Gdyby Pan nie był po naszej stronie, przyznaj, Izraelu,

gdyby Pan nie był po naszej stronie, gdy ludzie przeciw nam powstali,
wtedy żywcem by nas pochłonęli,
kiedy gniew ich przeciw nam zapłonął.

Refren: Naszą pomocą jest Zbawiciel świata.
Wówczas zatopiłaby nas woda,
potok by popłynął nad nami,

wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał
na pastwę ich zębom.

Refren: Naszą pomocą jest Zbawiciel świata.

Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników,
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana,
który stworzył niebo i ziemię.

„Budowano wówczas dla faraona miasta na składy: Pitom i Ramses” (Wj 1,11). Dla kogo Izraelici pracowali? Faraon to przecież bóg na Ziemi, wcielenie Pana Niebios Horusa. Miasto Pitom to egipskie Per Atum — mieszkanie Atuma, czyli boga słońca Ra. Zaś miasto Ramses, umiejscowione we wschodniej części delty Nilu, to słynne miejsce kultu boga Seta.

Wyniszczająca praca była także zaciągnięciem Izraelitów na służbę bożków pogańskich. Do dziś nic się nie zmieniło. Wielu ludzi nawet nie wie, dla kogo pracuje, komu służy. Często im większe przedsiębiorstwo — teraz mówi się korporacja, koniecznie z dodatkiem międzynarodowa albo transnarodowa — tym większe rozmycie i niewiedza, o co w tym wszystkim chodzi. Dziś bożkiem jest pieniądz, zysk, osiągany często w niegodziwy sposób, przy wykorzystaniu ogłupionego człowieka. Bardzo ważna wskazówka: chcesz, by praca nie była dla ciebie degradacją, to pytaj, dla kogo pracujesz. Czy twoja praca jest służbą Bogu i człowiekowi, czy wręcz przeciwnie: w imię zysku zaciągasz się na służbę bożkom?

Wspomniany powyżej program eksterminacji narodu żydowskiego w Egipcie nie powiódł się. „Ale im bardziej go uciskano, tym bardziej się rozmnażał i rozrastał, co jeszcze potęgowało wstręt do Izraelitów” (Wj 1,12). Dlatego pojawia się element trzeci. Oto faraon wydaje dekret, by położne zabijały chłopców hebrajskich zaraz po urodzeniu. Dotykamy kolejnego, obok pracy, elementu potopu: brak szacunku dla życia. Bramy cywilizacji śmierci stoją otworem. Rozkaz faraona nie ma precedensu. W świecie starożytnym o życiu dziecka decydował ojciec, w chrześcijaństwie tylko Bóg. W Egipcie wpływ na to, czy dziecko przeżyje, miał władca, czyli państwo. Ciekawa jest też postawa położnych. Nie wypełniły dekretu faraona z jednego powodu: „lękały się Boga” (Wj 1,17). Nawet u pogańskich Egipcjanek zrodziła się myśl, prawdopodobnie podsunięta przez sumienie, że życiem może rozporządzać tylko Bóg. W tej sytuacji faraon zaostrzył swój rozkaz i nakazał wytopić w Nilu wszystkich chłopców hebrajskich.

Z takiego to potopu miał być ocalony Mojżesz. ,,

Mojżesz. Jak nie uciekać od odpowiedzialności