21:19
CyberKsiądz Adam Szustak MASAKRUJE krytycznego YouTubera. www.youtube.com/watchWięcej
CyberKsiądz Adam Szustak MASAKRUJE krytycznego YouTubera.
www.youtube.com/watch
1. NIE BĘDZIESZ MIAŁ BOGÓW CUDZYCH PRZEDE MNĄ.
+
Doświadczenie uczy, iż aktorzy, mający wolność szkodzenia, harde podnoszą głowy i jadem kacerstwa zarażają wszystkie członki Ciała Chrystusowego.

(Św. Grzegorz Wielki, Papież).Więcej
+
Doświadczenie uczy, iż aktorzy, mający wolność szkodzenia, harde podnoszą głowy i jadem kacerstwa zarażają wszystkie członki Ciała Chrystusowego.


(Św. Grzegorz Wielki, Papież).
old school
Ojciec A Szustak jest na uslugach niszczycieli Prawdy
1. NIE BĘDZIESZ MIAŁ BOGÓW CUDZYCH PRZEDE MNĄ.
+
Rozważ to, że każdy duch, którego nie posyła Chrystus, jest kłamliwy.
Taki był on w ustach proroków króla Samarii [por. 3 Król. 22, 6-12], taki jest w wypowiedziach
współczesnych heretyków, którzy jako nauczyciele fałszu rozsiewają nowe nauki, wymyślają nowe ewangelie, odrzucają tradycje starszych oraz pisma i dogmaty już od samych początków ustalone w Kościele Chrystusowym.
Ich duch jestWięcej
+
Rozważ to, że każdy duch, którego nie posyła Chrystus, jest kłamliwy.

Taki był on w ustach proroków króla Samarii [por. 3 Król. 22, 6-12], taki jest w wypowiedziach
współczesnych heretyków, którzy jako nauczyciele fałszu rozsiewają nowe nauki, wymyślają nowe ewangelie, odrzucają tradycje starszych oraz pisma i dogmaty już od samych początków ustalone w Kościele Chrystusowym.

Ich duch jest duchem kłamstwa: nie jest posłany przez samą Prawdę-Chrystusa, lecz wsączony przez ojca kłamstwa, złego ducha.

(. Stanisław od Jezusa i Maryi Papczyński, Wejrzenie w głąb serca).
pawellos
Ja cię pi....lę, w takich kolorkach to fun LGBT a nie ksiądz, zarabia na duurnych filmikach. A wy co?
- będą mieli oczy a nie będą widzieć
- będą mieli uszy a nie będą słyszeć
I.t.d
m.rekinek
1. NIE BĘDZIESZ MIAŁ BOGÓW CUDZYCH PRZEDE MNĄ.
+
I TAKI HERETYK, NIE BĘDZIE SUSPENDOWANY.. TERAZ PYTANIE DLACZEGO.
SZÓSTAK GRZESZY PRZECIWKO DUCHOWI ŚWIĘTEMU !
O GRZECHACH PRZECIWKO DUCHOWI ŚWIĘTEMU

UCZEŃ. Ile jest grzechów przeciwko Duchowi Świętemu, i które są?
NAUCZYCIEL. Jest ich sześć, a są następujące. 1. Rozpaczanie o zbawieniu. 2. Zarozumiałe spodziewanie się zbawienia bez zasług. 3. Walczenie przeciwko prawdzie poznanej. 4. …Więcej
+
I TAKI HERETYK, NIE BĘDZIE SUSPENDOWANY.. TERAZ PYTANIE DLACZEGO.

SZÓSTAK GRZESZY PRZECIWKO DUCHOWI ŚWIĘTEMU !

O GRZECHACH PRZECIWKO DUCHOWI ŚWIĘTEMU


UCZEŃ. Ile jest grzechów przeciwko Duchowi Świętemu, i które są?

NAUCZYCIEL. Jest ich sześć, a są następujące. 1. Rozpaczanie o zbawieniu. 2. Zarozumiałe spodziewanie się zbawienia bez zasług. 3. Walczenie przeciwko prawdzie poznanej. 4. Zazdroszczenie bliźniemu łaski Bożej. 5. Uporczywość w grzechach. 6. Ostateczne niepokutowanie.

U. Dlaczego grzechy te nazywają się grzechami przeciwko Duchowi Świętemu?

N. Bo złość sama jest źródłem tych grzechów, a mianowicie trzeciego z nich, który więcej od innych jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, a jest wtedy, gdy kto poznawszy prawdę, uporczywie wmawia w siebie i w drugich, iż nie jest prawdą.

Grzeszenie przez złość nazywa się grzeszeniem przeciwko Duchowi Świętemu, bo Duchowi Świętemu przypisujemy Dobroć nieskończoną, wręcz przeciwną złości naszej: podobnie jak grzeszenie przez występną niewiadomość, zowie się grzeszeniem przeciwko Synowi Bożemu, bo Jemu przypisujemy Mądrość nieskończoną; a zaś grzeszenie przez ułomność, zowie się grzeszeniem przeciwko Bogu Ojcu, bo Jemu przypisujemy Moc nieskończoną.

U. Co mają właściwego te grzechy?

N. To, że nie mają przebaczenia ani w tym życiu, ani w przyszłym, jak o tym ostrzega nas Ewangelia święta (Mt. XII, 32; Mk III, 29; Łk. XII, 10). Co się ma rozumieć w ten sposób: iż to przebaczenie jest bardzo rzadkim i trudnym, bo trudno i rzadko się zdarza, iżby ci, którzy wpadają w te grzechy, przyszli do prawdziwej pokuty. Nie masz przebaczenia na te grzechy: jest tu więc powiedziane w sposobie względnym; tak jak się mówi np. nie masz lekarstwa na tę chorobę: co nie znaczy, iż żadnym sposobem wyleczenie nastąpić nie może, lecz znaczy tylko, iż w zwyczajnym biegu rzeczy nie masz wyleczenia.

–––––––––––

Wykład Nauki Chrześcijańskiej, ułożony z rozkazu Klemensa VIII Papieża, przez kardynała Roberta Bellarmina. Na polski język przetłumaczony i w Propagandzie wydany, w Rzymie 1844. Ku większej chwale Bożej, i ku zbawieniu bliźnich przedrukowany, ss. 184-185.

( PDF )

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMV, Kraków 2005
Powrót do spisu treści dzieła św. Roberta Bellarmina pt.

WYKŁAD NAUKI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ
(KATECHIZM WIĘKSZY)
Anieobecny
Otaczajmy go modlitwą...
przecież on myśli, że robi dobrą robotę, a błądzi...
Argumenty go nie przekonają, ale Matka Boża...
Oddawajmy go w modlitwie różańcowej...
Anieobecny
Cyt,: ,,...zbyt wielka duma ma do do siebie, że..."
Zaślepia... dobrze o tym wiesz...
On nie jest świadom czynionego zła...
A jakby był...?
To tym bardziej nam się modlić za niego, i jemu podobnych...!
P.S. nie popełniaj jego błędu...
Anieobecny
Wierzysz w moc modlitwy...?
W łaski modlitwą wyproszone...?
Czy w mędrców, którzy naprawiają świat...
Jeszcze jeden komentarz od Anieobecny
Anieobecny
Jak człowiek umie się bić, to raz walnie... i wystarczy...
A Ty tak młynkiem...
Nic Ci nie zarzucam... Prosiłem jeno o modlitwę...
A to czego się boisz, to sam sobie zarzucasz...
Bo wierzę, że modlisz się, nic więcej...
Daj już spokój...
Walczmy razem, a nie między sobą...
1. NIE BĘDZIESZ MIAŁ BOGÓW CUDZYCH PRZEDE MNĄ.
+
DOBRA, STARA-NIEZMIENNA EWANGELIA, NIE SKAŻONA POSOBOROWĄ HEREZJĄ MODERNIZMU:
CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA
O. Tilman Pesch SI
SPIS RZECZY
TOM PIERWSZY
Słów kilka od Tłumacza
Tilman Pesch SI
Przedmowa do drugiego wydania
Wstęp
MIŁOŚĆ PRAWDY
Tydzień pierwszy, część pierwsza
I. Walka o byt
II. Walka o ideały
III. Stanowisko człowieka w życiu
IV. Żądza wiedzy
V. Prawdziwa i fałszywa nauka
Więcej
+
DOBRA, STARA-NIEZMIENNA EWANGELIA, NIE SKAŻONA POSOBOROWĄ HEREZJĄ MODERNIZMU:

CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA
O. Tilman Pesch SI
SPIS RZECZY
TOM PIERWSZY
Słów kilka od Tłumacza
Tilman Pesch SI
Przedmowa do drugiego wydania
Wstęp
MIŁOŚĆ PRAWDY
Tydzień pierwszy, część pierwsza
I. Walka o byt
II. Walka o ideały
III. Stanowisko człowieka w życiu
IV. Żądza wiedzy
V. Prawdziwa i fałszywa nauka
VI. Indyferentyzm
VII. Wolnomyślność
VIII. Zagadnienie celu
IX. Nasze pochodzenie
X. Stworzenie
XI. Co powiedział głupi w sercu swoim?
XII. Świadectwo nauki
XIII. Bóstwo
XIV. Panteizm
XV. Nasze przeznaczenie
XVI. Wola Boża
XVII. Vere dignum et justum est, aequum et salutare
XVIII. Szczęście i zbawienie człowieka
XIX. Trwanie po śmierci
XX. Życie pozagrobowe jako postulat godności ludzkiej
XXI. Tęsknota serca ludzkiego
XXII. Doczesność jako niedokończony początek czegoś
XXIII. Konieczność przeświadczenia o życiu przyszłym
XXIV. Duch i materia
XXV. Wyobrażenie życia pozagrobowego
XXVI. Najważniejsza troska
XXVII. Optymizm i pesymizm
XXVIII. Nowoczesna religijność
XXIX. Prawdziwa religijność
XXX. Religia jako podstawa moralności
XXXI. Religia źródłem wierności powołaniu
XXXII. Natura i Objawienie
XXXIII. Cud i prawo natury
XXXIV. Cuda Ewangelii
XXXV. Natura i nadnaturalność
XXXVI. Czym jest dla nas Jezus Chrystus
XXXVII. Czym jest dla nas Kościół
XXXVIII. Trwałość Kościoła jako dowód jego Boskiego pochodzenia
XXXIX. Łaska i współdziałanie
XL. Wiedza i wiara
XLI. Sceptycyzm
XLII. Przeciwieństwo dwu światopoglądów
XLIII. Wartość doczesnego życia
XLIV. Wartość czasu
XLV. Chwalebna lekkomyślność
XLVI. Śmierć jako nauczyciel prawdy
XLVII. Służba światu albo służba Bogu
SUMIENNOŚĆ
Tydzień pierwszy, część druga
XLVIII. Sumienie
XLIX. Obowiązki sumienia względem Boga
L. Obowiązki sumienia względem ludzi
LI. Obowiązki sumienia względem własności i dobrego imienia bliźnich
LII. Grzechy opuszczenia
LIII. Żądze w życiu ludzkim
LIV. Praktyczna troska o sumienie
LV. Największa przeszkoda
LVI. Ograniczoność ludzkiego bytu
LVII. Pojęcie i istota grzechu
LVIII. Grzechy przed sądem Boga
LIX. Poczucie winy
LX. Żal
LXI. Miłosierdzie Boże
LXII. Odpuszczenie grzechów
LXIII. Pokuta
LXIV. Wyznanie grzechów
LXV. Poprawa życia
LXVI. Walka na śmierć i życie
LXVII. Zmarnowany cel życia
LXVIII. Bojaźń Boża
LXIX. Zmysłowość
LXX. Grzech powszedni
LXXI. Oczyszczenie w życiu przyszłym
LXXII. Dlaczego Bóg nie przeszkadza grzechom
LXXIII. Odwaga i nieustraszoność
LXXIV. Przezorność i czuwanie
LXXV. Walka z namiętnościami
LXXVI. Sąd

TOM DRUGI
NAŚLADOWANIE CHRYSTUSA W GŁÓWNYCH RYSACH
Tydzień drugi, część pierwsza
I. Królestwo Chrystusa
II. Chrystus jako wybawca ludzi z ciemności i niewoli
III. Chrystus jako ideał ludzkości
IV. Zaparcie się siebie jako najpierwsza z cnót w naśladowaniu Chrystusa
V. Druga wielka cnota: dobrowolne znoszenie ciężarów życia
VI. Chrystus naszym mistrzem i wzorem
VII. Wcielenie Chrystusa Pana
VIII. Dobrowolne posłuszeństwo względem Boga
IX.. Prawdziwa humanitarność
X. Ćwiczenie się w miłości bliźniego
XI. Magnificat
XII. Betlejem
XIII. Pokora chrześcijańska
XIV. Przeciwko próżności i ambicji
XV. Ubóstwo Chrystusa
XVI. Imię Jezus
XVII. Prostota chrześcijańska
XVIII. Chrystus i rozdział umysłów
XIX. Objawienie się królewskości Chrystusa
XX. Zrządzenie Opatrzności Boskiej
XXI. Życie wewnętrzne
XXII. Posłuszeństwo ludziom
XXIII. Praca
XXIV. Modlitwa
XXV. Życie rodzinne
XXVI. Ciągły postęp
XXVII. Dążenie do doskonałości
XXVIII. Wyższa doskonałość
XXIX. Wybór powołania
NAŚLADOWANIE CHRYSTUSA W SZCZEGÓŁOWYM ROZPROWADZENIU
Tydzień drugi, część druga
XXX. Dwa sztandary
XXXI. Trzy klasy ludzi
XXXII. Trzy poruszające siły
XXXIII. Prawdziwa metoda
XXXIV. Reguły roztropności
XXXV. Swoboda serca
XXXVI. Prawdziwa pobożność
XXXVII. Zwycięstwo nad pokusami
XXXVIII. Działanie łaski Bożej
XXXIX. Cud w Kanie Galilejskiej
XL. Gorliwość o chwałę Bożą
XLI. Ufność w Bogu
XLII. Potęga modlitwy
XLIII. Gorliwość o zbawienie dusz i apostolstwo
XLIV. Potęga dobrego przykładu
XLV. Troska o dzieci
XLVI. Zgodliwość
XLVII. Współczucie dla ludzkiej nędzy
XLVIII. Zazdrość
XLIX. Stanowczość wobec faryzeizmu
L. Łagodność
LI. Łagodny sąd o bliźnim
LII. Znajomość ludzi
LIII. Użycie mowy
LIV. Obcowanie z ludźmi
LV. Roztropność w obchodzeniu się z innymi
LVI. Roztropność wobec przebiegłych
LVII. Kształcenie charakteru
LVIII. Godziwa miłość własna
LIX. Fałszywa miłość własna
LX. Wspaniałomyślność i ofiarność
LXI. Prawdziwa niezależność
LXII. Wartość ludzkiego uznania
LXIII. Unikanie niepotrzebnych trosk
LXIV. Zewnętrzne powodzenie
LXV. Pożegnalna mowa Chrystusa
LXVI. Arcykapłańska modlitwa Chrystusa
KRZYŻ
Tydzień trzeci
LXVII. Ostatnie dni życia Chrystusa
LXVIII. Znaczenie cierpień dla chrześcijanina
LXIX. Trudności życia chrześcijańskiego
LXX. Ostatnia Wieczerza
LXXI. Zewnętrzne cierpienia Chrystusa
LXXII. Upokorzenia Chrystusa
LXXIII. Cierpienia wewnętrzne Chrystusa
LXXIV. Zachowanie się cierpiącego Chrystusa
LXXV. Dlaczego Chrystus chciał cierpieć?
LXXVI. Szkoła serca
LXXVII. Miłość nieprzyjaciół
LXXVIII. Upadanie i powstawanie
LXXIX. Zjednoczenie się z Chrystusem cierpiącym
LXXX. Matka Boska Bolesna
LXXXI. Ofiara krzyżowa
LXXXII. Ołtarz
LXXXIII. Kościół Ukrzyżowanego
CHWALEBNE ZAKOŃCZENIE
Tydzień czwarty
LXXXIV. Rozwinięcie i rozwiązanie
LXXXV. Zmartwychwstanie Chrystusa
LXXXVI. Wiadomość o Zmartwychwstaniu
LXXXVII. Myśli na czas wielkanocny
LXXXVIII. Chrześcijanin służy sprawie zwycięskiej
LXXXIX. Wniebowstąpienie Pańskie
XC. Chrześcijanin służy sprawie przynoszącej szczęście
XCI. Pokój wam
XCII. Chrystianizm i porządek społeczny
XCIII. Chrystianizm a materialny dobrobyt
XCIV. Zesłanie Ducha Świętego
XCV. Matka Boża
XCVI. Stanowisko Chrystusa w dziejach świata
XCVII. Znaczenie widzialnego Kościoła
XCVIII. Papiestwo
XCIX. Życie kościelne
C. Święci
CI. Ułomności ludzkie w życiu chrześcijan
CII. Stan kapłański
CIII. Trzy rady ewangeliczne i stan zakonny
CIV. Chrześcijanin służy wielkiej sprawie
CV. Gorliwość w walce
CVI. Jarzmo i brzemię
CVII. Chrystianizm – religia miłości
–––––––––––
Chrześcijańska filozofia życia. Wiązanka myśli o prawdach religijnych, szerszym kołom czytelników ofiarowana przez o. Tilmana Pescha S. J. a z 6-go niemieckiego wydania na język polski, za pozwoleniem prawnych autora spadkobierców, przełożona przez ks. J. Gajkowskiego (profesora seminarium duchownego w Sandomierzu). T. I-II. Warszawa 1902, str. XVI+244; IV+250. (BIBLIOTEKA DZIEŁ CHRZEŚCIJAŃSKICH).
Tekst zasadniczo według II wydania: O. Tilmann Pesch T. J., Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. I-II. Wydanie drugie. Kraków 1930-31, str. 376; 423. (BIBLIOTEKA ŻYCIA WEWNĘTRZNEGO. T. VII-VIII).
(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozwolenie Władzy Duchownej:
Można drukować
Kraków, dnia 10 września 1929.
Ks. Stanisław Cisek T. J.
Prowincjał Małopolski.
L. 8012/29.
Pozwalamy drukować
Z Książęco-Metropolitalnej Kurii
Kraków, dnia 14 września 1929.
† Adam Stefan
L. S.
Ks. A. Obrubański
kanclerz
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2004-2015
.
jac05
O. Szustak nie jest już dla mnie zakonnikiem. Nie powinien też nazywać siebie ojcem. Opuścił zakon po raz trzeci o ile dobrze pamiętam z opowiadanej przez niego historii jego życia. Miszka niemal na swoim, żyje jak chce, je i pije co chce, gra w gry komputerowe i ... ewangelizuje, być może popijając przy tym bardzo dobre i drogie piwo. W jego naukach więcej jest psychologii niż nauki Jezusa, którą …Więcej
O. Szustak nie jest już dla mnie zakonnikiem. Nie powinien też nazywać siebie ojcem. Opuścił zakon po raz trzeci o ile dobrze pamiętam z opowiadanej przez niego historii jego życia. Miszka niemal na swoim, żyje jak chce, je i pije co chce, gra w gry komputerowe i ... ewangelizuje, być może popijając przy tym bardzo dobre i drogie piwo. W jego naukach więcej jest psychologii niż nauki Jezusa, którą starannie wybiera dla swoich wielbicieli.
Pozdrawiam
predex
jaki to ksiądz, to jest pomylka, on z ksiedzem nie ma nic wspolnego, to lewicowy propagandzista w sutannie.
Anieobecny
Czy ten tytuł nie jest jakoby odwrotny do treści...
Ale film polecam...
wlowoj
Nie słucham, należy unikać wszystkiego co ma choćby pozory zła. Szustak sam siebie "zmasakrował" swoimi "katechezami" o świętym Judaszu, Harrym Potterze, powszechnym zbawieniu... Duchowość Hołowni. "Mądrości z toi-toia" wyjaśniają kilka nauk tego człowieka.