„Skoro cały ten system jakby jednym obejmiemy rzutem oka, nie zdziwi się nikt, jeśli go określimy jako zespolenie herezji. Zapewniamy, że, gdyby ktoś był zapragnął zestawić treść wszystkich błędów około wiary, nie mógłby tego uczynić dokładniej, jak to uczynili moderniści”

( Św. Pius X – Pascendi dominici gregis)

…

My Polacy lubimy żyć w świecie marzeń, naszych wyobrażeń o różnych zdarzeniach historycznych, lub osobach. Jest to chyba jedna z najgorszych naszych wad narodowych. Marszałek na koniku z szabelką w ręku jest dobrym przykładem, że kierujemy się wykreowanym w naszej świadomości obrazem nie mającym nic wspólnego z rzeczywistością, a raczej jest to obraz zasłaniający nasz brak wiedzy. Warto też wspomnieć o nieszczęsnych powstaniach, które w większości przypadków były tragedią narodową, ale w świadomości ogółu są czymś wielkim, godnym pochwały.

Niestety czasami trzeba zmierzyć się z prawdą i faktami, zwłaszcza jeżeli to dotyczy naszej wiary, a ta przez ostatnie dziesięciolecia została w Polsce zdegradowana do obrazu Karola Wojtyły lubiącego kremówki i ładnie się uśmiechającego. Rzeczywistość jest całkiem inna i krytyka, która u nas spotyka się z oburzeniem i nazywana jest zdradą narodową, na całym świecie od początku pontyfikatu była bardzo silna i miała zawsze swoje racjonalne podstawy oparte na faktach. Sprawa nadużyć seksualnych jest sprawa wołającą o pomstę do nieba, ale nie będę o niej akurat tutaj pisał, ponieważ jest ona cechą wszystkich tzw. papieży posoborowych ( mowa o Soborze Watykańskim II ). Wyglądało i wygląda to zawsze tak samo, słowami potępiali, a czynami sobie zaprzeczali.