A nasz VRS pisze tak-[ Od siebie dodam taką np. zagwozdkę pod poniższe puste dywagacje “jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w Tobie […] aby stanowili jedno, itd]--Och mój drogi kolego VRS i yuitrel zechciejcie pojąć TĄ ADEKWATNĄ zagwozdkę -Więc przypomina mi się historia jednego świętego Kiedyś św. Augustyn śnił, ze przechadzał się nad morzem próbując zrozumieć tajemnicę Trójcy św. Chodząc tak po plaży zobaczył w pewnym momencie małego chłopca, który wygrzebał w piasku plaży maleńki dołek i niewielką muszelką przelewał wodę z morza do tego dołka. "Co ty robisz dziecko?" - pyta go Augustyn. "A, jak widzisz, przelewam morze do dołka" - odpowiada chłopczyk. "Czy ty myślisz, że tą małą muszelką przelejesz to ogromne morze do tego maleńkiego dołka?" - pyta ponownie Augustyn. Na co chłopczyk rezolutnie odpowiada: "Prędzej ja przeleje tą muszelką całe morze do tego maleńkiego dołka, niż ty zrozumiesz tajemnicę Trójcy Św."Morzem jest oczywiscie niezglebione misterium wiedzy w Boga i jego dzieł stworzenia wszechświata, muszelka nasze rozumy. Niewiele jestesmy w stanie pojac z Bozej tajemnicy, bo nie sposób nieskończonego przelać do skończonego, nie sposób nieskończone ogarnąć w skończonym .VRS tak naprawdę to Ty i yuitrel podobni jesteście myśleniem do św.Augustyna jeszcze macie wiele DO PRZEMYŚLENIA ?.

@kovanecky
Kapłan jest „alter Christus”, tzn. jest drugim Chrystusem, w momencie sprawowania kultu, w momencie sprawowania sakramentów, zawsze, kiedy dokonuje to, do czego został powołany. Kiedy kapłan np. podczas konsekracji wypowiada słowa Pana Jezusa mówi: „To jest ciało moje”. To nie jest przecież jego ciało, ciało księdza, konkretnego człowieka, tylko to jest ciało Chrystusa. Kiedy kapłan chrzci albo rozgrzesza używa formuły: „Ja”, np. „Ja ciebie chrzczę”, aby zaznaczyć, że to Chrystus działa w tym momencie. We Mszy Świętej trydenckiej przejawem tego bycia „alter Christus” jest moment konsekracji także przez to, że kapłan pochylając się nad ołtarzem opiera łokcie o ołtarz i to jest znak zjednoczenia, który mówi o tym, że kapłan tak, jak Chrystus staje się ołtarzem, ofiarą i ofiarnikiem."
tomaszjochemczyk.wordpress.com/katolicki-kapla…
Tutaj Benedykt XVI o kapłanie jako "alter Christus"
w2.vatican.va/…/hf_ben-xvi_aud_…

@kovanecky Zanim sie coś chlapnie, to sie trzeba trochę zastanowić. Za te bzdury i szkalowanie powinneś przeprosić Ks. Lukasza

Papiez Jan Pawel II najpiekniej ujal powage celibatu:

Jan Paweł II, powołując się na Tradycję Kościoła, na naukę SWII , na encyklikę Sacerdotalis caelibatus PawlaVI , na biskupów, a także na dokumenty Synodu Biskupów z 1971 roku, uważa, że prawo celibatu kapłańskiego dla duchownych Kościoła łacińskiego, mimo że jest ono przez niektórych duchownych i świeckich krytykowane, powinno być zachowane w całej rozciągłości jako wyraz radykalizmu ewangelicznego. Kościół zawsze bowiem uważał i nadal uważa, że celibat mieści się w logice konsekracji kapłańskiej i związanej z nią całkowitej przynależności do Chrystusa, która zmierza do świadomej realizacji Jego nakazu życia duchowego i ewangelizacji . Papież szczególnie mocno podkreśla, że celibat nie może być odbierany jako pomniejszanie lub odrzucanie życia małżeńskiego. Istotny motyw celibatu zawiera się w prawdzie wypowiedzianej przez Chrystusa o bezżenności dla Królestwa niebieskiego, możliwej dla tych, którzy mogą to pojąć.

Powołując się na zachętę ojców synodalnych, Jan Paweł II pisze w adhortacji Pastores dabo vobis o bogactwie duchowym, biblijnym i teologicznym celibatu jako: drogocennym darze dla Kościoła, znaku Królestwa, które nie jest z tego świata, znaku miłości Bożej do świata, a także niepodzielnej miłości kapłana do Boga i do Jego ludu; z tej perspektywy celibat winien być postrzegany jako pozytywna wartość wzbogacająca kapłaństwo. Stąd wymaganie, by celibat był rozumiany i przeżywany nie jako rzeczywistość oderwana lub negatywna, lecz jedynie jako aspekt pozytywnego ukierunkowania, właściwego kapłanowi i dla niego charakterystycznego, […] jako szczególny udział w ojcostwie Boga i w płodności Kościoła .

Celibat kapłański nie może być traktowany jedynie jako zwykła norma prawna albo całkowicie zewnętrzny warunek dopuszczenia do święceń. Trzeba go uważać za szczególną łaskę, za dar: Celibat kapłanów nadaje czystości pewne znamiona, dzięki którym kapłani, wyrzekając się życia małżeńskiego dla Królestwa niebieskiego , przystają do Pana miłością niepodzielną, głęboko odpowiadającą Nowemu Prawu, dają świadectwo zmartwychwstania przyszłego wieku i uzyskują najstosowniejszą pomoc do ustawicznego praktykowania tej doskonałej miłości, dzięki której mogą stać się w posłudze kapłańskiej wszystkim dla wszystkich . Celibat jest wartością głęboko związaną z sakramentem święceń, upodobniającym do Chrystusa − Dobrego Pasterza, jest wyborem większej i niepodzielnej milości do Chrystusa i Jego Kościoła w pełnej i radosnej gotowości serca do daru z siebie dla Chrystusa i z Chrystusem dla Królestwa Bożego.

Papież podkreśla dwa zasadnicze – ściśle złączone ze sobą – aspekty celibatu, jego wymiar chrystologiczny i eklezjalny: jest on darem z siebie w Chrystusie i z Chrystusem dla Jego Kościoła i wyraża posługę kapłana dla Kościoła w Chrystusie i z Chrystusem ..............................

szkoda, ze "polski" ksiadz Szydlowski zapomnial o polskim Wielkim Papiezu Janie Pawle II...tym bardziej ,ze Jan Pawel II kladl duzy nacisk na zachowanie celibatu......