Przed rokiem nasza redakcja i kilkanaście osób - czytelników zwróciła się specjalnym listem do Prezydenta, Marszałków Sejmu i Senatu, Premier
i wybranych posłów o ustanowienie takiego święta z okazji Chrztu Polski (publikowaliśmy go na naszych łamach). Odpowiedziała tylko pani poseł prof. Krystyna Pawłowicz, uznając naszą inicjatywę za doskonały pomysł. Dodała jednak, iż jej sprawę tę postawić na forum Sejmu jest nie-zręcznie, gdyż 14 kwietnia ma urodziny i złośliwi twierdziliby, że chce sobie przy okazji zrobić święto w urodziny.
Światek naszej “klasy politycznej” jest wpatrzony głównie w siebie, więc nie mogło być tak, że jakiś redaktor wespół z nieznanym gronem, z jakiegoś Toronto, inicjuje tak ważną rzecz. Wieść się jednak rozeszła po Sejmie, być może dzięki wiciom pani poseł Pawłowicz i dziś jest poselski projekt. Bardzo dobrze - to powinno być najważniejsze polskie święto!

Wiesław Magiera

A po objawieniu Najświętszej Dziewicy w dniu 13 lipca 1917 roku Łucja powiedziała, że Matka Boża o Rosji przepowiedziała tak: „Pan stanowczo postanowił ukarać Rosję i nieobliczalne będą jej nieszczęścia i straszne cierpienia narodu. Ale Miłosierdzie Boże jest nieskończone i na wszystkie cierpienia został wyznaczony czas. Rosja dowie się o tym, że kara się skończyła, kiedy Ja przyślę chłopczyka (ros.-отрока – od tłum.), żeby ten objawił o tym, pojawiając się w środku Rosji. Jego nie trzeba będzie szukać. On sam znajdzie wszystkich i powie o sobie…”.
Hmmm - "Ja przyślę chłopczyka.." - tak mówiła Matka Boża Łucji? Ktoś to celowo dodał. A sprawa niebagatelna - podważa całe to opowiadanie o Sławiku...

Tylko trzy zdania komentarza:
Jeśli do circa połowy - słuchałem z sympatyzującym zainteresowaniem, to druga część mnie w dużej mierze rozczarowała. Bardzo lubię humor i ludzi nim obdarzonych, lecz "mistyka spożywania krwistego steaka" i czerwone do niego wino w sierpniu ("trzeźwość bez abstynencji"), Jezusa "na pewno obecność w błocie na Woodstocku" oraz nie tylko to - ostudziły moją sympatię.
Przesadzona "bezpośredniość" i żarty na granicy sacrum - profanum młodzi, "tolerancyjni" też - myślę - wyczuwają.

Ale Szczęść Boże Księże Janie! Byle tylko z umiarem i z godnością.

Nieźle. Sorry, iż nie powiem jak malgorzata_13 - że "genialne". Jednak zbyt ogólnikowe, zbyt podniosłe, a o tym - notabene - mowa też w tej homilii. Właściwie przypomniał tu o. Augustyn to co zawsze (no może prawie zawsze) chyba robię. Najlepiej czuję się bez świadków w kontakcie z prostym człowiekiem. Im prostszy (co oczywiście nie znaczy prymitywny), tym lepiej się z nim czuję. Nie ma masek, nie gra, nie przywiązany do "interesów", jakie można "zyskać" w każdym kontakcie. Ale żeby nie było niedomówień - znakomity kaznodzieja, radiowy głos, łebski facet.
Nie zapomnę do końca życia (tego tu doczesnego) scenki z peryferyjnej, indiańskiej dzielnicy Cuzco, gdzie spotkałem starego człowieka - Inkę zapewne - którego o coś tam po hiszpańsku zapytałem. Nie znał hiszpańskiego, lecz z uśmiechem odpowiedział mi w keczua. Nic nie zrozumiałem, ale wiele pojąłem :) "Rozmawiało" nam się tak dobrze, że Indianin senior zaprosił mnie w (bardzo) skromne progi swego domostwa. Ponieważ po pół godzinie serdecznej rozmowy (jasne, że z użyciem rąk, lecz niech ktoś udowodni, iż ręce nie mówią :) wyciągnąłem swą fajkę, gospodarz też coś tam wyjął do palenia. Widząc, że palący, zaraz sięgnąłem po 4 ostatnie "cygaretki", obdarowując nimi z przyjemnością sędziwego Indianina. Albo one mu się tak spodobały, albo gest, bo wnet skoczył wartko do swego "barku" i przyniósł swej roboty inkaską nalewkę. Wiem, że potraficie sobie wyobrazić, iż była przednia... A' propos Cuzco - ci Indianie to katolicy. Nad tym urokliwym miastem ("centrum świata") dominuje majestatyczny posąg Chrystusa.
A teraz mam retoryczne pytanie szczegółowe: jak spotkamy w Polsce na ulicy żebraka, żebraczkę z dzieckiem, to co? W Krakowie takich niemało, a wiem, że mąż Rom pod wieczór przyjeżdża po nią mercedesem i razem jadą do przytulnego hotelu... A jak spotkam takiego w Toronto na skrzyżowaniu (też niemało), to co?
Zdarzyło mi się dać "zapomogę" i tu, i tam. Ale dziś już nie daję.
Wolę złożyć więcej, jak mi w Kanadzie mówi ksiądz z Ugandy, że tam ludzie po 30 km idą po wodę, a "wy jej tu macie najwięcej na świecie"...
Tak czy owak - wiele dobrych myśli w tej homilii o. Pelanowskiego. Rozmawiaj z każdym, a najchętniej z "maluczkim". Szczera prawda :)

Sorry, ale mimo szacunku do Arcybiskupa i jego - wierzę w to - najgłębszej wiary, Ks. Stanisław Wielgus popełnił błąd. Błąd może w dobrej intencji, ale decydujący o tym, że (mimo faktycznie masońskich układanek przeciw niemu) nie powinien być metropolitą w-wskim. Byłby zdecydowanie lepszym biskupem Kościoła w-wskiego niż Kard. Nycz, lecz przez fakt, iż nie przyznał się do podpisania deklaracji współpracy z SB (mimo, że de facto nie współpracował) - nie powinien. To były inne okoliczności, chciał studiować w Niemczech, myślał, że to błahe, a teraz nie jest błahe.
Gdyby wówczas powiedział właśnie to: podpisałem, bo chciałem studiować dla dobra Kościoła, ale potem nie było współpracy - byłby bez zarzutu. Skłamał (komu z nas się nie zdarzyło). Lecz to wyszło. Z całym szacunkiem - niechby teraz to powiedział. Księże Arcybiskupie - powiedz, i będziesz wielki.

Klękajmy przy Komunii świętej (albo przyklęknijmy przed) i przyjmujmy ją do ust, ale... absolutnie nie potępiajmy tych, co nie klęczą i przyjmują ją do rąk. Oni to robią, bo tak dopuścił Kościół. Na szczęście nie zabronił jeszcze tego pierwszego. Walczmy raczej z biskupami, którzy niechętnie akceptują tę pierwszą praktykę oraz piszmy do Watykanu, by powrócił do praktyki przyjmowania Ciała Chrystusa na klęcząco i do ust, co oznacza nasz specjalny hołd i szacunek należny Bogu, w którego prawdziwie wierzymy.

Wszystko pięknie, tyle że pan Michalkiewicz od lat popiera zawsze swego kolegę Korwina-Mikkego, który ma tyle wspólnego z etyka katolicką, co słoń z mrówką (przynajmniej w sensie rozmiarów). Pan Stanisław nigdy nie poprze np. Grzegorza Brauna, który jest katolikiem, lecz JKM, który libertynem, cynicznym wobec wiary i Kościoła. Czy jest masonem - nie wiem. Ale zupełnie bym się nie zdziwił. Wnioski pozostawiam każdemu.

Broniu jest masonem i żadne jego deklaracje, iż był to życiowy "incydent", na nic się nie zdadzą. Masoneria to nie klub brydżowy... Jest masonem prawicowcem. Z pewnością nie udaje "prawicowca". Tyle, że mówi, iż nie ośrodki i centrale planują i ustalają, jeno interesy. No, właśnie... Jesteśmy w domu. Dalszy komentarz zbyteczny. Mydlenie oczu, słuchanie go to strata czasu. Lepiej czas przeznaczyć na poczytanie lub połsuchanie dra Krajskiego.

I jeszcze:
In generali - sprawa jest niełatwa. W objawienia św. Katarzyny możemy wierzyć lub nie. Nie są oficjalnie uznane przez Kościół, mimo, iż jej świętość jest. Zresztą to kwestia badań, ale przyjmijmy, że takie miała.
"Nie sądźcie, byście nie byli sądzeni". Z tym, że to się odnosi do wszystkich ludzi, nie tylko do księży. Cały ten filmik, gdybyśmy przyjęli jego przesłanie, oznacza, że słowa krytyki pod adresem któregokolwiek kapłana nie możemy powiedzieć, czy to prywatnie, czy to publicznie. Zatem ci katolicy (o niekatolikach nie wspominam), którzy na wierzch wyciągnęli pedofilię arcybiskupa Wesołowskiego w Gwatemali, mają grzech ciężki. Winni milczeć, czekać, aż Watykan sam się o tym dowie albo z innych źródeł. To chyba właściwy przykład, inne można rozwijać, ale po co.
Mój wniosek jest taki: szanujmy bardzo naszego Papieża, naszych biskupów i całe duchowieństwo. Ale nie może być tak, że przymykamy na ich błędy, grzechy, a niekiedy wręcz niegodziwości, oczy. Jak to tylko jest możliwe, brońmy ich i módlmy się z nich. Lecz jeśli przekroczyli już ewidentnie Boskie przykazania, i swym postępowaniem szkodzą naszej wierze, Prawdzie, którą jest Bóg - może nie ujawniajmy tego najpierw w mediach, lecz idźmy do ich zwierzchnika i o tym mówmy.
Gdybyśmy tego nie zrobili, ich przełożeni nigdy może by się o tym nie dowiedzieli.
I w tym sensie sądzę, że interpretacja tego objawienia św. Katarzynie, brzmi fałszywie.

Czy ks. Jacek Bałemba faktycznie dał tu komentarz? Jeśli tak, to dlaczego posługuje się zdjęciem bł. księdza Jerzego Popiełuszki? Tak się nie godzi.
In generali - sprawa jest niełatwa. W objawienia św. Katarzyny możemy wierzyć lub nie. Nie są oficjalnie uznane przez Kościół, mimo, iż jej świętość jest. Zresztą to kwestia badań, ale przyjmijmy, że takie miała.
"Nie sądźcie, byście nie byli sądzeni". Z tym, że to się odnosi do wszystkich ludzi, nie tylko do księży. Cały ten filmik, gdybyśmy przyjęli jego przesłanie, oznacza, że słowa krytyki pod adresem któregokolwiek kapłana nie możemy powiedzieć, czy to prywatnie, czy to publicznie. Zatem ci katolicy (o niekatolikach nie wspominam), którzy na wierzch wyciągnęli pedofilię arcybiskupa Wesołowskiego w Gwatemali, mają grzech ciężki. Winni milczeć, czekać, aż Watykan sam się o tym dowie albo z innych źródeł. To chyba właściwy przykład, inne można rozwijać, ale po co.
Mój wniosek jest taki: szanujmy bardzo naszego Papieża, naszych biskupów i całe duchowieństwo. Ale nie może być tak, że przymykamy na ich błędy, grzechy, a niekiedy wręcz niegodziwości, oczy. Jak to tylko jest możliwe, brońmy ich i módlmy się z nich. Lecz jeśli przekroczyli już ewidentnie Boskie przykazania, i swym postępowaniem szkodzą naszej wierze, Prawdzie, którą jest Bóg - może nie ujawniajmy tego najpierw w mediach, lecz idźmy do ich zwierzchnika i o tym mówmy.
Gdybyśmy tego nie zrobili, ich przełożeni nigdy może by się o tym nie dowiedzieli.
I w tym sensie sądzę, że interpretacja tego objawienia św. Katarzynie, brzmi fałszywie.

Hmm, też nie mam zaufania do T. Terlikowskiego. Jest też osobą ignorancką, np. nie odpisał na mój list -w którym go pytam dlaczego "trzyma" na antenie TV-Republika takiego ateistę jak Krzysztof Kłopotowski, który naśmiewa się co rusz z filmów o tematyce katolickiej.
Jednak Autorze tego "tekstowego" filmiku: przesadziłeś. Można polemizować z jego tezami, zgodzić się z Tobą, że Polacy katolicy mają prawo w swym ustawodawstwie stanowić takie przepisy, które są zgodne z naszą religią, a nie naginać je do innych. Lecz ma i Terlikowski nieco racji. Trzeba by podjąć z nim rzeczową polemikę, a nie tylko "straszyć" go wybiórczio dObranymi cytatami z Pisma Świętego.
Pozdrawiam :)