Postaw, Panie, straż przy moich ustach i wartę przy bramie warg moich
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom. EWANGELIA – komentarze Jezus błogosławi dzieci Słowa Ewangelii według Świętego Marka. Mk 10, 13-16 Przynosili …Więcej
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
EWANGELIA – komentarze
Jezus błogosławi dzieci
Słowa Ewangelii według Świętego Marka. Mk 10, 13-16
Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.
A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
Oto słowo Pańskie. .:ILG:. - 25 maja 2024: CZYTANIA LITURGICZNE **********†********** ,,W czasach Jezusa dzieci i kobiety niestety traktowano jak ludzi gorszej kategorii. Inaczej niż dzisiaj. Kobiety były pozbawione wielu praw, chociażby do zabierania głosu czy uczestnictwa w zgromadzeniach, a nawet możliwości uczestnictwa w oficjalnych modlitwach w synagodze – miały tam odrębne miejsce. Dziewczynki, nawet …Więcej
EWANGELIA – komentarze
Jezus błogosławi dzieci
Słowa Ewangelii według Świętego Marka. Mk 10, 13-16
Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.
A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
Oto słowo Pańskie. .:ILG:. - 25 maja 2024: CZYTANIA LITURGICZNE **********†********** ,,W czasach Jezusa dzieci i kobiety niestety traktowano jak ludzi gorszej kategorii. Inaczej niż dzisiaj. Kobiety były pozbawione wielu praw, chociażby do zabierania głosu czy uczestnictwa w zgromadzeniach, a nawet możliwości uczestnictwa w oficjalnych modlitwach w synagodze – miały tam odrębne miejsce. Dziewczynki, nawet …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
Jota-jotka udostępnia to
- Zgłoś
Usuń udostępnienie
,,Maryja jest dla nas najpierw nauczycielką adoracji, kontemplacji Chrystusa. Najłatwiej mam jest zrozumieć słowo adoracja – czyli wpatrywanie się w Chrystusa, duchowe przebywanie z Nim. Taką modlitwę praktykujemy przez Najświętszym Sakramentem – wierząc, że jest w nim obecny żywy Chrystus Paschalny, z duszą i Ciałem, w jednej osobie Bóg i Człowiek. W Najświętszej Hostii jest obecny cały Chrystus …Więcej
,,Maryja jest dla nas najpierw nauczycielką adoracji, kontemplacji Chrystusa. Najłatwiej mam jest zrozumieć słowo adoracja – czyli wpatrywanie się w Chrystusa, duchowe przebywanie z Nim. Taką modlitwę praktykujemy przez Najświętszym Sakramentem – wierząc, że jest w nim obecny żywy Chrystus Paschalny, z duszą i Ciałem, w jednej osobie Bóg i Człowiek. W Najświętszej Hostii jest obecny cały Chrystus. Adoracja eucharystyczna jest to wpatrywanie się w Chrystusa, duchowe uwielbienie i miłosne przytulenie się do Niego, poznawanie Boga, zanurzenie się w Nim przez wiarę i miłość, z nadzieją uczestnictwa w życiu wiecznym. Maryja jest dla nas wzorem i nauczycielką adoracji, bo Ona przecież od chwili Zwiastowania nosiła Go w swoim łonie, pod swoim Niepokalanym Sercem. Można powiedzieć, że Maryja była pierwszym tabernakulum, pierwszą monstrancją. Ona kochała Jezusa w sobie, nosiła Go, zastanawiała się nad tajemnicą Tego, którego Archanioł nazwał Synem Najwyższego.,,
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.
A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
I biorąc je w …Więcej
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.
A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
Oto słowo Pańskie.
.:ILG:. - 25 maja 2024: CZYTANIA LITURGICZNE
Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.
A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
Oto słowo Pańskie.
.:ILG:. - 25 maja 2024: CZYTANIA LITURGICZNE
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Sobota z Maryją przewodniczką i nauczycielką modlitwy.
,Nasze życie duchowe może rozwijać się tylko w Kościele – w mistycznym ciele Chrystusa. Źródłem i narzędziem tego rozwoju jest liturgia Kościoła, a szczególnie misterium paschalne i uobecniająca je Eucharystia. Narzędziem rozwoju duchowego jest również osobista modlitwa, ściśle związana z liturgią, zakorzeniona w niej. Zatem Maryja, jako …Więcej
Sobota z Maryją przewodniczką i nauczycielką modlitwy.
,Nasze życie duchowe może rozwijać się tylko w Kościele – w mistycznym ciele Chrystusa. Źródłem i narzędziem tego rozwoju jest liturgia Kościoła, a szczególnie misterium paschalne i uobecniająca je Eucharystia. Narzędziem rozwoju duchowego jest również osobista modlitwa, ściśle związana z liturgią, zakorzeniona w niej. Zatem Maryja, jako ikona Kościoła, stanowi dla nas najlepszy wzór modlitwy i całego życia duchowego.
Maryja jest dla nas najpierw nauczycielką adoracji, kontemplacji Chrystusa. Najłatwiej mam jest zrozumieć słowo adoracja – czyli wpatrywanie się w Chrystusa, duchowe przebywanie z Nim. Taką modlitwę praktykujemy przez Najświętszym Sakramentem – wierząc, że jest w nim obecny żywy Chrystus Paschalny, z duszą i Ciałem, w jednej osobie Bóg i Człowiek. W Najświętszej Hostii jest obecny cały Chrystus. Adoracja eucharystyczna jest to wpatrywanie się w Chrystusa, duchowe uwielbienie i miłosne przytulenie się do Niego, poznawanie Boga, zanurzenie się w Nim przez wiarę i miłość, z nadzieją uczestnictwa w życiu wiecznym. Maryja jest dla nas wzorem i nauczycielką adoracji, bo Ona przecież od chwili Zwiastowania nosiła Go w swoim łonie, pod swoim Niepokalanym Sercem. Można powiedzieć, że Maryja była pierwszym tabernakulum, pierwszą monstrancją. Ona kochała Jezusa w sobie, nosiła Go, zastanawiała się nad tajemnicą Tego, którego Archanioł nazwał Synem Najwyższego.
Maryja jest także nauczycielką rozważania słowa Bożego, słów i znaków, które czynił Jezus. Po odnalezieniu dwunastoletniego Jezusa w świątyni jerozolimskiej, na końcu opisu tego zdarzenia, Ewangelista Łukasz napisał: „A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu”. Jej Niepokalane Serce stanowi zapis – żywą pamięć całego życia Jezusa. A czymże ma być w swej istocie rozważanie słowa Bożego? Przecież nie jest to tylko intelektualne roztrząsanie jakiś zdarzeń zapisanych w Piśmie Świętym, w Ewangelii. Słowo Boże, które czytamy, nad którym rozważamy, ma zstąpić do naszego serca, ma przeniknąć nasze życie, aby stać się Słowem życia. Maryja nie od razu rozumiała cały sens zdarzeń związanych z Jezusem. Wspomniane wydarzenie odnalezienia dwunastoletniego Jezusa w świątyni wyraźnie o tym świadczy. Józef i Maryja, widząc Go między uczonymi w Piśmie, byli bardzo zdziwieni. Słowo Boże musi stanowić dla nas tajemnicę. Ono nas przerasta – inaczej nie byłoby słowem Boga. Dlatego od Maryi mamy uczyć się zachowywać w swym sercu i nieustannie wracać do słowa Bożego, konfrontując w jego świetle nasze życie. Słowo Boże rozjaśnia naszą drogę ziemskiego życia, a z drugiej strony, przykładając słowo Boże do życia, możemy je lepiej zrozumieć. Pomiędzy Słowem Bożym i życiem, wydarzeniami życia, jest wzajemna zależność. W ten sposób ukazuje się ono przed nami jako ciągle żywe, ciągle pasujące do życia.
Maryja jest dla nas ikoną życia duchowego najpełniej przez swój udział w tajemnicy paschalnej Syna Bożego. W opisie Ewangelii znajdujemy Ją pod krzyżem Chrystusa – oprócz Niej jest tam niewiele osób – ci którzy najbardziej kochali. Oczywiście w tradycji Kościoła mówi się także o Jej obecności podczas Ostatniej Wieczerzy, w Wieczerniku. Maryja jest duchowo przeniknięta Paschą Chrystusa, całkowicie zjednoczona z dziełem zbawczym swego Syna. Jego fizyczne i duchowe cierpienia przeżywa w swej duszy. Podczas Paschy prawdziwie miecz boleści przeniknął Jej serce – zgodnie z zapowiedzią Symeona. W ten sposób, przez łaskę, staje się Ona w Chrystusie współodkupicielką. Nasze życie, dzięki Eucharystii, również ma się stać cząstką Jedynej Ofiary zbawczej Chrystusa. Do złożenia ofiary Bóg potrzebował ciała, które przyjął z Maryi Dziewicy. Również korzysta z naszego ciała, aby dopełniać dzieło zbawienia – według słów św. Pawła Apostoła. Tak, jak dla Chrystusa i Maryi szczytem życia i modlitwy była tajemnica paschalna, również jest i dla nas. Jeśli jesteśmy przez Eucharystię zjednoczeni z Chrystusem, to każde nasze cierpienie, każda nasza ofiara staje się, nie tylko cząstką ofiary zbawienia, ale również najbardziej upodabnia nas i jednoczy z Bogiem. Nasze zwykłe życie ofiarowane Bogu w Chrystusie staje się naszą najdoskonalszą formą modlitwy i zjednoczenia z Bogiem.,,
Maryja wzorem życia duchowego - Terezjanki
,Nasze życie duchowe może rozwijać się tylko w Kościele – w mistycznym ciele Chrystusa. Źródłem i narzędziem tego rozwoju jest liturgia Kościoła, a szczególnie misterium paschalne i uobecniająca je Eucharystia. Narzędziem rozwoju duchowego jest również osobista modlitwa, ściśle związana z liturgią, zakorzeniona w niej. Zatem Maryja, jako ikona Kościoła, stanowi dla nas najlepszy wzór modlitwy i całego życia duchowego.
Maryja jest dla nas najpierw nauczycielką adoracji, kontemplacji Chrystusa. Najłatwiej mam jest zrozumieć słowo adoracja – czyli wpatrywanie się w Chrystusa, duchowe przebywanie z Nim. Taką modlitwę praktykujemy przez Najświętszym Sakramentem – wierząc, że jest w nim obecny żywy Chrystus Paschalny, z duszą i Ciałem, w jednej osobie Bóg i Człowiek. W Najświętszej Hostii jest obecny cały Chrystus. Adoracja eucharystyczna jest to wpatrywanie się w Chrystusa, duchowe uwielbienie i miłosne przytulenie się do Niego, poznawanie Boga, zanurzenie się w Nim przez wiarę i miłość, z nadzieją uczestnictwa w życiu wiecznym. Maryja jest dla nas wzorem i nauczycielką adoracji, bo Ona przecież od chwili Zwiastowania nosiła Go w swoim łonie, pod swoim Niepokalanym Sercem. Można powiedzieć, że Maryja była pierwszym tabernakulum, pierwszą monstrancją. Ona kochała Jezusa w sobie, nosiła Go, zastanawiała się nad tajemnicą Tego, którego Archanioł nazwał Synem Najwyższego.
Maryja jest także nauczycielką rozważania słowa Bożego, słów i znaków, które czynił Jezus. Po odnalezieniu dwunastoletniego Jezusa w świątyni jerozolimskiej, na końcu opisu tego zdarzenia, Ewangelista Łukasz napisał: „A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu”. Jej Niepokalane Serce stanowi zapis – żywą pamięć całego życia Jezusa. A czymże ma być w swej istocie rozważanie słowa Bożego? Przecież nie jest to tylko intelektualne roztrząsanie jakiś zdarzeń zapisanych w Piśmie Świętym, w Ewangelii. Słowo Boże, które czytamy, nad którym rozważamy, ma zstąpić do naszego serca, ma przeniknąć nasze życie, aby stać się Słowem życia. Maryja nie od razu rozumiała cały sens zdarzeń związanych z Jezusem. Wspomniane wydarzenie odnalezienia dwunastoletniego Jezusa w świątyni wyraźnie o tym świadczy. Józef i Maryja, widząc Go między uczonymi w Piśmie, byli bardzo zdziwieni. Słowo Boże musi stanowić dla nas tajemnicę. Ono nas przerasta – inaczej nie byłoby słowem Boga. Dlatego od Maryi mamy uczyć się zachowywać w swym sercu i nieustannie wracać do słowa Bożego, konfrontując w jego świetle nasze życie. Słowo Boże rozjaśnia naszą drogę ziemskiego życia, a z drugiej strony, przykładając słowo Boże do życia, możemy je lepiej zrozumieć. Pomiędzy Słowem Bożym i życiem, wydarzeniami życia, jest wzajemna zależność. W ten sposób ukazuje się ono przed nami jako ciągle żywe, ciągle pasujące do życia.
Maryja jest dla nas ikoną życia duchowego najpełniej przez swój udział w tajemnicy paschalnej Syna Bożego. W opisie Ewangelii znajdujemy Ją pod krzyżem Chrystusa – oprócz Niej jest tam niewiele osób – ci którzy najbardziej kochali. Oczywiście w tradycji Kościoła mówi się także o Jej obecności podczas Ostatniej Wieczerzy, w Wieczerniku. Maryja jest duchowo przeniknięta Paschą Chrystusa, całkowicie zjednoczona z dziełem zbawczym swego Syna. Jego fizyczne i duchowe cierpienia przeżywa w swej duszy. Podczas Paschy prawdziwie miecz boleści przeniknął Jej serce – zgodnie z zapowiedzią Symeona. W ten sposób, przez łaskę, staje się Ona w Chrystusie współodkupicielką. Nasze życie, dzięki Eucharystii, również ma się stać cząstką Jedynej Ofiary zbawczej Chrystusa. Do złożenia ofiary Bóg potrzebował ciała, które przyjął z Maryi Dziewicy. Również korzysta z naszego ciała, aby dopełniać dzieło zbawienia – według słów św. Pawła Apostoła. Tak, jak dla Chrystusa i Maryi szczytem życia i modlitwy była tajemnica paschalna, również jest i dla nas. Jeśli jesteśmy przez Eucharystię zjednoczeni z Chrystusem, to każde nasze cierpienie, każda nasza ofiara staje się, nie tylko cząstką ofiary zbawienia, ale również najbardziej upodabnia nas i jednoczy z Bogiem. Nasze zwykłe życie ofiarowane Bogu w Chrystusie staje się naszą najdoskonalszą formą modlitwy i zjednoczenia z Bogiem.,,
Maryja wzorem życia duchowego - Terezjanki
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Jeszcze jeden komentarz od Jota-jotka
Jota-jotka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Moja modlitwa jest jak dym kadzidła.
Do Ciebie wołam, Panie, pośpiesz mi z pomocą,
usłysz mój głos, gdy wołam do Ciebie.
Niech moja modlitwa wznosi się przed Tobą jak kadzidło,
a podniesione me ręce, jak ofiara wieczorna.
Refren: Moja modlitwa jest jak dym kadzidła.
Postaw, Panie, straż przy moich ustach
i wartę przy bramie warg moich.
Do Ciebie bowiem, Panie, zwracam moje oczy,
do Ciebie się …Więcej
Moja modlitwa jest jak dym kadzidła.
Do Ciebie wołam, Panie, pośpiesz mi z pomocą,
usłysz mój głos, gdy wołam do Ciebie.
Niech moja modlitwa wznosi się przed Tobą jak kadzidło,
a podniesione me ręce, jak ofiara wieczorna.
Refren: Moja modlitwa jest jak dym kadzidła.
Postaw, Panie, straż przy moich ustach
i wartę przy bramie warg moich.
Do Ciebie bowiem, Panie, zwracam moje oczy,
do Ciebie się uciekam, nie gub mojej duszy.
Do Ciebie wołam, Panie, pośpiesz mi z pomocą,
usłysz mój głos, gdy wołam do Ciebie.
Niech moja modlitwa wznosi się przed Tobą jak kadzidło,
a podniesione me ręce, jak ofiara wieczorna.
Refren: Moja modlitwa jest jak dym kadzidła.
Postaw, Panie, straż przy moich ustach
i wartę przy bramie warg moich.
Do Ciebie bowiem, Panie, zwracam moje oczy,
do Ciebie się uciekam, nie gub mojej duszy.