5 Wtedy ja, Daniel, ujrzałem, jak dwóch innych [ludzi] stało, jeden na brzegu po tej stronie rzeki, drugi na brzegu po tamtej stronie rzeki. 6 Powiedziałem do męża ubranego w lniane szaty i znajdującego się nad wodami rzeki: «Jak długo jeszcze do końca tych przedziwnych rzeczy?» 7 I usłyszałem męża ubranego w lniane szaty i znajdującego się nad wodami rzeki. Podniósł on prawą i lewą rękę do nieba i przysiągł na Wiecznie Żyjącego: «Do czasu, czasów i połowy [czasu]4. To wszystko dokona się, kiedy dobiegnie końca moc niszczyciela świętego narodu4».

8 Ja wprawdzie usłyszałem, lecz nie zrozumiałem; powiedziałem więc: «Panie, jaki będzie ostateczny koniec tego?» 9 On zaś odpowiedział: «Idź, Danielu, bo słowa zostały ukryte i obłożone pieczęciami aż do końca czasu. 10 Wielu ulegnie oczyszczeniu, wybieleniu, wypróbowaniu, ale przewrotni będą postępować przewrotnie i żaden z przewrotnych nie zrozumie tego, lecz roztropni zrozumieją. 11 A od czasu, gdy zostanie zniesiona codzienna ofiara, zapanuje ohyda ziejąca pustką, [upłynie] tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni. 12 Szczęśliwy ten, który wytrwa i doczeka tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni. 13 Ty zaś idź5 i zażywaj spoczynku, a powstaniesz, by [otrzymać] swój los przy końcu dni».
Księga Daniela 12

2.
GDAŃSKA.1881

Ale ci, którzy innych nauczają, świecić się będą jako światłość na niebie, a którzy wielu ku sprawiedliwości przywodzą, jako gwiazdy na wieki wieczne.

Księga Daniela 12:3

,,Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy go znalazł, przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.,,
,,Św. Piotr Apostoł, pierwszy papież, jest uważany zarówno za pierwszego biskupa Antiochii, jak i za założyciela pierwszej lokalnej wspólnoty chrześcijańskiej. I choć nie przebywał w Antiochii przez dłuższy okres, przed opuszczeniem miasta wyznaczył swojego następcę – drugim biskupem Antiochii był św. Ewodiusz.

Św. Ignacy, trzeci biskup Antiochii, wspomina Ewodiusza w jednym ze swoich listów: „Pamiętajcie o błogosławionym ojcu Ewodiuszu, którego Apostołowie ustanowili waszym pierwszym duszpasterzem”.

O św. Ewodiuszu wiemy niewiele. Tradycja uważa go za jednego z 72 uczniów, rozesłanych przez Pana Jezusa (zob. Łk 10,1). Ponadto, właśnie jego uważa się za twórcę określenia „chrześcijanie” dla oznaczenia uczniów Jezusa Chrystusa (w języku greckim słowo Χριστιανός – Christianos – to „ten, który podąża za Chrystusem”).,,
Żarliwie głosił Słowo

W tamtych czasach Antiochia była schronieniem dla wielu żydowskich chrześcijan, uciekających z Jerozolimy po ukamienowaniu św. Szczepana. Już będąc w Antiochii, żarliwie głosili Słowo Boże poganom, dzięki czemu nowa wspólnota rozrastała się i umacniała. Większość biblistów uważa, że nazwa „chrześcijanie” miała odróżniać wyznawców Chrystusa od innych Żydów w mieście.,,

Według tradycji Ewodiusz przewodził wspólnocie chrześcijańskiej w Antiochii przez 27 lat. Kościół prawosławny czci go jako męczennika za wiarę, który poniósł śmierć w roku 66, za panowania w Rzymie cesarza Nerona.,,

Poznaj świętego, który jako pierwszy nazwał uczniów Jezusa „chrześcijanami”

,,Dzień Modlitw o Powołania, obchodzony co roku w IV Niedzielę Wielkanocną, to inicjatywa Pawła VI, który postanowił, że jedna z niedziel okresu wielkanocnego będzie przeznaczona na modlitwę o powołania do stanu kapłańskiego i życia zakonnego. Była to odpowiedź papieża na utrzymujący się, a nawet pogłębiający się już wówczas kryzys w Kościele, którego jednym z najjaskrawszych i najboleśniejszych przejawów był spadek powołań, i to zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet.
Spadała zresztą nie tylko liczba powołań, a więc kandydatów do kapłaństwa i życia zakonnego, ale także liczba czynnych księży, zakonników i zakonnic ze względu na liczne w owym czasie wystąpienia i porzucenia stanu duchownego, jak i liczbę zmarłych, których nie były w stanie zrównoważyć ani tym bardziej przewyższyć nowe zastępy kapłanów i sióstr zakonnych.
W tej sytuacji Ojciec Święty 23 stycznia 1964 r. zarządził, że odtąd w Niedzielę Dobrego Pasterza, która przed posoborową reformą kalendarza liturgicznego przypadała w II Niedzielę Wielkanocną, Kościół będzie się szczególnie modlił o nowych "robotników żniwa". Po raz pierwszy Dzień Modlitw o Powołania odbył się 12 kwietnia 1964 r.,,