Msza bardzo godna ubolewania czyli Jan Paweł II o rycie rzymskim Mszy
Pół roku po konsekracjach biskupich w Econe, 4 grudnia Roku Pańskiego 1988 Jan Paweł II z okazji 25-rocznicy "pierwszego owocu soboru", jak napisał, tj. konsytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium…Więcej
Pół roku po konsekracjach biskupich w Econe, 4 grudnia Roku Pańskiego 1988 Jan Paweł II z okazji 25-rocznicy "pierwszego owocu soboru", jak napisał, tj. konsytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium (szerzej o tym dokumencie: Sacrosanctum Concilium – liturgiczna wielka karta swobód ), wydał list "Rok Dwudziesty Piąty" (Vicesimus Quintus Annus).
List ten stanowiący, podobnie jak poprzednie dokumenty Papieża Polaka (np. Dominicae cenae z 1980 roku) stanowił laudację "reformy liturgicznej" Pawła VI i Hanibala Bugniniego. Jan Paweł II pisał w nim że "bardzo ubolewa" (valde dolendum est) że Novus Ordo Missae zostało przyjęte przez niektórych negatywnie i
"jednoznacznie opowiedzieli się za zachowaniem dawnych form liturgicznych, widząc w nich jedyną gwarancję bezpieczeństwa wiary".
Przeciwstawili się tym samym planowi jaki Karol Wojtyła nakreślił dla swego pontyfikatu:
"rozpoczynając pasterską posługę na Stolicy Piotrowej, z naciskiem przypomniałem o „trwałym znaczeniu Soboru Watykańskiego …Więcej
List ten stanowiący, podobnie jak poprzednie dokumenty Papieża Polaka (np. Dominicae cenae z 1980 roku) stanowił laudację "reformy liturgicznej" Pawła VI i Hanibala Bugniniego. Jan Paweł II pisał w nim że "bardzo ubolewa" (valde dolendum est) że Novus Ordo Missae zostało przyjęte przez niektórych negatywnie i
"jednoznacznie opowiedzieli się za zachowaniem dawnych form liturgicznych, widząc w nich jedyną gwarancję bezpieczeństwa wiary".
Przeciwstawili się tym samym planowi jaki Karol Wojtyła nakreślił dla swego pontyfikatu:
"rozpoczynając pasterską posługę na Stolicy Piotrowej, z naciskiem przypomniałem o „trwałym znaczeniu Soboru Watykańskiego …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
Jak pisze Jan Paweł II negowanie "reformy liturgicznej" przez niektórych
"nie może przesłonić faktu, że tak pasterze, jak i lud chrześcijański, w swojej ogromnej większości, przyjęli reformę liturgiczną w duchu posłuszeństwa i z radosnym zapałem. Dlatego musimy dziękować Bogu za przejście Jego Ducha w Kościele, którym było odnowienie Liturgii".
"nie może przesłonić faktu, że tak pasterze, jak i lud chrześcijański, w swojej ogromnej większości, przyjęli reformę liturgiczną w duchu posłuszeństwa i z radosnym zapałem. Dlatego musimy dziękować Bogu za przejście Jego Ducha w Kościele, którym było odnowienie Liturgii".
Jak pisze Jan Paweł II negowanie "reformy liturgicznej" przez niektórych
"nie może przesłonić faktu, że tak pasterze, jak i lud chrześcijański, w swojej ogromnej większości, przyjęli reformę liturgiczną w duchu posłuszeństwa i z radosnym zapałem. Dlatego musimy dziękować Bogu za przejście Jego Ducha w Kościele, którym było odnowienie Liturgii".
"nie może przesłonić faktu, że tak pasterze, jak i lud chrześcijański, w swojej ogromnej większości, przyjęli reformę liturgiczną w duchu posłuszeństwa i z radosnym zapałem. Dlatego musimy dziękować Bogu za przejście Jego Ducha w Kościele, którym było odnowienie Liturgii".