Katechizm Jana Pawła II czyli wykładanie prawdy w świetle soboru
z konstytucji Fidei Depositum, 10/10/1992
„(…) Z Bożą pomocą ojcowie soborowi podczas czterech lat pracy byli w stanie stworzyć znaczący zbiór oświadczeń doktrynalnych i norm duszpasterskich, które przedstawiono całemu Kościołowi. Pasterze i wierni chrześcijańscy znajdują tam dyrektywy do owej „odnowy myśli, działania, praktyk i moralnej cnoty, radości i nadziei, które były celem Soboru” (mowa Pawła VI z 07/12/1965). Po swym zakończeniu Sobór nie przestał inspirować życia Kościoła. W roku 1985 mogłem stwierdzić: „Zatem dla mnie a miałem szczególną łaskę uczestnictwa w nim oraz aktywnego współdziałania w jego postępach – Vaticanum II zawsze było, zwłaszcza przez te lata mojego Pontyfikatu, stałym punktem odniesienia każdego mego duszpasterskiego działania, w świadomym zaangażowaniu by wdrożyć jego dyrektywy konkretnie i wiernie na poziomie każdego Kościoła i całego Kościoła” (przemówienie z 25/01/1985). W tym duchu zwołałem 25 stycznia 1985, na 20-tą rocznicę zamknięcia soboru, Nadzwyczajne Zgromadzenie Synodu Biskupów. Celem tego zgromadzenia było świętowanie łask i owoców duchowych Soboru Watykańskiego II, jeszcze większe zgłębienie jego nauczania po to by lepiej je stosować oraz propagować jego świadomość i zastosowanie. (…) Po odnowie Liturgii i nowej kodyfikacji prawa kanonicznego Kościoła łacińskiego oraz katolickich Kościołów wschodnich, katechizm ten będzie stanowił bardzo istotny wkład w dzieło odnowy całego życia Kościoła, takiej jakiej pragnął i jaką rozpocżął Sobór Watykański II (…)
[Katechizm ten] jest zamierzony by wesprzeć wysiłki ekumeniczne poruszane świętym pragnieniem jedności wszystkich chrześcijan (…)”
z przemówienia podczas prezentacji nowego katechizmu 07/12/1992
„(…) Jestem głęboko wdzięczny wszystkim tym, którzy współdziałali w jakikolwiek sposób w przygotowaniu „Katechizmu Kościoła Katolickiego”. (…) Wasza troska by wyłożyć treść wiary w sposób zgodny z prawdą biblijną, autentyczną tradycją Kościoła a zwłaszcza nauczaniem Soboru Watykańskiego II, (…) poświęcenie by wyrazić na nowo, językiem bardziej odpowiadającym potrzebom dzisiejszego świata, odwieczną prawdę katolicką, zostają dziś zwieńczone powodzeniem. (…) Katechizm wykłada Prawdę w świetle Soboru Watykańskiego, tak jak jest wierzona, sprawowana, przeżywana i zawarta w modlitwie Kościoła (…)
Jest pewne że, z łaską Bożą i przy dobrej woli Pasterzy i wiernych może stanowić ważne i owocne narzędzie dalszego pogłębiania wiedzy oraz autentycznej duchowej i moralnej odnowy.”
Judeo-chrześcijańsko-plemienne rozterki współczesne: Kościół polskiej tożsamości byłyby zabawne gdyby nie chodziło o kwestię zasadniczą. Nie jest nią, wbrew urojeniom, obrona ulubionej, bo darzonej sentymentem, rewolucyjnej mądrości etapu lecz restauracja Wiary Katolickiej w Polsce.
Na podstawie studium wcześniejszych rewolucji w dziejach świata i Kościoła konsekwencje można było oczywiście przewidzieć. Jak czyta się np. Krótką analizę krytyczną rytu Pawła VI z 1969 to jest tam zasygnalizowane do czego on prowadzi.Problem w tym że ostatecznie, w imię fałszywie rozumianego posłuszeństwa to w większości zignorowano.
