@. Leliwa O jakich tradycyjnych katolikach mówisz? O tych tradycyjnych Katolikach od 2000 lat, czy o tych z nowej tradycji od roku 1962 r.? Czy ty wiesz czym jest Msza Święta?
Święci, męczennicy, Apostołowie płaczą z nieba, że ich męczeńska śmierć od SWII poszła na darmo. A tacy papieże jak Franciszek, JP II, a nawet Benedykt XVI pluli na ich męczeństwo za wiarę ginąc z rąk pogan, heretyków. A od SW II to Ci papieże prowadzą dialog , fałszywy ekumenizm rozmydlając K.K.

@. Leliwa Ty nie widzisz, Ty jesteś ślepy i chcesz tkwić w ślepocie. Bractwo Św. Piusa X cały czas jest Kościołem Katolickim. To Kościół po SW II jest nowym kościołem - RAKIEM w Kościele Chrystusowym.
Bractwo było i jest w Kościele głosząc tę samą naukę od 2000 lat. Jednak nie jest w strukturach posoborowia, odrzucając fałszywą wolność religijną, fałszywy ekumenizm, fałszywy Katechizm K.K. , fałszywą Mszę,

@. Leliwa
"VRS no dzięki JPII bractwo sw Piotra i to była świetna droga zlepienia tego zalążka schizmy."
---
W prawie kanonicznym nie ma czegoś takiego jak "zalążek schizmy". Jest to pana wymysł i to głupawy, bo na czym ten zalążek miałby polegać?
Schizma polega na odrzuceniu zwierzchnictwa Papieża jako Następcy św. Piotra lub odłączeniu się od wspólnoty uznającej to zwierzchnictwo.
Nieposłuszeństwo papieżowi w danej sprawie (np. wyświęcenie biskupa bez zgody papieża) jest zupełnie inną kwestią i może być różnie rozpatrywane.

@. Leliwa
"Dziwię się że z tego Franciszek rezygnuje wypychając ludzi na powrót do sekty."
---
W używaniu określenia "sekta" wychodzi pana sekciarska mentalność plus skłonność do oszczerstw. "Sekta" jest wspólnotą niekatolicką w szczególności schizmatycką, heretycką ale może być to też pozachrześcijańska grupa religijna lub para-religijna (np. sekta masońska).
Bractwo św. Piusa X: (a) zachowuje prawdy Wiary Katolickiej i katolickie Sakramenty, (b) uznaje zwierzchność papieża zatem w żaden sposób pod definicję sekty nie podpada.

Punkty rozbieżności Bractwa św. Piusa X z obecnym Watykanem sformułował jeden z teologów - wcale nie Bractwa św. Piusa X ś.p. ks. Brunero Gherardini następująco (na pierwszym miejscu stanowisko SSPX):
1. Formacja kapłańska oparta o zasady wynikające z Tradycji Kościoła (i można dodać - sakramenty w tradycyjnym rycie rzymskim) oraz wartości nadprzyrodzone Objawienia Bożego w opozycji do formacji duchownych otwartej na zmieniający się horyzont/kontekst kulturowy w nieustannym stanie stawania się.

2. Liturgia znajdująca mocny punkt w tradycyjnej Mszy w opozycji do liturgii antropocentrycznej i socjologicznej, w której to co kolektywne ma pierwszeństwo przed wartością jednostki, modlitwa pomija aspekt latrii, zgromadzenie staje się głównym aktorem a Bóg ustępuje miejsca człowiekowi.

3. Wolność, która polega na “wyzwoleniu” człowieka opartym na Dekalogu, przykazaniach Kościoła, obowiązkach stanu oraz obowiązku poznania, umiłowania Boga i służenia Mu w opozycji do wolności, która stawia wszystkie formy kultu na równi, przemilcza prawo Boże, wprowadza wyzwolenie jednostki i społeczeństwa w sferze etyki i religii oraz pozostaia rozwiązywanie wszystkich problemów samemu sumieniu.

4. Teologia, która czerpie swą treść z określonych źródeł (Objawienie,Magisterium, Patrystyka,Liturgia) w opozycji do teologii, która, dzień po dniu, otwiera szeroko swe ramiona na wynalazki chwili, nawet te, które wyraźnie sprzeciwiają się wyżej wymienionym źródłom.

5. Soteriologia (opis dzieła zbawienia) ściśle związana z osobą i odkupieńczym dziełem Wcielonego Słowa, działaniem Ducha Świętego, blisko połączona z zastosowaniem zasług Odkupiciela, sakramentalną interwencją Kościoła i współdziałaniem ochrzczonych wiernych w opozycji do soteriologii, która uważa jedność rasy ludzkiej za następstwo wcielenia Słowa, w którym (Gaudium et spes 22) każdy człowiek znajduje swoje własne utożsamienie.

6. Eklezjologia, która utożsamia Kościół z Mistycznym Ciałem Chrystusa i uznaje w Jego obecności sakramentalnej żywotną tajemnicę eklezjalnego bytu i aktu, w opozycji do eklezjologii, która uważa Kościół Katolicki za jedną ze składowych Kościoła Chrystusowego pośród innych kościołów, która w takim Chrystusowym Kościele-widmo, kładzie do snu misyjnego ducha, dialoguje lecz nie ewangelizuje a ponad wszystko potępia prozelityzm jakby był grzechem śmiertelnym.

7. Przebłagalna Ofiara Mszy, w której sprawowane są tajemnice męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa - sakrament przedstawiający wynagradzające Odkupienie (Ofiarę Krzyża) w opozycji do Mszy, w której ksiądz jest jedynie przewodniczącym i każdy bierze “aktywny” udział w sakramencie, wobec tego, że wiara nie jest oparta na Objawiającym Siebie Bogu, lecz jest egzystencjalną odpowiedzią na Boga, którego doświadcza człowiek.

8. Magisterium Kościoła świadome posiadania misji strzeżenia świętego depozytu Objawienia Bożego obowiązane do wykładania i przekazywania go przyszłym pokoleniom w opozycji do Magisterium papieskiego, oddala się od uważania się za głos Kościoła nauczającego i podporządkowuje Kościół kolegialności biskupów posiadających te same prawa i obowiązki co Papież Rzymski.

9. Religijność, która urzeczywistnia wspólnotowe powołanie do służby Bogu, i, z miłości do Niego, służby na rzecz bliźnich w człowieczeństwie w opozycji do religijności, która odwraca ten naturalny porządek, czyni człowieka swym ośrodkiem i, przynajmniej w praktyce jeśli nie w teorii, stawia go w miejsce Boga.

Jak widać są to punkty konkretne, oparte na tradycyjnej sakramentologii, soteriologii i eklezjologii będące w opozycji do chaosu jaki wyłonił się z "Soboru Watykańskiego II" i zupełnie nowych założeń w wymienionych powyżej kwestiach.
Jednocześnie Bractwo św. Piusa X nie dokonuje (w przeciwieństwie np. do sedewakantystów uważających że Vaticanum II i jego owoce nie mogą przynależeć do Kościoła a zatem "soborowi" i "posoborowi" papieże nie są papieżami) kategorycznej oceny natury tego chaosu, koncentrując się na posłudze sakramentalnej.

@. Leliwa
"Ależ od wieków jest
Kościół GrekoKatolicki jest tego przykładem"
---
Kolejna pana bzdurna teoria. Kościół greko-katolicki co do zasady jest Kościołem uznającym zwierzchność papieża. Odmienność rytu nie stanowi w żadnym wypadku o jakimś "zalążku" schizmy.

"Dziwnie mówisz to niby uznajesz papieża , ale nie Jego przywileju wyświęcania biskupów - nie kłóci ci się to ?"
---
1. Wykazuje się pan niewiedzą. Wyświęcenie biskupów nie jest przywilejem jedynie papieża, ale wszystkich biskupów.
W dziejach Kościoła przez szereg stuleci święcenia biskupie były udzielane bez zgody papieża i nikt z tego problemu nie robił - jest to kwestia dyscyplinarna a nie doktrynalna, potem wyświęcanie biskupów bez mandatu papieża było traktowane jako akt nieposłuszeństwa, ale nie był to akt szczególnie kwalifikowany. Dopiero Pius XII po II wojnie światowej, który miał problem z biskupami wyświęconymi w kolaboracji z władzami chińskimi wprowadził kwalifikowaną karę ekskomuniki za taki czyn, niemniej dalej odrębny od schizmy (i taką odrębność zachował też Kodeks podpisany przez samego JPII, zatem to co napisał w Ecclesia Dei jest niezrozumiałe, z życzliwości należałoby przyjąć, że nie znał prawa, które sam ustanowił albo podpisał dokument nie czytając)

2. Drugą rzeczą jest to że nie rozróżnia pan czynu zabronionego przez Kodeks Prawa Kanonicznego od rzeczywiście popełnionego przestępstwa. Przykład z dziedziny świeckiej: w terenie zabudowanym kierowca pędzi 120 km/h - jest to zabronione z zasady, ale kierowca nie popełnia wykroczenia jeżeli działa w stanie wyższej konieczności, np. ratuje komuś życie wioząc go do szpitala. Tak samo abp Lefebvre, dokonując święceń biskupich powołał się na taki stan wyższej konieczności w Kościele. Czy on istniał - po ekscesach posoborowych, w szczególności ekscesach JPII w Asyżu raczej nie powinno budzić wątpliwości istniały podstawy do takiego przyjęcia.

"Jak możesz tak oskarżać i podważać św JPII skoro mówisz że uznajesz go za papieża ?"
----
"Świętość" a godność papieża to dwie różne rzeczy. Świadczy o tym sam Kościół: niewielu papieży poza męczennikami w dziejach Kościoła zostało kanonizowanych.
A teraz każe się ludowi wierzyć że mamy wysyp świętych papieży - wszyscy po kolei od "progu" Vaticanum II idą do kanonizacji. Dlaczego? Bo potrzebni są nowi święci nowej wiary.
Świętość w tradycyjnym rozumieniu polega w szczególności na heroiczności cnót zwłaszcza w odniesieniu do obowiązków stanu. Co należy do obowiązków Następcy św. Piotra - Kościół wielokrotnie wypowiadał się na ten temat choćby podczas Soboru Watykańskiego I, mówił o tym również sam Jezus Chrystus: utwierdzaj braci twoich. Utwierdzaj w wierze. Jeśli chodzi o to, to fakty mówią same za siebie i pontyfikat JPII, mówiąc potocznie, leży tu i kwiczy: lekceważenie liturgii (łącznie z "Konsekracją" "za wszystkich" i Komunią do ręki), szalony ekumenizm (widoczny zwłaszcza w horrendalnym Ut unum sint, wizyty w synagodze, meczecie, pogańskiej świątyni, opieranie się na najbardziej heterodoksyjnych fragmentach dokumentów VII, przyjazne spotkania z żydo-masońskimi organizacjami.
Ekspresowy sposób przeprowadzenia procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego JPII oraz zignorowanie szeregu faktów, które były przedmiotem oceny (np. skandalu całowania Koranu, które postulator procesu ks. Oder potraktował jako gest szacunku wobec muzułmanów - na takiej samej zasadzie można powiedzieć że Kościół niezasadnie dyskryminował rzucających kadzidło pogańskim bożkom, bo może oni jedynie okazywali szacunek braciom poganom Rzymianom) wskazuje na wątpliwą jakość tego procesu a zatem jego niewiarygodność.