Taka refleksja po wizycie na profilu zmarłego prezesa MPK Wrocław i ogólnie po przeczytaniu wielu komentarzy po tej rzezi, która się tam dokonuje... W poniższym wpisie mam na myśli nie konkretnie jego, ale wielu tego typu ludzi, których zachowało się podobnie jak on:

Jak nie warto być człowiekiem pysznym i nie kierować się w życiu miłością. Nawet po śmierci człowiek taki jest opluwany przez tych, których skrzywdził lub po prostu miał inne zdanie...

Śmierć takiego człowieka, który zrobił coś, czego mówili mu żeby nie robił, który zrobił to pod publikę, szydził z tych, którzy walczą o jego i innych ocalenie, aż wreszcie CO NAJBARDZIEJ HANIEBNE wymuszał na innych coś, czego nie chcieli i powodował przez to dramaty rodzinne... cieszy ludzi!

Czytam te komentarze pod wpisami o informacji zmarłych nagle. I ludzie... śmieją się. "Bo mieli rację"!

I co z tego, żeś miał rację człowieku?! Przypomnij sobie przypowieść o faryzeuszu, jak się modlił do Boga: "Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik.". Że nie namawiałem do dziabnięć!

Puenta tej Bożej przypowieści jest taka: "Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: "Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!" Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony."

Nie żal im tych ludzi, którzy zmarli nagle. Zamiast się pomodlić za nich - cieszą się. To jest kolejny dramat naszych czasów. Jeden typ ludzi nie lepszy od drugiego! Znowu pycha i brak miłości, ale w innym wydaniu!