Od 1987 roku volkswagen passat księdza uległ serii usterek, których przyczyną bez wątpienia było działanie "osób trzecich". Odkręcane śruby w kołach i w końcówkach wahacza, przecięte gumowe osłony krzyżaków – takich "uszkodzeń" musiał obawiać się przed każdą podróżą autem. W sierpniu 1988 roku ktoś rzucił w wóz księdza kamieniem. Dwa dni później podpalono ścianę domu jego rodziców.
Wokół śmierci kapłana od początku zaczęły narastać liczne wątpliwości. Śledztwo prowadzono w pośpiechu i bez należytej staranności, tendencyjnie dobierano dowody, przeciwko czemu protestowali mecenasi Lech Lebenstein (reprezentujący kurię) i Jerzy Neumann (pełnomocnik rodziny zmarłego) - niestety bezskutecznie.
Wiadomo, że w dniu śmierci ksiądz Suchowolec był roztrzęsiony, nerwowy i bliski płaczu. Potwierdza to kilka osób, z którymi spotkał się feralnego, styczniowego wieczora. Świadkowie twierdzą, że zachowanie kapłana było związane z rozmową, którą przeprowadził z nikomu nieznanym, około 40-letnim mężczyzną, który zjawił się w jego mieszkaniu wczesnym popołudniem. Czego dotyczyła rozmowa, nie wiadomo.
W sprawie pojawił się szereg wątpliwości. Pierwszym niepasującym do układanki elementem był alkohol wykryty we krwi kapłana. Ksiądz znany był ze swojej wstrzemięźliwości. Ponadto dwa tygodnie wcześniej Ks.Suchowolec złożył – razem z kilkoma działaczami opozycyjnymi – śluby abstynencji, dopóki będą działać w podziemiu.
Drugą wątpliwość wzbudzało zachowanie psa księdza, Niki. Doberman w dniu śmierci Ks.Suchowolca zachowywał się niecodziennie. Był osowiały i zmęczony. Pierwsza sekcja zwłok psa wykazała, że w jego ciele znajdowało się ok. 4 proc. tlenkowej hemoglobiny, której wysokie stężenie we krwi powoduje zaczadzenie. Taka ilość nie powinna zabić zwierzęcia, a wręcz przeciwnie – wzbudzić jego nerwowość, wywołać szczekanie. Tymczasem Nika tej nocy nie szczekała (a przynajmniej nie tak głośno, by usłyszeli to sąsiedzi ks. Suchowolca). Ponad tydzień po pierwszej sekcji psa przeprowadzona została druga, która wykazała już śmiertelną dawkę hemoglobiny tlenkowej. Prof. Patryk Pleskot, autor książki "Zabić, mordy polityczne w PRL", pisze, że jeszcze przed drugą ekspertyzą, tezę o zaczadzeniu podał Jerzy Urban, ówczesny rzecznik rządu.
Najwięcej znaków zapytania wiązało się jednak z kwestią pożaru w mieszkaniu kapłana. Ogień płonął zaledwie ok. 20-30 sek. i zajął nieznaczną część mieszkania. Co istotniejsze – nie strawił doszczętnie samego termowentylatora, co podawało w wątpliwość tezę, że to właśnie to urządzenie było źródłem ognia. Wykryto również, że powierzchnia stołu, którą objął pożar, pokryta była lepką, oleistą substancją - jak ustalono na początku lat 90., to jej zapłon spowodował pożar. Ponadto zignorowano ślad po uderzeniu tępym narzędziem w głowę, którą zinterpretowano jako skutek upadku z łóżka.

Nie może być przypadku, że zarówno przy zabójstwach księży Niedzielaka i Suchowolca, jak i conajmniej jeszcze bodajże w przypadku premiera Jaroszewicza, świadkowie w miejscach zbrodni widzieli 3 osoby:potężnego mężczyznę, drugiego średniego wzrostu i kobietę. Najprawdopodobniej było to komando zabójców specjalnej grupy D IV Departamentu MSW, które może mieć własnie te i inne zbrodnie czasów PRL na sumieniu. Niebywałe jest to(a może i nie?), że dwie zbrodnie popełniono tuż przed obradami Okrągłego Stołu, a ks. Zycha zabito już w niby "wolnej" Polsce