz my możemy stracić: mniej złota się zmarnuje, gdy nie będziemy płacić by Grek uprawiał nierząd a Żyd się znów bogacił. Mniej dymów będzie snuć się, gdzie ofiar krew zastygła a ślepym bogom Wschodu mniej złoży się kadzidła i bestiom Babilonu, co wznoszą fałszu sidła.” Dziecię sprzed lat tysięcy, my młodzi w wieków cieniach co rosną, choć słów nowych brak nam do powiedzenia …Więcej