Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
.:ILG:. - 19 marca 2023: CZYTANIA LITURGICZNE EWANGELIA DŁUŻSZA – komentarze Uzdrowienie niewidomego od urodzenia J 9, 1-41 ✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana Jezus, przechodząc, ujrzał pewnego …Więcej
.:ILG:. - 19 marca 2023: CZYTANIA LITURGICZNE
EWANGELIA DŁUŻSZA – komentarze
Uzdrowienie niewidomego od urodzenia
J 9, 1-41
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus, przechodząc, ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia.
Uczniowie Jego zadali Mu pytanie: «Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomy – on czy jego rodzice?» Jezus odpowiedział: «Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże. Trzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać. Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata».
To powiedziawszy, splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: «Idź, obmyj się w sadzawce Siloam» – co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, obmył się i wrócił, widząc. A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka, mówili: «Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze?» Jedni twierdzili: «Tak, to jest …Więcej
EWANGELIA DŁUŻSZA – komentarze
Uzdrowienie niewidomego od urodzenia
J 9, 1-41
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus, przechodząc, ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia.
Uczniowie Jego zadali Mu pytanie: «Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomy – on czy jego rodzice?» Jezus odpowiedział: «Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże. Trzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać. Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata».
To powiedziawszy, splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: «Idź, obmyj się w sadzawce Siloam» – co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, obmył się i wrócił, widząc. A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka, mówili: «Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze?» Jedni twierdzili: «Tak, to jest …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
Jota-jotka udostępnia to
- Zgłoś
Usuń udostępnienie
Jaki sens ma moje cierpienie? Co Bóg chce mi przez nie powiedzieć? Na co zwrócić uwagę?
Najbardziej adekwatną odpowiedzią Boga na ludzkie pytania o sens cierpienia jest cierpienie, męka i śmierć Jezusa, Syna Bożego.
Bóg zamiast usunąć cierpienie z ziemi, sam je podjął.
Bóg nie przyszedł, aby wyjaśnić cierpienie, przyszedł, aby napełnić je swoją obecnością (Paul Claudel).
Zło i cierpienie jest …Więcej
Jaki sens ma moje cierpienie? Co Bóg chce mi przez nie powiedzieć? Na co zwrócić uwagę?
Najbardziej adekwatną odpowiedzią Boga na ludzkie pytania o sens cierpienia jest cierpienie, męka i śmierć Jezusa, Syna Bożego.
Bóg zamiast usunąć cierpienie z ziemi, sam je podjął.
Bóg nie przyszedł, aby wyjaśnić cierpienie, przyszedł, aby napełnić je swoją obecnością (Paul Claudel).
Zło i cierpienie jest nie tylko dramatem człowieka, ale również Boga.
Ostatecznie cierpienie może pokonać tylko miłość.
Ona nadaje sens wszystkiemu i pozwala znosić najcięższe trudy. Dramat człowieka nie polega na tym, że cierpi, ale na tym, że jest to cierpienie zmarnowane, niepotrzebne, odrzucone. Gdy brakuje miłości jako sensu cierpienia, staje się ono niemożliwe do udźwignięcia.
Najbardziej adekwatną odpowiedzią Boga na ludzkie pytania o sens cierpienia jest cierpienie, męka i śmierć Jezusa, Syna Bożego.
Bóg zamiast usunąć cierpienie z ziemi, sam je podjął.
Bóg nie przyszedł, aby wyjaśnić cierpienie, przyszedł, aby napełnić je swoją obecnością (Paul Claudel).
Zło i cierpienie jest nie tylko dramatem człowieka, ale również Boga.
Ostatecznie cierpienie może pokonać tylko miłość.
Ona nadaje sens wszystkiemu i pozwala znosić najcięższe trudy. Dramat człowieka nie polega na tym, że cierpi, ale na tym, że jest to cierpienie zmarnowane, niepotrzebne, odrzucone. Gdy brakuje miłości jako sensu cierpienia, staje się ono niemożliwe do udźwignięcia.
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Wyjątkowa historia z Ewangelii ...jest nad czym rozmyślać.
,,KONFORMIZM: Faryzeusze i rodzice uzdrowionego.
Dziwna jest postawa rodziców.
Z jednej strony nie wyrzekają się syna i potwierdzają, że to właśnie on i że był niewidomym od urodzenia, z drugiej jednak – zamiast radować się z uzdrowienia odcinają się od tego, co wydarzyło się w życiu ich syna.
Bo nie chcą zajmować stanowiska wobec Jezusa. …Więcej
Wyjątkowa historia z Ewangelii ...jest nad czym rozmyślać.
,,KONFORMIZM: Faryzeusze i rodzice uzdrowionego.
Dziwna jest postawa rodziców.
Z jednej strony nie wyrzekają się syna i potwierdzają, że to właśnie on i że był niewidomym od urodzenia, z drugiej jednak – zamiast radować się z uzdrowienia odcinają się od tego, co wydarzyło się w życiu ich syna.
Bo nie chcą zajmować stanowiska wobec Jezusa.
Bo nie chcą narazić się faryzeuszom. Przyjmują wygodną i bezpieczną postawę konformistyczną.
I dziś nieraz tak się dzieje. Czy i ja nie przyjmuję w życiu wygodnej postawy uniku, by nie musieć opowiedzieć się po stronie prawdy, po stronie Jezusa, po stronie Kościoła?,,
opoka.org.pl/liturgia/2023-03-19
,,KONFORMIZM: Faryzeusze i rodzice uzdrowionego.
Dziwna jest postawa rodziców.
Z jednej strony nie wyrzekają się syna i potwierdzają, że to właśnie on i że był niewidomym od urodzenia, z drugiej jednak – zamiast radować się z uzdrowienia odcinają się od tego, co wydarzyło się w życiu ich syna.
Bo nie chcą zajmować stanowiska wobec Jezusa.
Bo nie chcą narazić się faryzeuszom. Przyjmują wygodną i bezpieczną postawę konformistyczną.
I dziś nieraz tak się dzieje. Czy i ja nie przyjmuję w życiu wygodnej postawy uniku, by nie musieć opowiedzieć się po stronie prawdy, po stronie Jezusa, po stronie Kościoła?,,
opoka.org.pl/liturgia/2023-03-19
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
WIARA. Jezus i uzdrowiony.
To scena kulminacyjna, nawet ważniejsza od tej pierwszej, w której to dokonał się cud.
Jezus odnajduje człowieka, którego uzdrowił i podprowadza go pod postawę wiary:
„Czy wierzysz w Syna Człowieczego?”
Uzdrowiony odpowiada:
„A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?”
Jezus odpowiada:
„Jest nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie”.
Ewangelia tak opisuje …Więcej
WIARA. Jezus i uzdrowiony.
To scena kulminacyjna, nawet ważniejsza od tej pierwszej, w której to dokonał się cud.
Jezus odnajduje człowieka, którego uzdrowił i podprowadza go pod postawę wiary:
„Czy wierzysz w Syna Człowieczego?”
Uzdrowiony odpowiada:
„A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?”
Jezus odpowiada:
„Jest nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie”.
Ewangelia tak opisuje reakcję uzdrowionego:
„On zaś odpowiedział:
Wierzę, Panie i oddał Mu pokłon”.
Zarówno przy samym uzdrowieniu, jak i przy drugim spotkaniu z Jezusem, kluczowe okazały się dwa zmysły: wzrok, który po to został przywrócony, by teraz uzdrowiony mógł widzieć Jezusa oraz słuch, bo wtedy na słowa Jezusa niewidomy poszedł do sadzawki, a teraz na słowa Jezusa wyznaje wiarę w Niego.
Jeszcze bardziej rozumiemy słowa Jezusa, że w życiu niewidomego objawią się sprawy Boże. Uzdrowiony otrzymuje poza przywróconym wzrokiem drugi dar:
łaskę wiary.
Przyjmuje ją z ufnością i wielbi Boga, oddając pokłon Jezusowi.
Uzdrowiony jest symbolem ludzi ochrzczonych, którzy przyjęli Boże słowo i Boże światło.
Znakiem przyjmowanego w chrzcie światła jest zapalona świeca. Tak o ochrzczonych opowiada w ramach drugiego czytania św. Paweł we fragmencie Listu do Efezjan:
„Niegdyś byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności”.
Pytanie do mnie: czy pielęgnuję w sobie światło wiary otrzymane w chrzcie świętym?
Czy oddaję chwałę Bogu przez postawę adoracji?
Czy często klękam przed Bogiem, oddając Mu pokłon? Czy moje chrześcijańskie życie jest godne tego światła, które otrzymałem?
opoka.org.pl/liturgia/2023-03-19
To scena kulminacyjna, nawet ważniejsza od tej pierwszej, w której to dokonał się cud.
Jezus odnajduje człowieka, którego uzdrowił i podprowadza go pod postawę wiary:
„Czy wierzysz w Syna Człowieczego?”
Uzdrowiony odpowiada:
„A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?”
Jezus odpowiada:
„Jest nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie”.
Ewangelia tak opisuje reakcję uzdrowionego:
„On zaś odpowiedział:
Wierzę, Panie i oddał Mu pokłon”.
Zarówno przy samym uzdrowieniu, jak i przy drugim spotkaniu z Jezusem, kluczowe okazały się dwa zmysły: wzrok, który po to został przywrócony, by teraz uzdrowiony mógł widzieć Jezusa oraz słuch, bo wtedy na słowa Jezusa niewidomy poszedł do sadzawki, a teraz na słowa Jezusa wyznaje wiarę w Niego.
Jeszcze bardziej rozumiemy słowa Jezusa, że w życiu niewidomego objawią się sprawy Boże. Uzdrowiony otrzymuje poza przywróconym wzrokiem drugi dar:
łaskę wiary.
Przyjmuje ją z ufnością i wielbi Boga, oddając pokłon Jezusowi.
Uzdrowiony jest symbolem ludzi ochrzczonych, którzy przyjęli Boże słowo i Boże światło.
Znakiem przyjmowanego w chrzcie światła jest zapalona świeca. Tak o ochrzczonych opowiada w ramach drugiego czytania św. Paweł we fragmencie Listu do Efezjan:
„Niegdyś byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności”.
Pytanie do mnie: czy pielęgnuję w sobie światło wiary otrzymane w chrzcie świętym?
Czy oddaję chwałę Bogu przez postawę adoracji?
Czy często klękam przed Bogiem, oddając Mu pokłon? Czy moje chrześcijańskie życie jest godne tego światła, które otrzymałem?
opoka.org.pl/liturgia/2023-03-19
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
,,Prawdziwe przejrzenie jest możliwe w wierze, w spotkaniu z Jezusem, Światłością świata. Jezus otwiera oczy i objawia prawdę. Czyni to stopniowo, jak w czasie uzdrowienia człowieka niewidomego od urodzenia. Najpierw czyni błoto, mieszając ziemię ze śliną i nakłada na oczy. Przypomina w ten sposób nasz związek z ziemią: prochem jesteś i w proch się obrócisz (Rdz 3, 19). Następnie każe się obmyć …Więcej
,,Prawdziwe przejrzenie jest możliwe w wierze, w spotkaniu z Jezusem, Światłością świata. Jezus otwiera oczy i objawia prawdę. Czyni to stopniowo, jak w czasie uzdrowienia człowieka niewidomego od urodzenia. Najpierw czyni błoto, mieszając ziemię ze śliną i nakłada na oczy. Przypomina w ten sposób nasz związek z ziemią: prochem jesteś i w proch się obrócisz (Rdz 3, 19). Następnie każe się obmyć w sadzawce Siloe, czyli „Posłany”. Sadzawką Siloe jest On sam; Syn Boży posłany przez Ojca by być źródłem życia i miłości. Aby przejrzeć trzeba pogodzić się ze swoją ziemskością i zanurzyć w miłości Jezusa.,,
Centrum Duchowości - Dom Rekolekcyjny Jezuitów w Częstochowie
Błogosławionej Niedzieli.
Centrum Duchowości - Dom Rekolekcyjny Jezuitów w Częstochowie
Błogosławionej Niedzieli.
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
1
Pan jest moim pasterzem, †
niczego mi nie braknie, *
2
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
3
orzeźwia moją duszę.
Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.
4
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, †
zła się nie ulęknę …Więcej
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
1
Pan jest moim pasterzem, †
niczego mi nie braknie, *
2
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
3
orzeźwia moją duszę.
Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.
4
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, †
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. *
Kij Twój i laska pasterska są moją pociechą.
Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
5
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
6
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia
i zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.
1
Pan jest moim pasterzem, †
niczego mi nie braknie, *
2
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
3
orzeźwia moją duszę.
Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.
4
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, †
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. *
Kij Twój i laska pasterska są moją pociechą.
Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
5
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego.
6
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia
i zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.