To usposobienie prawdziwego, duchowego ubóstwa, które prowadziło go drogami świętości, w żaden sposób nie przeszkadzało mu w tym, aby jednocześnie podporządkować się wszystkim procedurom i normom przyjętym w posłudze Głowy Kościoła, łącznie z podniosłym, uroczystym charakterem papieskiej liturgii oraz z przyjmowaniem honorów należnych zastępcy Chrystusa na ziemi.
=============================================================
...u obecnego Papieża honory zastępcy Chrystusa na ziemi zostały zniweczone poprzez oddawanie hołdów poganom : rabinom i islamistom !

To był naprawdę święty Papież!
----------------------------------------------------------------------------
(...) "Dewizą Omnia instaurare in Christo – wszystko ugruntować i odnowić w Chrystusie – kierował się w życiu osobistym oraz sprawując urząd Piotrowy, mając na celu jedynie dobro Kościoła i dobro dusz. Ani żadne bogactwo, ani żadne stworzenie, ani żaden zaszczyt, ani żadne honory – nic nie powstrzymywało go od stosowania tej zasady. A każdą przykrość, każdą troskę i każde cierpienie spokojnie przyjmował, ponieważ chciał stawać się coraz bardziej podobny do Boskiego Mistrza. Jako papież pragnął wzorowo wypełniać swoje wzniosłe zadania oraz otaczać serdeczną troską wiernych i Kościół święty – dlatego żaden wysiłek nie był dla niego zbyt duży, a żadna przykrość zbyt bolesna i gorzka.
To usposobienie prawdziwego, duchowego ubóstwa, które prowadziło go drogami świętości, w żaden sposób nie przeszkadzało mu w tym, aby jednocześnie podporządkować się wszystkim procedurom i normom przyjętym w posłudze Głowy Kościoła, łącznie z podniosłym, uroczystym charakterem papieskiej liturgii oraz z przyjmowaniem honorów należnych zastępcy Chrystusa na ziemi."

(...)"Powinniśmy jednak zwrócić uwagę nie tylko na materialny aspekt sposobu życia Piusa X, ale również na jego duchową głębię, na ewangeliczne usposobienie jego duszy.
Odpowiada to doskonale pierwszemu z Ośmiu Błogosławieństw naszego Pana Jezusa Chrystusa: „Błogosławieni ubodzy duchem, albowiem ich jest królestwo niebieskie” (Mt 5, 3). Święty Papież pragnął nie być i nie był przywiązany do niczego na tym świecie. Był całkowicie wolny dla Boga. Pragnął gorliwie pełnić wolę Bożą i zupełnie poświęcić się spełnianiu swoich obowiązków."

"Naszym zadaniem jest cały czas niewzruszenie trwać w niezmiennej wierze Kościoła i dawać o niej świadectwo, także przed rzymskimi dostojnikami, którzy przecież jako pierwsi są do tego zadania powołani. Przecież ta nasza postawa wierności i odpowiedzialności przed Bogiem nie jest niczym nowym – jedynie idziemy drogą wszystkich wcześniejszych pokoleń wiernych synów Kościoła oraz naśladujemy konsekwentne postępowanie arcybiskupa Marcela Lefebvre’a."

Aby wierny miał jasnośc całkowitą, jest zasadne, aby wypowiedzi papieża były jednoznaczne i nie pozwalające na dowolne interpretacje. Tu przykład takiej jasnej dla każdego wypowiedzi św. Jana Pawła II.

W 1994 roku Jan Paweł II wydał List Apostolski „Ordinatio Sacerdotalis”, w którym dobitnie stwierdza: Aby zatem usunąć wszelką wątpliwość w sprawie tak wielkiej wagi, która dotyczy samego Boskiego ustanowienia Kościoła, mocą mojego urzędu utwierdzania braci (por. Łk 22,32), oświadczam, że Kościół nie ma żadnej władzy udzielania święceń kapłańskich kobietom, oraz że orzeczenie to powinno być przez wszystkich wiernych Kościoła uznane za ostateczne (nr 4).

Takiego nauczania oczekiwałabym od papieża Franciszka w tych czasach pomieszania powszechnego.

Nieomylność papieża.

Dogmat o nieomylności papieża mówi o tym, że nie myli się on tylko w sprawach wiary i obyczajów. Jednakże nie każda wypowiedź dotycząca obyczajów może zostać uznaną za nieomylną. Dlatego wypowiedź taka musi być w szczególnej formie. Papież powinien zaznaczyć, że występuje jako najwyższy pasterz i nauczyciel życia chrześcijańskiego, nie jako osoba prywatna czy też biskup Rzymu. Jego wypowiedź musi być ułożona w bardzo precyzyjną wypowiedź, która nie powinna mieć cech dwuznaczności.

"Wydaje się, że do tradycyjnego nauczania Kościoła przykłada równie niewielkie znaczenie, co do banalnych i sprymitywizowanych obrzędów w czasie jego ceremonii liturgicznych. Jak można zauważyć, bardzo zależy mu na tym, aby położyć kres postawom wygodnictwa, materialnego dobrobytu wśród kleru oraz traktowaniu urzędów kościelnych jako źródła czerpania zysków.Papież chce w pierwszej kolejności, aby zakonnicy i kapłani dotarli do ludzi, żyli ich życiem, podnosili ich status społeczny, troszczyli się o ich materialny dobrobyt."

"Największym dramatem ubóstwo, a nie grzech...

Wygląda na to, że papież nie przywiązuje większego znaczenia do katolickiej prawowierności nauki wiary. Wystarczy mu, kiedy składane są deklaracje „miłości do Jezusa” oraz okazywana jest życzliwość i pomoc ubogim. "

Czy wolno krytykować papieża?
List do Galatów 2,1-3.7-14
” Po czternastu latach udałem się ponownie do Jerozolimy wraz z Barnabą, zabierając ze sobą także Tytusa. Udałem się zaś w tę stronę na skutek otrzymanego objawienia. I przedstawiłem im Ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się powagą, by stwierdzili, czy nie biegnę lub nie biegłem na próżno. Wręcz przeciwnie, stwierdziwszy, że mnie zostało powierzone głoszenie Ewangelii wśród nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi wśród obrzezanych, Ten bowiem, który współdziałał z Piotrem w apostołowaniu obrzezanych, współdziałał i ze mną wśród pogan, i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawice na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych, byleśmy pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić. Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania. To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę. Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: - Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz wedle obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich".
Bardzo ciekawa perykopa Pawłowa.

"A co papież sądzi o Bractwie Kapłańskim Św. Piusa X?
- Czy w ogóle zależy mu na poznaniu stanowiska Bractwa, wyjaśnieniu spornych kwestii oraz na włączeniu go w pracę duszpasterską w oficjalnych strukturach Kościoła?
- Czy interesują go w ogóle kwestie katolickiej, czyli tradycyjnej teologii, jakie Bractwo niezachwianie i odważnie głosi już od ponad 40 lat?
- Czy zależy mu na walce z kościelnymi modernistami, nowinkarzami, rewolucjonistami oraz z innymi wewnętrznymi wrogami Kościoła, z którymi Bractwo toczy zacięte boje od pierwszej chwili swojego istnienia?"

"Wydaje się, że dla wielu wspólnot katolickich konserwatystów oraz tradycjonalistów obecny papież ma niewiele zrozumienia. Jeśli w ogóle je ma... Dowodem są choćby stanowcze działania komisarza, którego Franciszek wyznaczył w miejsce usuniętych, prawowitych przełożonych zgromadzenia Franciszkanów Niepokalanej. Wydaje się, że ów komisarz, który m.in. zlikwidował seminarium duchowne z tradycyjną formacją oraz nałożył suspensy na sześciu franciszkanów, działa w ścisłym porozumieniu z papieżem Franciszkiem."