Wiara a rozum
Kłamstwo szatana głosi że religia przeczy nauce. Czemu zatem Bóg nie udowodni, że ma racje. Oczywiście że mógłby tak zrobić. Tylko jakby to brzmiało: Udowodnij nam że Jesteś Wszechmocny a wtedy Cię pokocham…To nie miłość. Miłość ma być bezinteresowna. Ja nie życzę sobie i innym takich dowodów byśmy mogli ciesząc się w wieczności z oglądania Boga widzieć w Jego Twarzy wdzięczność że pokochaliśmy Go i pozostaliśmy Mu wierni bez dowodów, gdy większość odwracała się od Niego.
Ale przecież gdyby ktoś jednak potrzebował dowodu. Ileż ich przeprowadzono. Ile razy badano Całun Turyński. Ile razy badano Cuda Eucharystyczne. Ile innych cudów udokumentowano medycznie. Dość powiedzieć że warunkiem ogłoszenia świętości sługi Bożego jest niezależna opinia lekarzy potwierdzająca brak możliwości wytłumaczenia np. uzdrowienia na gruncie nauki.
Wiara mówi nam o rzeczach, których nigdy nie widzieliśmy i nie zrozumieliśmy ani w samych sobie, ani w podobieństwie, bo ich nie mają. Nie mamy więc w wierze światła poznania naturalnego, bo jej prawdy nie są współmierne do żadnego zmysłu; przyjmujemy je tylko ze słyszenia, wierząc w to, czego nas wiara naucza, poddając tej wierze i zaciemniając przyrodzone światło rozumu. Dlatego św. Paweł słusznie mówi, że Fides ex auditu (Rz 10, 17), to znaczy: wiara nie jest poznaniem przychodzącym przez jakiś zmysł, lecz jest to przyzwolenie duszy na to, co wnika w nią przez słyszenie.
4. Ponadto wiara nie tylko nie daje poznania i wiedzy, lecz, jak mówiliśmy, pozbawia i gasi wszelkie inne poznanie i wiedzę, tak iż rozum nie może mieć należytego o niej pojęcia. Wszelką wiedzę zdobywa się przez światło rozumu, lecz wiedzę wiary zdobywa się bez światła rozumu, usuwając je za pomocą wiary; przy własnym świetle rozumu, jeśli się go nie zaciemni, wiara się zatraca. Dlatego mówi prorok Izajasz: Si non credideritis, non intelligetis; “Jeśli wierzyć , będziecie, nie zrozumiecie” (Iz 7, 9).
św. Jan od Krzyża
I wedle Katechizmu Kościoła Katolickiego
155 W wierze rozum i wola człowieka współdziałają z łaską Bożą: Credere est actus intellectus assentientis veritati divinae ex imperio voluntatis a Deo motae per gratiam – „Wiara jest aktem rozumu, przekonanego o prawdzie Bożej z nakazu woli, poruszonej łaską przez Boga”
159 Wiara i nauka. „Chociaż wiara przewyższa rozum, to jednak nigdy nie może mieć miejsca rzeczywista niezgodność między wiarą i rozumem. Ponieważ ten sam Bóg, który objawia tajemnice i udziela wiary, złożył w ludzkim duchu światło rozumu, nie może przeczyć sobie samemu ani prawda nigdy nie może sprzeciwiać się prawdzie”28. „Dlatego badanie metodyczne we wszelkich dyscyplinach naukowych, jeżeli tylko prowadzi się je w sposób prawdziwie naukowy i z poszanowaniem norm moralnych, naprawdę nigdy nie będzie się sprzeciwiać wierze, sprawy bowiem świeckie i sprawy wiary wywodzą swój początek od tego samego Boga. Owszem, kto pokornie i wytrwale usiłuje zbadać tajniki rzeczy, prowadzony jest niejako, choć nieświadomie, ręką Boga, który wszystko utrzymując, sprawia, że rzeczy są tym, czym są”
Nigdy wiedza nie może być przeszkodą w zjednoczeniu z Bogiem, bo poza nią kryje się Ten, który stwarza zarówno umysły szukające wiedzy, jak i to, co je zaspokoić może.
Ale przecież gdyby ktoś jednak potrzebował dowodu. Ileż ich przeprowadzono. Ile razy badano Całun Turyński. Ile razy badano Cuda Eucharystyczne. Ile innych cudów udokumentowano medycznie. Dość powiedzieć że warunkiem ogłoszenia świętości sługi Bożego jest niezależna opinia lekarzy potwierdzająca brak możliwości wytłumaczenia np. uzdrowienia na gruncie nauki.
Wiara mówi nam o rzeczach, których nigdy nie widzieliśmy i nie zrozumieliśmy ani w samych sobie, ani w podobieństwie, bo ich nie mają. Nie mamy więc w wierze światła poznania naturalnego, bo jej prawdy nie są współmierne do żadnego zmysłu; przyjmujemy je tylko ze słyszenia, wierząc w to, czego nas wiara naucza, poddając tej wierze i zaciemniając przyrodzone światło rozumu. Dlatego św. Paweł słusznie mówi, że Fides ex auditu (Rz 10, 17), to znaczy: wiara nie jest poznaniem przychodzącym przez jakiś zmysł, lecz jest to przyzwolenie duszy na to, co wnika w nią przez słyszenie.
4. Ponadto wiara nie tylko nie daje poznania i wiedzy, lecz, jak mówiliśmy, pozbawia i gasi wszelkie inne poznanie i wiedzę, tak iż rozum nie może mieć należytego o niej pojęcia. Wszelką wiedzę zdobywa się przez światło rozumu, lecz wiedzę wiary zdobywa się bez światła rozumu, usuwając je za pomocą wiary; przy własnym świetle rozumu, jeśli się go nie zaciemni, wiara się zatraca. Dlatego mówi prorok Izajasz: Si non credideritis, non intelligetis; “Jeśli wierzyć , będziecie, nie zrozumiecie” (Iz 7, 9).
św. Jan od Krzyża
I wedle Katechizmu Kościoła Katolickiego
155 W wierze rozum i wola człowieka współdziałają z łaską Bożą: Credere est actus intellectus assentientis veritati divinae ex imperio voluntatis a Deo motae per gratiam – „Wiara jest aktem rozumu, przekonanego o prawdzie Bożej z nakazu woli, poruszonej łaską przez Boga”
159 Wiara i nauka. „Chociaż wiara przewyższa rozum, to jednak nigdy nie może mieć miejsca rzeczywista niezgodność między wiarą i rozumem. Ponieważ ten sam Bóg, który objawia tajemnice i udziela wiary, złożył w ludzkim duchu światło rozumu, nie może przeczyć sobie samemu ani prawda nigdy nie może sprzeciwiać się prawdzie”28. „Dlatego badanie metodyczne we wszelkich dyscyplinach naukowych, jeżeli tylko prowadzi się je w sposób prawdziwie naukowy i z poszanowaniem norm moralnych, naprawdę nigdy nie będzie się sprzeciwiać wierze, sprawy bowiem świeckie i sprawy wiary wywodzą swój początek od tego samego Boga. Owszem, kto pokornie i wytrwale usiłuje zbadać tajniki rzeczy, prowadzony jest niejako, choć nieświadomie, ręką Boga, który wszystko utrzymując, sprawia, że rzeczy są tym, czym są”
Nigdy wiedza nie może być przeszkodą w zjednoczeniu z Bogiem, bo poza nią kryje się Ten, który stwarza zarówno umysły szukające wiedzy, jak i to, co je zaspokoić może.
