Komunizm i nazizm, czyli jedna lewicowa rodzina – podobieństwa w pigułce
lacinska.pl/…yli-jedna-lewicowa-rodzina-podobienstwa-w-pigulce/

Komunizm, i nazizm wyrastają z tego samego socjalistycznego pnia. Innymi słowy, są to ideologie skrajne, zgadza się, ale skrajnie lewicowe. Różni je przede wszystkim podmiot kolektywnego zbawienia. W przypadku komunizmu rewolucję przeprowadza międzynarodowy proletariat, natomiast w nazizmie – naród wybrany, a właściwie rasa wybrana....

1. Podobna wizja i wspólny wróg

Początkowo nazizm jest ruchem robotników, chłopów, drobnej burżuazji, wyrzutków kapitalizmu. […] Wypracowany w 1920 roku program NSDAP jest wyraźnie lewicowy, głosi upaństwowienie wielkich przedsiębiorstw, udział robotników w zyskach firm, korzystne emerytury… Takie żądania wysuwali wówczas także socjaliści. […] Nienawiść w stosunku do liberalnej demokracji i jej wartości: wolności, indywidualności, różnorodności – to wspólna cecha nazizmu i komunizmu. Ma ona źródło w łączącym obie ideologie wstręcie do burżuazji: ta klasa niosąca społeczeństwom nowoczesność była kozłem ofiarnym, na którego zrzucali całe zło świata Hitler, a wcześniej Lenin. (…) W nazizmie dostrzeżemy wiele obietnic komunizmu – albo vice versa. Hitler liczy na to, że stworzy solidarną i braterską wspólnotę narodową – przypomina ona społeczeństwo bezklasowego marksizmu-leninizmu. […] Język nazistów do złudzenia przypomina ten, którego używa Międzynarodówka Komunistyczna.

Źródło: Thierry Wolton, Historia komunizmu na świecie, T. 1: Kaci, s. 359.

2. Antychrześcijańska indoktrynacja młodzieży.

Niemieccy narodowi socjaliści, naśladując rosyjskich bolszewików, uznali, że najskuteczniejszym środkiem, gwarantującym przetrwanie i rozwinięcie się ich reżimu, będzie ateistyczna indoktrynacja od najmłodszych lat. W Rosji bolszewickiej temu celowi służyły organizacje pionierów i komsomolców. W III Rzeszy ich odpowiednikiem było Hitlerjugend.

Źródło: Grzegorz Kucharczyk, Chrystofobia. 500 lat nienawiści do Jezusa i Kościoła, s. 286.

3. Narodowy socjalizm to prawdziwy socjalizm

Hitler obiecał również zwalczyć bezrobocie i przyrzeczenia dotrzymał. Narodowy socjalizm był prawdziwym socjalizmem, nawet jeśli nie miał cech marksistowskich. Należy pamiętać, że w totalitarnej tyranii, która nie jest państwem prawa, nie istnieje prawdziwa własność prywatna. Przedsiębiorcy III Rzeszy mieli w rzeczywistości taki sam status, co „patriotyczni kapitaliści” w Chinach za rządów Mao: zostali wykonawcami poleceń i administratorami swojej własności.

Źródło: Erik von Kuehnelt-Leddihn, Ślepy tor. Ideologia i polityka Lewicy 1789-1984, s. 347.

4. Współpraca przy niszczeniu socjaldemokracji

Poza tym w okresie tego rzeczywistego sojuszu wielu działaczy będzie przechodziło z obozu czerwonych do brunatnych i odwrotnie. KPD i NSDAP mają ten sam elektorat, obie są partiami rewolucyjnymi, których racja bytu oraz energia tkwią w odrzuceniu modelu kapitalistycznego i demokratycznego. (…) Osłabiając socjaldemokratów, komuniści działają wyraźnie na korzyść nazistów. Czerwono-brunatne walcowanie w końcu przynosi owoce. W ciągu czterech lat, od 1928 do 1932 roku, socjaldemokraci tracą jedną trzecią wyborców w różnych wyborach, podczas gdy poparcie dla nazistów wzrasta z 2,6 do aż 33,1 procent i stają się oni pierwszym ugrupowaniem w kraju, a komuniści poprawiają swój wynik z 10,6 do 16,9 procent.

Źródło: Thierry Wolton, Historia komunizmu na świecie, T. 1: Kaci, s. 351.

5. Mania socjalistycznego planowania

Naziści szybko przejęli sowieckie metody. Z Rosji sprowadzili: system jednopartyjny i dominację tej partii w życiu politycznym; najwyższą pozycję wyznaczoną tajnej policji; obozy koncentracyjne; administracyjną egzekucję lub więzienie wszystkich przeciwników; eksterminację rodzin podejrzanych i wygnańców; metody propagandowe; organizację afiliowanych partii za granicą i ich zatrudnienie do walki przeciw tamtejszym rządom oraz do szpiegostwa i sabotażu; wykorzystanie służb dyplomatycznych i konsularnych dla wzniecania niepokojów i jeszcze wiele innych rzeczy. (…) Miał na celu zniesienie leseferyzmu nie tylko w produkcji dóbr materialnych, lecz w nie mniejszym stopniu w produkcji ludzi. Führer był nie tylko wielkim menadżerem całego przemysłu; był także nadrzędnym zarządcą farm hodowlanych, które miały wychowywać lepszych ludzi i eliminować gorsze gatunki. Imponujący plan eugeniki miał zostać wprowadzony w życie zgodnie z zasadami „naukowymi”. (…) Jak każdy zwolennik planowania ekonomicznego ma na celu realizację jedynie własnego planu, tak każdy zwolennik planowania eugenicznego ma na celu wykonanie swego planu i chce sam występować w charakterze hodowcy ludzkiego stada.

Źródło: Ludwig von Mises, Planowany chaos, s. 101-103.

więcej - lacinska.pl/…yli-jedna-lewicowa-rodzina-podobienstwa-w-pigulce/