Jak wielkim szczęściem dla duszy jest godne przyjmowanie Boga w Komunii św. w pokorze i z żywą wiarą.

Ujrzałam Najświętsze Człowieczeństwo Pana Jezusa w tak nadzwyczajnie wzniosłej chwale, w jakiej Go nigdy przedtem nie widziałam. W przedziwnie jasnej światłości ukazało mi się Ono, jakim jest na łonie Ojca... Widzenie to pogrążyło mnie w takie zdumienie, że przez kilka dni przyjść do siebie nie mogłam. Gdy przystępując do Komunii św. wspomnę na to, że tenże sam Majestat, który oglądałam, jest tu w Najświętszym Sakramencie obecny, albo gdy Pan Jezus (co często bywa) raczy mi się w widomej postaci ukazać w Hostii, wtedy włosy mi na głowie powstają i czuję się cała jakby unicestwiona!

O Panie! Gdybyś nie ukrywał tak wielkości Swojej, któż by się odważył przystąpić do Ciebie i tyle razy tak nędzne i splamione stworzenie łączyć z tak wielkim Majestatem?!

Bądźże błogosławiony, Panie, i niechaj Cię wielbią Aniołowie i wszystkie stworzenia, iż tak stosujesz dary Swoje do miary ułomności naszej, aby od używania tej Łaski Najwyższej nie odstraszała nas zgroza potęgi Twojej, którą gdybyś widomie objawił, człowiek słaby i nędzny nie śmiałby nigdy, nie już cieszyć się używaniem Boskiego daru Twojego, ale ani do Niego się zbliżyć.

Doktor Kościoła św. Teresa z AwiIi
.

Pius XI, Encyklika Quas primas (1)

W ramach przygotowania do uroczystości Chrystusa Króla proponuję zapoznanie się z niezwykle ważną encykliką Piusa XI Quas primas.

Dokument ten wyjaśnia wiele istotnych kwestii dotyczących Chrystusa Króla i Jego królowania.

To papieskie nauczanie jest drogocenną pomocą – także dla wszystkich, którym bliska jest sprawa intronizacji Chrystusa Króla.

Cytowane teksty pochodzą z wydania: Fundacja Pomocy Antyk, „Wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski”, Warszawa 2003, Przedruk wydania z 1926 roku.
Ewentualne wyakcentowanie wybranych fragmentów tekstu (pogrubiona czcionka) pochodzi ode mnie.
Dzisiaj tylko kilka zdań wstępnych.

Encyklika
Quas primas

(O ustanowieniu święta Pana Naszego Jezusa Chrystusa Króla)

Jego Świątobliwości Piusa XI
z Opatrzności Bożej Papieża

Do Czcigodnych Braci Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów i innych Ordynariuszy, pozostających w pokoju i jedności ze Stolicą Apostolską.

Czcigodni Bracia!
Pozdrowienie i błogosławieństwo Apostolskie

W pierwszej encyklice, wydanej na początku Naszego Pontyfikatu do wszystkich biskupów, kiedy zastanawialiśmy się nad najważniejszymi przyczynami tych nieszczęść, jakie przygniatają ludzi, którzy się z nimi zmagają, wówczas otwarcie wskazaliśmy, iż tego rodzaju nawałnica zła nie tylko dlatego nawiedziła świat, ponieważ bardzo wielu ludzi usunęło Jezusa Chrystusa i Jego najświętsze prawo z własnych obyczajów i życia prywatnego, rodzinnego i publicznego; także i w przyszłości nie zajaśnieje pewna nadzieja stałego pokoju między narodami, dopóki tak jednostki, jak państwa stronić będą i zaprzeczać panowaniu Zbawcy Naszego.

Przeto wezwaliśmy, by pokoju Chrystusowego szukano w królestwie Chrystusowym, i zapowiedzieliśmy, iż to zamierzamy uczynić, o ile to Nam będzie dane: a mianowicie, iż w królestwie Chrystusa nie można, naszym zdaniem, przyczynić się skuteczniej do przywrócenia i utrwalenia pokoju, jak przywracając panowanie Pana Naszego. I zaiste jaśniejszą nadzieję lepszych czasów obudził w Nas, czy to dopiero powstały, czy też silniej rozbudzony ów prąd wśród ludów ku Chrystusowi i Kościołowi Jego, w którym jedyne zbawienie: stąd też można było dostrzec, iż wielu z tych, co wzgardziwszy panowaniem Odkupiciela, stali się jak gdyby wygnańcami z Jego królestwa, przygotowuje się spiesznie i dojrzewa, by wrócić do obowiązków posłuszeństwa”.
.