Liturgiczny Nowy Ład
26 lutego 1964 roku powołano Consilium ds. „reformy liturgicznej”, którego formalną głową był kard. Lercaro, lecz faktycznie kierował sekretarz – H. Bugnini. Otwarte w tekście Sacrosanctum Concilium (więcej) „furtki” wykorzystano w sposób maksymalny. Nadto, w rzeczywistości, zamiast „rewizji” liturgii postulowanej przez SC (5) postanowiono metodą „małych kroków” zaprowadzić całkowicie nowy ryt. Miał on odpowiadać paradygmatowi „ekumenicznemu” oraz mentalności nowoczesnego człowieka, zwłaszcza mas pracujących, do których, konkurując z marksizmem, próbowano dotrzeć. Liturgia miała być zatem w warstwie tekstowej „zrozumiała” i zakładająca aktywny udział uczestników oraz ich „powszechne kapłaństwo” ze sprowadzeniem roli celebransa do przewodniczącego zgromadzenia (problem przybliżano w szeregu wpisów na tej stronie - ostatnio a na gruncie polskim tutaj). W rezultacie planowano zaprowadzić coś co można określić jako kolektywny antropocentryzm, ujawniany we wprowadzanych …More