Ekstaza Katarzyny Szymon z 21 czerwca 1986 roku - Mówi Matka Boża
'' ...Pamiętajcie matki, panny i dziewczynki, nie chodźcie nigdy w spodniach, bo to strój dla mężczyzn. Tyle lat mówię o tym, ale lud nie chce słuchać, a kapłani nie zwracają na to uwagi. Kapłani którzy nie upominają i nie zabraniają kobietom chodzić w spodniach, będą za to cierpieć, bo to jest wielka pycha. Żadna kobieta nie może przyjmować Komunii Świętej w spodniach. Przez to Mojego Syna bardzo znieważacie. Co jest dla kobiet, to dla kobiet, a co dla mężczyzn, to dla mężczyzn: „Kobieta nie będzie nosiła ubioru mężczyzny, ani mężczyzna ubioru kobiety, gdyż każdy kto tak postępuje, obrzydły jest dla Pana Boga swego” [1]. Syn Mój jest bardzo obrażony i zasmucony, że obecnie ludzie obnażają się i chodzą nago. Nie mają żadnego wstydu . Źle się dzieje na ziemi, a szatan bardzo się cieszy. Ja i Mój Syn płaczemy.''
– Jest to fragment z książki pt. Życie polskiej stygmatyczki Katarzyny Szymon” wyd. 1996r. 450 str.

Medalik napisałaś "dlatego nikt nie darzy szacunkiem osoby, która celowo tak się poniża" chodząc z dziurami na odzieży .Rozumiem ,ze chodzi Ci ,że nikt przyzwoity bo ci bezwstydni sami maja dziury gdzie popadnie .A najgorsze jest widzieć katoliczkę z wielkim krzyżem ,różańcem modlącą się na oczach obślinionych na jej widok księży i parafian ,w spodniach z dziurą przy kroczu .To dopiero jest niegodne szacunku ,jakaś makabra .

@Lilianna w ogrodzie
Napisała Pani (zacytowała Jackie Francois, więc pewnie uznaje Pani te słowa za właściwe), słowa, które – proszę wybaczyć za szczerość – mogą wielu zaprowadzić do piekła!
I chociaż doceniam Pani zaangażowanie na Gloria.tv, to nad takimi słowami nie mogę przejść do tzw. porządku dziennego, ponieważ one wprowadzają wielki nieporządek...
Komentowane zdania zaznaczę na niebiesko.

„Purytańska świętoszka” odczuwa strach przed ciałem, strach przed nagością, patrzy na ciało jak na coś złego; coś, czego należy się wstydzić.
Ciało nie jest czymś złym, podobnie jak nóż, samochód, alkohol...
Również nagość, nie jest czymś złym. Jednak złe jest odkrywanie ciała w sytuacji do tego nie uprawnionej, a więc poza sypialnią małżeńską, łazienką czy gabinetem lekarskim! Ochrona ciała przed niepowołanymi, nie jest strachem czy pruderią!, ale wyrazem troski i świadomości znaczenia wartości ciała, jako mieszkania Boga, jako daru dla ukochanego - miłości (które będzie darem, znakiem miłości tylko wtedy gdy będzie na wyłączność) i ciała, jako narzędzia przekazywania życia!
Osoba żyjąca w duchu skromności widzi piękno ciała i godność osoby niezależnie od tego, czy jest kompletnie ubrana czy naga.
Zgodziłbym się z tymi słowami, gdybyśmy żyli przed grzechem pierworodnym. Wówczas nagość miała zupełnie inne znaczenie, inną rolę niż obecnie.
Osoba, która pisze takie słowa, jest albo bardzo naiwna, albo ma poważne zaburzenia psychoseksualne.
Gdyby Jackie Francois miała rację, to np. o. Pio nie wyrzucałby ze świątyni osoby, które były nie przyzwoicie ubrane, a Matka Najświętsza nie przestrzegałaby przed nadchodzącą modą, która bardzo rani Pana Jezusa!
Skromna osoba ma czyste serce i to z niego płynie sposób, w jaki ubiera się, postępuje i patrzy na drugiego człowieka.
Skromna osoba, a naga osoba, to nie to samo!
Skromność jest umiarem, korzystaniem tylko z tego, co jest niezbędne. W przypadku ubioru skromność wyraża się w doborze odzieży, która nie będzie powodem pychy osoby odzianej czy zazdrości patrzących, a tym bardziej zażenowania czy zgorszenia osób patrzących. Strój ma być prosty i godny! Strój prosty i godny, to nie brak stroju!
Dobrowolny brak odzieży nie jest wyrazem czystego serca, ale całkowitego zepsucia – ekshibicjonizmem, surowo karanym przez Pana Boga i przez prawo stanowione (jeszcze nie dawno temu tak było).
Zacytowane wyżej słowa zaprzeczają całemu Pismu Świętemu.
Już na początku Księgi Rodzaju czytamy m.in.:
Cham, ojciec Kanaana, ujrzawszy nagość swego ojca, powiedział o tym dwu swym braciom, którzy byli poza namiotem. Wtedy Sem i Jafet wzięli płaszcz i trzymając go na ramionach weszli tyłem do namiotu i przykryli nagość swego ojca; twarzy zaś swych nie odwracali, aby nie widzieć nagości swego ojca. (Rdz 9)
Nikt z was nie będzie się zbliżał do ciała swojego krewnego, aby odsłonić jego nagość. Ja jestem Pan! (Kpł 18)
Nie będziesz odsłaniać nagości swojej macochy, bo to jest nagość twojego ojca. (Kpł 18)

Najbardziej znanym przykładem skutków "podziwiania piękna" przez osobę o czystym sercu jest historia Dawida, który wpatrywał się w Batszebę. Czystości jego serca chyba nikt nie kwestionuje, przecież był to wówczas najświętszy człowiek w Izraelu! A jak się to "niewinne" podziwianie skończyło, wszyscy wiemy... Grzech cudzołóstwa śnił się Dawidowi do końca życia, a jego skutkiem była m.in. śmierć Uriasza i nowonarodzonego syna Dawida...

Takich tekstów, ostrzegających przed obcą nagością jest w Piśmie Świętym dziesiątki!
Oglądanie nagości obcej osoby mogło być karane nawet śmiercią, ponieważ było to naruszenie przykazania „nie cudzołóż” i „nie zabijaj” (ciało służy przekazywaniu życia).
Podobnie jednoznacznie (radykalnie) podchodzono do nagości w Nowym Testamencie oraz w całej Tradycji Kościoła Katolickiego. Również władcy świeccy, przez całe wieki zdawali sobie sprawę z wagi wstydliwości i nie pozwalali na folgowanie w tym względzie!
Gdyby ta pani miała rację, to np. o. Pio nie wyrzucałby ze świątyni osoby, które były nie przyzwoicie ubrane. No, chyba że on nie należał do osób o czystym sercu...

Wszyscy jesteśmy w podróży. Nasz cel, to widzieć piękno i godność w każdej istocie ludzkiej (włączając w to nas samych) i patrzeć na nią jak na ucieleśnienie chwały Boga, nigdy zaś jako obiekt seksualnego wykorzystania czy przyjemności. Jackie Francois
Celem chrześcijanina nie jest widzieć piękno i godność w każdym człowieku, ale widzieć Pana Boga i kroczyć w Jego stronę.
Nigdy, patrząc na dobrowolnie nagą obcą osobę, nie dostrzeże się Pana Boga, ani godności człowieka!!!

Tym, którzy wpatrując się w dobrowolnych golasów szukają chwały Bożej, proponuję puścić kupon w totka, mają dużo większe szanse powodzenia, nie ryzykując utraty zbawienia... bo żadnemu ze świętych jeszcze ta sztuka się nie udała...

Tomasz z Akwinu, cytując Stary Testament, powiedział: kto kocha niebezpieczeństwo, w nim zginie..., co potwierdza tragiczna historia Dawida (2Sm 11), dlatego lepiej iść sprawdzoną drogą, zgodną z Objawieniem, zamiast skakać z „intelektualnego” czy lepiej błądzącego kwiatka na kwiatek...