REGUŁA BOGA!

św. Bernard w rozprawie naukowej O regule i dyspensie (De praecepto et dispensatione). Omawiając rolę zwierzchnika zauważa, że:

"Opat nie jest ponad Regułą, ponieważ on sam kiedyś poddał się jej dobrowolnie.

Jest tylko jedna potęga nad Regułą..., którą musimy uznać i jest nią reguła Boga...

Ten, kto został wybrany opatem jest postawiony jako sędzia, nie nad tradycjami Ojców, ale nad wykroczeniami swych braci, tak by mógł stać na straży reguł i karać przewinienia.

Doprawdy, uważam, że te święte przepisy zakonne są raczej powierzone rozwadze i wierności zwierzchników niż podporządkowane ich woli" (4).

A TERAZ WACUŚ PRZECZYTAJ NA GŁOS i POSTARAJ SIĘ ZROZUMIEĆ:

za św. Piotrem:

«Więcej trzeba słuchać Boga, aniżeli ludzi»" (Dz. Ap. 5, 29) (1).

PISMO ŚWIĘTE = SŁOWO BOGA !

A WIĘC SŁUCHAJ LUDZI, SKORO MASZ TAKI ROZUM i TAKIE SUMIENIE !

A CI KTÓRZY CHCĄ SŁUCHAC BOGA, BĘDĄ GO SŁUCHAĆ i SPOTKA ICH NAGRODA W NIEBIE !

NIEPOSŁUSZNA ŚW. FAUSTYNA...

Wstąpienie do klasztoru

Ostatnie wezwanie Boże, łaskę powołania do życia zakonnego czułam od siedmiu lat. W
siódmym roku życia usłyszałam pierwszy raz głos Boży w duszy, czyli zaproszenie do życia
doskonalszego, ale nie zawsze byłam posłuszna głosowi łaski. Nie spotkałam się z nikim, kto by mi
te rzeczy wyjaśnił.

8 Osiemnasty rok życia, usilna prośba rodziców o pozwolenie wstąpienia do klasztoru;
stanowcza odmowa rodziców. Po tej odmowie oddałam się próżności życia 5 , nie zwracając żadnej
uwagi na głos łaski, chociaż w niczym (4) zadowolenia nie znajdowała dusza moja. Nieustanne
wołanie łaski było dla mnie udręką wielką, jednak starałam się ją zagłuszyć rozrywkami. Unikałam
wewnętrznie Boga, a całą duszą skłaniałam się do stworzeń. Jednak łaska Boża zwyciężyła w duszy.
9 W pewnej chwili byłam z jedną z sióstr swoich na balu 6 . Kiedy się wszyscy najlepiej bawili,
dusza moja doznawała wewnętrznych [udręczeń]. W chwili, kiedy zaczęłam tańczyć, nagle ujrzałam
Jezusa obok, Jezusa umęczonego, obnażonego z szat, okrytego całego ranami, który mi powiedział
te słowa: Dokąd cię cierpiał będę i dokąd Mnie zwodzić będziesz? W tej chwili umilkła wdzięczna
muzyka, znikło sprzed oczu moich towarzystwo, w którym się znajdowałam, pozostał Jezus i ja.
siadłam obok swej drogiej siostry, pozorując to, co zaszło w duszy mojej, bólem głowy. Po chwili
opuściłam potajemnie towarzystwo i siostrę, udałam się do katedry Św. Stanisława Kostki. Godzina
już zaczęła szarzeć, ludzi było mało w katedrze; nie zwracając [uwagi] na nic, co się wokoło dzieje,
padłam krzyżem przed Najświętszym Sakramentem i prosiłam Pana, aby mi raczył dać poznać, co
mam czynić dalej.

10 Wtem usłyszałam te słowa: Jedź natychmiast do Warszawy, tam wstąpisz do klasztoru.
Wstałam od modlitwy i przyszłam do domu, i załatwiłam rzeczy konieczne. Jak mogłam, zwierzyłam się siostrze z tego, co zaszło w duszy, i kazałam pożegnać rodziców, i tak w jednej sukni, bez niczego przyjechałam do Warszawy.

11 Kiedy wysiadłam z pociągu i spojrzałam, że każdy idzie w swoją stronę, lęk mnie ogarnął. Co
z sobą robić? Gdzie się zwrócić, nie mając nikogo znajomego? – I rzekłam do Matki Bożej: Maryjo,
prowadź mnie, kieruj mną. Natychmiast usłyszałam w duszy te słowa, ażebym wyjechała poza
miasto, do pewnej wioski 7 , tam znajdę nocleg bezpieczny, co też uczyniłam i tak zastałam, jako mi
Matka Boża powiedziała.

12 Na drugi dzień raniusieńko przyjechałam do miasta i weszłam do pierwszego kościoła 8 , jaki
spotkałam, i zaczęłam się modlić o dalszą wolę Bożą. Msze święte wychodziły jedna po drugiej.
Podczas jednej Mszy świętej usłyszałam te słowa: Idź do tego kapłana 9 i powiedz mu wszystko, a
on ci powie, co masz dalej czynić. Po skończonej Mszy świętej (5) poszłam do zakrystii i
opowiedziałam wszystko, co zaszło w duszy mojej, i prosiłam o wskazówkę, gdzie wstąpić, do
jakiego klasztoru.

13 Kapłan ten zdziwił się w pierwszej chwili, ale kazał mi bardzo ufać, że Bóg zarządzi dalej. –
Tymczasem ja cię poślę do jednej pobożnej pani 10 , u której się zatrzymasz, dopokąd nie wstąpisz do
klasztoru. Kiedy się zgłosiłam do tej pani, przyjęła mnie bardzo życzliwie. W tym czasie szukałam
klasztoru, jednak gdzie zapukałam do furty, wszędzie mi odmówiono 11 . Ból ścisnął mi serce i
rzekłam do Pana Jezusa: Dopomóż mi, nie zostawiaj mnie samej. Aż wreszcie zapukałam do naszej
furty 12 .

14 Kiedy [wyszła] do mnie matka przełożona 13 , obecna matka generalna Michaela, po krótkiej
rozmowie każe mi iść do Pana domu i zapytać się, czy mnie przyjmie. Zrozumiałam zaraz, że mam
się zapytać Pana Jezusa. Poszłam do kaplicy z wielką radością i zapytałam Jezusa: Panie domu tego,
czy mnie przyjmujesz? Tak mi kazała się zapytać jedna z tych sióstr. – I zaraz usłyszałam głos taki:
Przyjmuję, jesteś w sercu Moim. Kiedy wróciłam z kaplicy, Matka Przełożona najpierw zapytała:
No, czy Pan przyjął cię? – Odpowiedziałam, że tak. – Jeżeli Pan przyjął, to i ja przyjmę.
15 Takie było moje przyjęcie. Jednak dla wielu przyczyn musiałam jeszcze przeszło rok pozostać
na świecie u tej pobożnej osoby 14 , ale już nie wróciłam do domu.

W tym czasie musiałam walczyć z wielu trudnościami, ale Bóg łaski swej mi nie szczędził,
coraz większa zaczęła ogarniać mnie tęsknota za Bogiem. Osoba ta, chociaż była bardzo pobożna,
jednak nie rozumiała szczęścia życia zakonnego i w swej poczciwości zaczęła układać mi inne plany
życia, a jednak uczułam, że mam serce tak wielkie, że nic go napełnić nie zdoła. Wtem zwróciłam
się całą stęsknioną duszą do Boga.
..

Nemo potest duobus dominis servire !

Napisał : TO WYSKOCZ PRZEZ OKNO JAK CI PRZEŁOŻONY NAKAŻE ! CZY TY NIE MASZ WŁASNEGO ROZUMU I SUMIENIA ?

Świetne pytanie. Czy wyskoczyłbym ?

Będąc osobą świecką – nakaz przekroczenia V Przykazania byłby tym co powstrzymałoby mnie przed posłuchaniem przełożonego ( skorzystałbym tu ze swojego rozumu).

Będąc osobą, która złożyła ślub posłuszeństwa ( i zna jego wagę) – wyskoczyłbym. Pomyślisz, że to głupota. Zastanówmy się nad tym.

Pisałem już o tym, co mówił Bóg Ojciec :

- … jarzma [posłuszeństwa] …nie można zrzucać bez grzechu śmiertelnego, gdyż jest zatwierdzone przez Kościół i obowiązuje przez ślub. [Dialog o Bożej Opatrzności str 447]

- „… Niedoskonałość złego przełożonego nie szkodzi w niczym temu, który słucha, owszem, niekiedy przynosi mu korzyść, gdyż prześladowanie i nadmierne ciężary surowych nakazów rozwijają w nim cnotę posłuszeństwa, i siostry jej cierpliwości…”[Dialog o Bożej Opatrzności str 444, 446 ]

…Wszystko, co czyni posłuszny, przynosi zasługę [Dialog o Bożej Opatrzności str 451 ]

- …Przełożony zaś przyrzeka mu [temu kto ślubował posłuszeństwo] w zamian, jeśli będzie wierny swym zobowiązaniom aż do śmierci, dać mu życie wieczne” [Dialog o Bożej Opatrzności str 447]

Co ma więc do stracenia posłuszny kapłan/zakonnik. Wypełniając swoje śluby wypełnia wolę Boga ( czy nie o tym ciągle piszesz???).

Wola przełożonego nakazywała mu przekroczyć V Przykazanie. Przełożony będzie rozliczony. Jeśli miał ważne powody – zyska zasługę. Jeśli był złym przełożonym – będzie miał problem. Posłuszny w każdej sytuacji zyskuje zasługę. Posłuszny zyskuje ŻYCIE WIECZNE. Czy można zyskać więcej?

Powiesz no tak, ale przecież stracił życie !

Owszem, ale czy kapłan nie podejmuje się naśladować Chrystusa?

Pan Jezus był posłuszny….aż do śmierci.

A co zrobił Bóg Ojciec….wysłał swojego Syna na ŚMIERĆ.

Czyżby Bóg Ojciec się mylił?

NIEŚWIĘTE "POSŁUSZEŃSTWO" – PRZYKŁAD MASOŃSKI

Wyszukajcie Papieża odpowiadającego naszemu opisowi. Chcecie założyć królestwo wybranych [tj. masonów] na tronie babilońskiej nierządnicy?

NAKŁOŃCIE ZATEM KLER BY KROCZYŁ POD WASZYM SZTANDAREM W PRZEKONANIU, ŻE MASZERUJE POD SZTANDAREM PAPIESKIM.

Chcecie by znikły ostatnie ślady tyranii i ucisku? Zarzućcie wasze sieci jak Szymon Bar-Jona. Zarzućcie je raczej w głębie zakrystii, seminariów, zakonów niż mórz, a jeśli nie będziecie przynaglać wydarzeń, to obiecujemy, że sami zbierzecie jeszcze cudowniejszy połów od niego...

Poławiacz ryb stał się rybakiem ludzi; wy będziecie łowić przyjaciół u samych stopni Tronu św. Piotra.

PLONEM WASZEGO POŁOWU BĘDZIE REWOLUCJA W KAPIE I TIARZE, MASZERUJĄCA POD KRZYŻEM I PAPIESKIM SZTANDAREM; REWOLUCJA POTRZEBUJĄCA TYLKO ISKRY, BY CZTERY STRONY ŚWIATA STANĘŁY W OGNIU. W PRZECIĄGU STU LAT...

BISKUPI I KSIĘŻA BĘDĄ UWAŻAĆ, ŻE MASZERUJĄ ZA EMBLEMATEM KLUCZY ŚW. PIOTRA, A W RZECZYWISTOŚCI BĘDĄ PODĄŻAĆ ZA NASZĄ CHORĄGWIĄ... REFORMY ZOSTANĄ WPROWADZONE W IMIĘ POSŁUSZEŃSTWA" (8).

"Posłuszeństwo jest to cnota obyczajowa nadprzyrodzona, która skłania nas do poddawania woli swojej woli prawowitych przełożonych, jako przedstawicieli Boga... Jest najpierw rzeczą oczywistą, że nie ma ani obowiązku ani się godzi być posłusznym przełożonemu, który by rozkazywał coś jawnie przeciwnego prawom Bożym lub kościelnym; w tym wypadku powtórzyć by należało za św. Piotrem:

«Więcej trzeba słuchać Boga, aniżeli ludzi»" (Dz. Ap. 5, 29) (1).

Św. Teresa z Avila, doktor Kościoła, kobieta wybitnej orientacji w sprawach duchowych, pisze z właściwą sobie jasnością:

„Przeklęta taka wierność, która posuwa się aż do sprzeniewierzenia się prawu Bożemu! Jest to przewrotny obyczaj świata”

(Księga życia).

..