+
+
+

Ekskomunika Kościoła za Komunię Świętą do ręki.

Podczas ariańskich prześladowań katolików, osadzali w więzieniach biskupów i kapłanów wiernych Kościołowi a ludzi za cześć dla Chrystusa Eucharystycznego prześladowano tak, jak prześladuje się dzisiaj.

Zmuszano wiernych do przyjmowania Komunii Świętej na stojąco i do ręki.

Z tego, co obejrzałem to ten film jest za długi. Z tego filmu można byłoby wyodrębnić przynajmniej 2 filmy. Pierwszy o historii przyjmowania komunii świętej, drugi o prawie kanonicznym dotyczące rozdawania komunii Świętej na łapkę. Filmy powinny być krótkie do 5 minut konkretne i sensowne.
Ksiądz Marcin Węcławski podpowiada czym jest komunia święta na łapkę, że jest to bunt, że nie jest to wola stolicy apostolskiej i powinno nagłośnić się samowolkę biskupów i powinien powstać o tym osobny film. Tutaj dołączam link do historii zamachu na komunia Świętą w Argentynie.
christianitas.org/…/komunia-na-reke…/
Osobny film powinien powstać o Cyrylu Jerozolimskim, doktorze kościoła należy ukazać jego miłość do Eucharystii. Należy też postawić pytanie czy jego następca Jan 2 będąc arianinem nie fałszował jego pism? Należy też postawić pytanie od kiedy nauczanie doktora kościoła jest ważniejsze od nauczenia papieży z wcześniejszych wieków oraz synodów?
Kolejny film powinien być o Eucharystii według najwyższego autorytetu Jezusa Chrystusa, należy się rozprawić z listem do Hebrajczyków 7,26. Takim sposobem trzeba udowodnić sensowność powołania apostołów i kapłanów. Należy się rozprawić z herezją protestancką jednego kapłana według Świętego Pawła ponieważ apostoł nie może kwestionować mistrza i jego nauk. Pismo Święte nie może być sprzeczne Bóg nie jest sprzecznością.
Ps Piotr Mrotek ma fatalny głos, posłuchajcie jak mówi ksiądz Marcin Węcławski albo ojciec Józef Witko i tak te filmy mają być czytane. Spokojnym melodyczny pewnym siebie głosem, a nie w trybie rozkazującym, ludzie nie lubią wojska i narzucania im czegokolwiek. A komunia święta na łapkę jest narzuceniem profanacji Ciała Jezusa Chrystusa.

Księga Syracydesa 5;1-8)

"Nie mów: "Któż może mi rozkazywać?"
Nie mów: "Zgrzeszyłem i co mi się stało?"
ponieważ Pan jest cierpliwy
Nie mów: " Jego miłosierdzie jest wielkie
On wybaczy wszystkie moje winy"
Nie opóźniaj powrotu do Pana,
Nie odkładaj go z dnia na dzień,
Bo nagle może nadejść gniew Pana
I zginiesz (...)

Walka toczy się o życie wieczne. Nie będzie guziczka "cofnij czas"

Przyjmowanie Komunii Świętej ,,na rękę,, to profanacja. Pod koniec IV, gdy ustały prześladowania Kościół zabronił dotykania wiernym Komunii Świętej i wprowadził tygodniową ekskomunikę dla tychże, nie zniesioną dotychczas, ale zlekceważoną przez posoborowie. Jeżeli więc ktoś ,,niedziela w niedzielę,, przyjmuje w ten sposób Komunię Świętą, zgodnie z nauczaniem Tradycyjnego Kościoła jest konsekwentnie w stałej ekskomunice, za co ponoszą odpowiedzialność przewrotnymi, antykatolickimi apelami niektórzy biskupi.

We Włoszech szatan zamknął kościoły od razu, bo ta profanacja już tam była. W Polsce szatan chce się pośmiać z Boga i pokazać, że polscy katolicy też potrafią go zbrukać łapami. Potem jak się już pośmieje, to zamkną kościoły. Ale to słuszna kara i konieczne oczyszczenie. Polscy katolicy postępowali już tak tragicznie, że jakiś czas temu dziwiłem się, jak Bóg może być tak cierpliwy. Ale cierpliwość się skończyła. Zaczynają się "czasy gniewu" - tak wkrótce będzie nasz czas nazywany w Polsce.

+

Sacerdos Hyacinthus: Nie umniejszać czci Boga!

„Itaque, fratres, state et tenete traditiones”
„Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji”
(2 Tes 2, 15)

Czasy pomieszania powszechnego.

Katolicy, którzy pozostają wierni Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie Świętym i Tradycji, są określani przez niektóre wpływowe środowiska jako grupa schizmatycka.

Katolicy, którzy z podniesioną głową stawiają klarowny, rozumny i odważny opór tendencjom protestantyzującym, talmudyzującym i masonizującym w Kościele, są określani przez niektóre wpływowe środowiska jako grupa schizmatycka.

Katolicy, którzy pozostają wierni katolickiej liturgii celebrowanej przez wieki ad maiorem Dei gloriam, są określani przez niektóre wpływowe środowiskajako grupa schizmatycka.

Katolicy, którzy w posłuszeństwie naszemu Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI pozostają wierni tysiącletniemu zwyczajowi przyjmowania na polskiej ziemi Komunii Świętej w postawie klęczącej, są określani przez niektóre wpływowe środowiskajako grupa schizmatycka.

„Vos igitur, dilecti, praescientes custodite, ne iniquorum errore simul abducti excidatis a propria firmitate”

„Wy zatem, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, strzeżcie się, abyście dając się uwieść błędom tych, którzy nie szanują praw Bożych, własnej stałości nie doprowadzili do upadku” (2 P 3, 17).

Liturgia (lex orandi) jest wyrazem wiary (lex credendi), jest najszlachetniejszym jej wyrazem, jest aktem kultu, uwielbienia, czci skierowanym ku Bogu w Trójcy Jedynemu. Dlatego wymaga najwyższej troski o godne jej celebrowanie. Wymaga także przerwania egoistycznej obręczy antropocentryzmu: trzeba się sercem pokornym i ochotnym wychylić w kierunku Pana Boga – Jemu oddać cześć!

Modlitwa indywidualna jest ważna i nieodzowna, modlitwa wspólnotowa jest ważna i nieodzowna, ale najdoskonalsza i najważniejsza jest liturgia Kościoła. Modlitwa liturgiczna to głos Oblubienicy rozmawiającej z Oblubieńcem. „Modlitwa liturgiczna jest najwspanialszym uwielbieniem, jakie wznieść się może z ziemi do Boga. Cokolwiek ją umniejszy jest złem społecznym, a całkowite jej zniesienie jest największą karą, jaką Bóg grozi miastom”.

Problem umniejszenia kultu, umniejszenia czci wobec Pana Boga jest dzisiaj bluźnierczą antropocentryczną deformacją realizowaną beż żenady w wielu wpływowych środowiskach, w których człowiek rozsiadł się bezczelnie w świątyni Pańskiej.

Oto tekst warty wnikliwej lektury. Niektóre sformułowania podkreślam.

Z pism Hadriana, kanonika regularnego Niepokalanego Poczęcia
(La Sainte Liturgie, præface XIII-XIV, Paris 1909)

Modlitwa liturgiczna jest najwspanialszym hołdem, jaki możemy oddać Bogu

„Jakimi słowami wyrazić wzniosłość modlitwy liturgicznej? Bóg stworzył serce człowieka, aby napełnić je swoją miłością. Bóg mówi do serca człowieka i słucha jego głosu.

W obcowaniu z Bogiem są jakby trzy stopnie. Zdarza się, że człowiek jest sam, i wtedy występuje modlitwa prywatna, o której powiedziano: «Ty zaś gdy chcesz się modlić, wejdź do swojej izdebki, zamknij drzwi i módl się do twego Ojca w skrytości, a Ojciec twój, który widzi w skrytości, odda tobie». Kiedy indziej kilku zbiera się na modlitwie: «Gdzie bowiem jest dwu albo trzech w imię moje, tam i ja jestem pośród nich». Nic tak nie rozpowszechniło się wśród chrześcijan jak pobożne bractwa i wspólnoty, których celem jest modlitwa.
Jeśli modlitwa jednego tylko dziecka Bożego jest tak potężna i «jeśli – jak mówi św. Ignacy z Antiochii – modlitwa dwu lub trzech i modlitwa całej wspólnoty, podejmowana tylko z jej woli i pobożności, taką posiada moc – to co powiedzieć o modlitwie całego Kościoła», to znaczy, kiedy zanosi błaganie Oblubienica samego Chrystusa.

Modlitwa liturgiczna jest taką właśnie modlitwą Kościoła;jest to głos Oblubienicy rozmawiającej z Oblubieńcem. Stąd też płynie jej ukryta siła, dzięki której jest ona już tu na ziemi początkiem tego jedynego zajęcia, jakiemu oddają się wybrani. Dlatego modlitwa liturgiczna jest najwspanialszym uwielbieniem, jakie wznieść się może z ziemi do Boga. Cokolwiek ją umniejszy jest złem społecznym, a całkowite jej zniesienie jest największą karą, jaką Bóg grozi miastom: «Usunę od nich głos Oblubieńca i głos Oblubienicy», to znaczy rozmowę pomiędzy Jezusem Chrystusem i Kościołem.

Nasi przodkowie dobrze to rozumieli i radowali się wielce słysząc i widząc chóry księży i zakonników, ożywiające kościoły śpiewem psalmów we dnie i w nocy. Nie uważali ich życia za nieużyteczne dla świata! Stare przepisy prawa nie pozwalały uroczyście konsekrować jakiegoś miejsca, jeśli nie była w nim zapewniona ustawiczna służba Boża.Gdy lud oddawał się codziennej pracy, czuł się wzmocniony i pocieszony nieprzerwaną modlitwą Kościoła, który trwał na czuwaniu i wstawiał się za swoimi dziećmi. Święta liturgia przybiera wszystkie znamiona samego Kościoła. Swą starożytnością wskazuje na czasy Apostołów; w istocie swej jest jedna i podobnie jak suknia królewska nie dopuszcza różnic, chyba że chodzi o ozdoby i – nazwijmy to tak – perły złociste hafty, dodające jej splendoru; jest też powszechna, dosięga wszystkich miejsc i czasów; i wreszcie – jest święta samą świętością Ducha Bożego, który ożywia ją wewnętrznie i – mówiąc przez święte Pisma i świętą tradycję – buduje osnowę świętych jej słów”.

Cenny i ważny tekst. Katolicki. Pouczający i mobilizujący do celebrowania katolickiej niezmutowanej liturgii ad maiorem Dei gloriam.

- - -

źródło: LINK