Ks. Ignacy Soler dziękuje Papieżowi Benedyktowi tak: "Dziękuję za Twoją miłość do Liturgii i za możliwość celebrowania mszy świętej po staremu. Za Twoim pozwoleniem odprawiałem mszę świętą w sposób nadzwyczajny kilkadziesiąt razy, a kiedy mam taką możliwość, inaczej bije moje serce kapłańskie wychodząc do ołtarza Bożego, do tego Boga, który raduje moją młodość. Wielkie dzięki, Ojcze Święty, za tę nowość związaną z Tradycją!"

Polecam wspaniały artykuł: www.rp.pl/artykul/9157,985155-Ojc…

Należy odróżnić Sobór Watykanski II od działań posoborowych, podobnie jak należy odróżnić Boga od złego ducha. Bóg jest zdolny ze zła wydobyć dobro, tak jak demon jest zdolny z dobra wydobyć zło. Sobór Watykański II był bez wątpienia dziełem Ducha Świętego, dlatego powinniśmy przyjąć nauczanie soborowe. Natomiast to, co nastąpiło później, jest dziełem złego ducha, który z właściwych działań posoborowych wydobył zło. Proces ten zachodził w interesujący sposób. Na początku zaczęto podnosić rangę Soboru Watykańskiego II, jak gdyby był to jeden liczący się sobór. Potem zaczęto mówić i zachowywać się tak, jak gdyby na Soborze Watykańskim II narodziło się chrześcijanstwo. Mówią mi nieraz; "ależ to jest przedsoborowe", nawet jeśli chodzi o naukę o Chrystusie. Zaszedł również pewien proces kulturowy. Zaczęto głosić, że Sobór Watykański II jest najbardziej godnym szacunku ze wszystkich soborów. Następnie, że nie trzeba zważać na to, co ustalono na Soborze, lecz na to, co by ustalono, gdyby nie było mniejszości, która się temu sprzeciwiała - jak gdyby mniejszość nie uczestniczyła w Soborze. Nastepnie uznano, że nie trzeba przywiązywać wagi do tego, co Sobór byłby ustalił, a należy do tego, co powinien był ustalić, gdyby był bardziej otwarty. W końcu przestano przywiązywać znaczenie do Soboru Watykanskiego II. Przez takie działanie w pewnym sensie zostaliśmy pozbawieni owoców tego Soboru.

kard. Giacomo Biffi, Oni wybrali papieża, FRONDA, Warszawa 2005, ss. 61-62

Arcybiskup Albert Malcolm Ranjith, sekretarz Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, podczas jubileuszowego spotkania Holenderskiego Stowarzyszenia Liturgii Łacińskiej w ’s-Hertogenbosch dnia 6 października 2007, powiedział w trakcie wykładu zatytułowanego „Wiara, posłuszeństwo i teologia”, następujące słowa:

„Motu proprio Summorum Pontificum na temat tradycyjnej liturgii łacińskiej z 7 lipca 2007 r. jest owocem głębokiej refleksji naszego Papieża na temat posłannictwa Kościoła. To nie należy do nas, którzy nosimy kościelne fiolety i purpurę, aby poddawać to w wątpliwość, być nieposłusznym i unieważniać motu proprio przez nasze własne, drobne przepisy. Nawet jeżeli są uchwalane przez konferencję biskupów. Nawet biskupi nie mają takiego prawa. To co mówi Ojciec Święty, musi być przestrzegane w Kościele. Jeżeli nie będziemy trzymać się tej zasady, pozwolimy abyśmy byli używani jako narzędzie diabła i nikogo innego. To doprowadzi do niezgody w Kościele i spowolni jego misję. Nie mamy czasu do stracenia. W przeciwnym razie będziemy zachowywać się jak cesarz Neron, który grał sobie na lutni podczas gdy Rzym pochłaniał pożar. Kościoły pustoszeją, nie ma powołań, seminaria są puste. Księża stają się coraz starsi, a młodych kapłanów jest zbyt mało.”

Benedykt XVI abdykuje...

Najdrożsi Bracia,

zawezwałem was na ten Konsystorz nie tylko z powodu trzech kanonizacji, ale także, aby zakomunikować wam decyzję o wielkiej wadze dla życia Kościoła. Rozważywszy po wielokroć rzecz w sumieniu przed Bogiem, zyskałem pewność, że z powodu podeszłego wieku moje siły nie są już wystarczające, aby w sposób należyty sprawować posługę Piotrową. Jestem w pełni świadom, że ta posługa, w jej duchowej istocie powinna być spełniana nie tylko przez czyny i słowa, ale w nie mniejszym stopniu także przez cierpienie i modlitwę. Tym niemniej, aby kierować łodzią św. Piotra i głosić Ewangelię w dzisiejszym świecie, podlegającym szybkim przemianom i wzburzanym przez kwestie o wielkim znaczeniu dla życia wiary, niezbędna jest siła zarówno ciała, jak i ducha, która w ostatnich miesiącach osłabła we mnie na tyle, że muszę uznać moją niezdolność do dobrego wykonywania powierzonej mi posługi. Dlatego, w pełni świadom powagi tego aktu, z pełną wolnością, oświadczam, że rezygnuję z posługi Biskupa Rzymu, Następcy Piotra, powierzonej mi przez Kardynałów 19 kwietnia 2005 roku, tak, że od 28 lutego 2013 roku, od godziny 20.00, rzymska stolica, Stolica św. Piotra, będzie zwolniona (sede vacante) i będzie konieczne, aby ci, którzy do tego posiadają kompetencje, zwołali Konklawe dla wyboru nowego Papieża.

Najdrożsi Bracia, dziękuję wam ze szczerego serca za całą miłość i pracę, przez którą nieśliście ze mną ciężar mojej posługi, i proszę o wybaczenie wszelkich moich niedoskonałości. Teraz zawierzamy Kościół święty opiece Najwyższego Pasterza, naszego Pana Jezusa Chrystusa, i błagamy Jego najświętszą Matkę Maryję, aby wspomagała swoją matczyną dobrocią Ojców Kardynałów w wyborze nowego Papieża. Jeśli o mnie chodzi, również w przyszłości będę chciał służyć całym sercem, całym oddanym modlitwie życiem, świętemu Kościołowi Bożemu.

W Watykanie, 10 lutego 2013 r.

Dlaczego odprawia Ksiądz Mszę „trydencką”?
Mszę Świętą w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego sprawuję z własnej inicjatywy jako odpowiedź na zapotrzebowanie własnego życia wewnętrznego. Wierzę również głęboko, że taka forma celebracji niesamowicie ubogaca życie wewnętrzne wiernych uczestniczących w takich Mszach św. Jest to dla mnie forma Nowej Ewangelizacji, która w niezwykły sposób przyciąga ludzi młodszych i starszych do liturgii i Kościoła. Korzystam zatem ze skarbca Tradycji Kościoła Rzymskokatolickiego, aby przyciągać do Chrystusa, wypełniając również wolę Ojca Świętego Benedykta XVI, który pragnie ofiarować wszystkim wiernym liturgię rzymską w usus antiquior, jako skarb do najstaranniejszego zachowania. Mówi o tym „Universae Eccleciae” – Instrukcja o stosowaniu Listu Apostolskiego motu proprio „Summorum Pontificum”.

Read more: www.pch24.pl/skarbiec-tradyc…

Komunikat Domu Generalnego FSSPX w sprawie obchodów Roku Wiary

Nie poddając się jakimkolwiek złudzeniom i pamiętając o sporach trwających przez półwiecze od czasów soboru, należy stwierdzić, że papieska inicjatywa zorganizowania Roku Wiary sama w sobie jest pomysłem dobrym.
Jak zaproponował jeden z przełożonych dystryktów, można bardziej uroczyście odprawiać Mszę św. pro fidei propagatione (‘o rozkrzewianie wiary’) lub sięgnąć po inne środki mogące ukazać prawdziwą Bożą Wiarę, która nie ma nic wspólnego z niejasnym uczuciem wspólnotowego zjednoczenia i doznawaniem wewnętrznych przeżyć.

Ks. Krystian Thouvenot, sekretarz generalny FSSPX
Menzingen, 4 października 2012 r.

źródło: news.fsspx.pl

Biskup "Tissier de Mallerais zdecydowanie skrytykował kolegialność w Kościele. Niszczy ona bowiem władzę papieża, który nie śmie już przeciwstawić się episkopatom, niszczy władzę biskupów, nie ośmielających się przeciwstawić radom biskupim. Dodał, że ekumenizm każe szanować wartości zbawcze fałszywych religii i protestantyzmu, rzeczy fałszywych, natomiast wolność religijna chętnie zezwala na budowanie w naszych krajach meczetów. Zaznaczył, że pod tym lefebryści nie mogą się podpisać. „Nigdy nie zgodzę się na to, aby powiedzieć, że nowa Msza jest pełnoprawna i godna – powiedziałbym, że często jest ona nieważna”

3 x TAK

źródło: info.wiara.pl/doc/1306880.Lefebry…

Polecam wywiad z ks. Schmidbergerem FSSPX news.fsspx.pl
Dla zachęty:

"Z jednej strony Bractwo jest wciąż proszone o zaakceptowanie papiestwa – co nigdy nie stanowiło problemu – a także ciągłości w nauczaniu doktrynalnym. Z drugiej strony protestanci, w imię ekumenizmu, są zapraszani do kościołów bez stawiania im jakichkolwiek warunków, choć protestantyzm w ogóle odrzuca papiestwo. Jak ksiądz to skomentuje?
Oczywiście jest to sprzeczność. Praktykuje się ekumenizm z ludźmi, którzy zaprzeczają katolickim dogmatom, odrzucają papiestwo, którzy zasadniczo prezentują zupełnie inne stanowisko. Przyjmujemy katolicką doktrynę w jej pełni, całą katolicką wiarę. My jesteśmy gotowi podpisać Credo, wiarę naszego Kościoła, własną krwią, a jesteśmy oskarżani, że nie uznajemy tego czy tamtego.
Czy protestanci przyjmują II Sobór Watykański? Oto, jakie pytanie powinno zostać zadane. Jeśli dzisiaj w liturgii każdy może robić to, co tylko mu się podoba, to dlaczego nie pozwolić na powszechne odprawianie w starym rycie? Oczywiście, w trakcie pontyfikatu obecnego papieża nastąpiło ponowne otwarcie – i dzięki Bogu za to, co się stało dzięki motu proprio z 2007 r."

bł. Jan Paweł II enc. "Domenicae cenae":

"Może więc trzeba, ażebym kończąc ten fragment moich rozważań, w imieniu własnym i Was wszystkich, Czcigodni i Drodzy Bracia w Biskupstwie, wypowiedział słowa przeproszenia za wszystko, co z jakiegokolwiek powodu, na skutek jakiejkolwiek ludzkiej słabości, niecierpliwości, zaniedbania, na skutek tendencyjnego, jednostronnego, błędnego rozumienia nauki Soboru Watykańskiego II o odnowie liturgii — mogło stać się okazją zgorszenia i niewłaściwości w interpretacji nauki oraz czci należnej temu wielkiemu Sakramentowi. I proszę Pana Jezusa, aby w przyszłości pozwolił nam uniknąć w naszym sposobie traktowania tej Najświętszej Tajemnicy wszystkiego, co w jakikolwiek sposób mogłoby osłabić lub zachwiać poczucie czci i miłości naszych wiernych." Amen.

Powalająca jest niewiedza hierarchów:

"Kardynał Joachim Meisner po raz kolejny wyraził przekonanie, że lefebryści z Bractwa św. Piusa X powinni w pełni uznać urząd nauczycielski papieża oraz Sobór Watykański II (1962-1965), włącznie z deklaracją o wolności religijnej, o stosunku do żydów oraz z obowiązującą obecnie formą liturgii - napisał arcybiskup Kolonii 24 sierpnia na swoim portalu internetowym."

Obecnie wg motu proprio BXVI Summorum Pontificum obowiązujące obecnie są dwie formy liturgii.

"Z listu sekretarza Bractwa Świętego Piusa X wynika, że przełożony wspólnoty nie zgodził się podpisać zmienionej „Preambuły Doktrynalnej”. Akceptacja tego dokumentu jest konieczna, by można było mówić o pojednaniu Bractwa z Watykanem."

Nie wiem, czy to prawda czy nie. Informacyjnie zamieszczam.

Więcej tutaj: Bractwo św. Piusa X odmówiło podpisania „Preambuły Doktrynalnej”