Pan Andrzej tak relacjonuje następstwa swojego spotkania z Novus Ordo:

“…Kiedyś dawno, przed laty, gdy byłem w Holandii, chciałem skorzystać w niedzielę z nabożeństwa, z możliwości pomodlenia się, udania się do kościoła. Nie było go nigdzie w pobliżu, nie miałem możliwości skorzystania z nabożeństwa katolickiego. Ale był w tym mieście zbór, była wspólnota protestancka. Po prostu tam poszedłem – na takiej zasadzie, na jakiej mówiła mi moja religia i to, w czym mnie wychowano: pamiętaj, aby dzień święty święcić.

Pomyślałem sobie, że przecież jest jeden Pan Bóg – jeden dla nas wszystkich. Mam obowiązek poświęcić czas Panu Bogu, więc – gdziekolwiek pójdę, do jakiejkolwiek wspólnoty ludzi wierzących, którzy przychodzą poświęcić czas Bogu w tym właśnie dniu – to będę przez tę chwilę częścią ich wspólnoty i przecież na pewno nie będą mieli mi za złe, że przyszedłem, chociaż jestem innego wyznania. Tak też było. Dziwiła się tylko moja przyjaciółka – Holenderka – która deklarowała się jako osoba niewierząca. Ale ci, z którymi spotkałem się – Holendrzy, którzy tam mnie przywitali, w swojej wspólnocie protestanckiej – wcale się nie dziwili, przyjęli mnie bardzo miło. Cieszę się, że my, w Polsce, stanowimy taką właśnie wspólnotę ludzi wierzących – otwartych na siebie nawzajem, serdecznie do siebie nastawionych, którzy buduję Polskę właśnie w najlepszym tego słowa znaczeniu. Ogromnie Państwu za to dziękuję. I na ten 2020 rok – właśnie rok św. Jana Pawła II – chciałem Państwu życzyć wszelkiej pomyślności. Żeby nadal udawało nam się budować taką naszą polską wspólnotę…”

Nie bądź jak pan Andrzej - pozostań katolikiem.