Beatus 1 Piszesz -[ Stary Testament został napisany pod wpływem natchnienia, a nie objawień itd.]==A samo już natchnienie anioła św. jest objawieniem Bożym Podobnie jak -natchnienia Pisma Świętego gdzie anioł dyktuje św. myśli skrybom tamtych czasów . Natchnienie jest tu rozumiane w tym sensie, że jest to pomoc Ducha Świętego która zapewniała im ten dar przekazu nam prawdy .Pytany o tę kwestię Żyd odpowiada mniej więcej tak . Jezus z Nazaretu nie ma dla nas żadnego znaczenia, i nie jest postacią, która w jakikolwiek sposób wyróżniałaby się spośród innych ludzi, dlatego nie zajmujemy się nim, bo nie widzimy żadnego powodu, dla którego mielibyśmy to czynić .No i to tyle.

Beatus 1 Piszesz -[ faryzeuszom nie pozostało nic innego jak napisać od nowa prawo i historię narodu wybranego. Tora przestała być świętą itd ]==Więc Tora przestała być świętą księgą. A Tora Starego Testamentu jest na dal święta bez względu czy żyd ją uznaje po swojemu jak sekciarz lub nie .W owym czasie ostatecznie zredagowano większą część Starego Testamentu oraz przeprowadzono zmiany odpowiadające żydowstwu a nie objawieniom Bożych świętych proroków .Żydzi sami napisali tzw .talmud żydowski ,gdzie J.CH .jest ZABRONIONY i WYMAZANY jak u większości sekt. Talmud nie jest świętą księgą, tak jak Biblia św.-KK. Z podobnego powodu obecnie za Żydów uznaje się także wyznający własną torę .

Dziś jako pielgrzym pokoju przybyłem tu oddać hołd Mahatmie Gandhiemu, bohaterowi ludzkości.

Pochwała religijności ateńczyków (wraz z cytatem hymnu do pogańskiego bożka Zeusa) stanowiła punkt wyjścia dla św. Pawła. Św. Grzegorz I Wielki z ogromnym szacunkiem odnosił się do postawy moralnej cesarza Trajana, odbierającego w Rzymie po śmierci cześć boską. Św. Tomasz z Akwinu docenił mądrość poganina Arystotelesa. Podobnych przykładów można podać wiele.

Warto przeczytać fragment wypowiedzi św. Jana Pawła II na temat buddyzmu:

„Oświecenie", jakiego doznał Budda, sprowadza się do przeświadczenia, że świat jest zły. Jest on też źródłem zła i cierpienia dla człowieka. Ażeby wyzwolić się od tego zła, trzeba wyzwolić się od świata. Trzeba zerwać te więzy, jakie łączą nas z zewnętrzną rzeczywistością - więzy istniejące w naszej ludzkiej konstytucji, w naszej psychice i somatyce. Im bardziej uwalniamy się od tych więzów, im bardziej wszystko, co światowe, staje się nam obojętne, tym bardziej wyzwalamy się od cierpienia, czyli od zła, które pochodzi ze świata.

Czy w ten sposób przybliżamy się do Boga? W „oświeceniu" przekazanym przez Buddę nie ma o tym mowy. Buddyzm jest w znacznej mierze systemem „ateistycznym". Nie wyzwalamy się od zła poprzez dobro, które pochodzi od Boga, wyzwalamy się tylko poprzez zerwanie ze światem, który jest zły. Pełnia tego zerwania, to nie zjednoczenie z Bogiem, ale tak zwana nirwana, czyli wejście w stan doskonałej obojętności względem świata. Zbawić się, to znaczy przede wszystkim uwolnić się od zła, zobojętnieć na świat, który jest źródłem z.la. Na tym cały proces duchowy się kończy.

Nieraz próbuje się tu nawiązać do mistyków chrześcijańskich', czy to z Europy Północnej (Eckhart, Tauler, Suzo, Ruysbroeck), czy też późniejszej mistyki hiszpańskiej (św. Teresa z Avila i św. Jan od Krzyża). Jeżeli jednak św. Jan od Krzyża w swojej Drodze na Górę Karmel oraz w Ciemnej nocy mówi o potrzebie oczyszczenia, oderwania się od świata zmysłowego, to jednak to oderwanie nie jest celem samym w sobie. „By dojść do tego, w czym nie masz upodobania, musisz przejść przez to, w czym nie masz upodobania. By dojść do tego, czego nie poznajesz, musisz iść przez to, czego nie poznajesz. By dojść do tego, czego nie posiadasz, musisz iść przez to, czego nie posiadasz" (Droga na Górę Karmel, I, 13, 11). Te klasyczne teksty Jana od Krzyża bywają nieraz rozumiane na azjatyckim Wschodzie jako potwierdzenie dla tamtejszych metod ascetycznych. Jednakże Doktor Kościoła nie proponuje samego tylko oderwania się od świata. Proponuje oderwanie się od świata dla zjednoczenia z tym, co jest poza-światowe, a to, co jest poza-światowe, nie jest „nirwaną", ale jest Osobą, jest Bogiem. Zjednoczenie z Nim urzeczywistnia się nie na drodze samego oczyszczenia, ale poprzez miłość.

Mistyka karmelitańska zaczyna się w tym miejscu, w którym kończą się rozważania Buddy i jego wskazówki dla życia duchowego. Sw. Jan od Krzyża widzi w oczyszczeniu czynnym i biernym duszy ludzkiej, w owych swoistych nocach ciemności zmysłów i ducha, przede wszystkim przygotowanie do tego, ażeby duszę ludzką mógł przeniknąć żywy płomień miłości. Taki jest też tytuł jego głównego dzieła (Żywy płomień miłości).

Tak więc przy całej zbieżności jest tu zasadnicza rozbieżność. Mistyka chrześcijańska poprzez wszystkie wieki, poczynając od epoki Ojców Kościoła na Wschodzie i Zachodzie, a potem mistyka wielkich teologów scholastyki, jak św. Tomasz z Akwinu oraz mistyka szkoły nadreńskiej, a wreszcie ta karmelitańska, nie wyrasta z czysto negatywnego „oświecenia", które uświadamia człowiekowi zło, jakim jest przywiązanie do świata poprzez zmysły, poprzez intelekt i poprzez ducha. Mistyka ta rodzi się z Objawienia Boga Żywego. Ten Bóg otwiera się na zjednoczenie z człowiekiem i ten Bóg otwiera też w człowieku zdolność jednoczenia się z Nim, przede wszystkim poprzez cnoty teologiczne, poprzez wiarę i nadzieję, a nade wszystko poprzez miłość.

Źródło tekstu: Przekroczyć próg nadziei; religie.wiara.pl/…71937.Jan-Pawel-II-o-buddyzmie

VRS,
Zmyliło, jak widać, nie tylko wówczas diabła, bo posoborowcy mimo 2000 lat przekazywania depozytu Wiary też się na nowo nabrali, w swej pysze postanawiając że wiedzą lepiej.
---------------------------------------------------------

Kto podważa autorytet i nauczanie Naszego Najświętszego Papieża i próbuje swoim rozumem udowadniać swoją rację, jest prowadzony przez złego ducha i nie ma w nim Bojaźni Bożej, która jest początkiem mądrości.
Żaden umysł na całym świecie nie jest w stanie dorównać mądrości naszemu Papieżowi, a człowiek który krytykuje taką Świętość i taką mądrość, ośmiesza się i pokazuje swoją pychę.

,,...Bojaźń Boża początkiem mądrości, lecz wy dzieci Moje nie wsławiacie się, bojaźnią mądrości przed Majestatem Boga Najwyższego Prawdziwego Wiecznie Żywego. Zuchwale mówicie o swojej mądrości.

Wyrzucacie ze swoich serc Miłość Bożą i Bojaźń Bożą, dlatego czyny wasze staja się jak, ociemniałych , nierozumnych zwierząt...''
,,... Brak wam Moje dzieci szacunku dla rozumu, którym się posługujecie. Albowiem wszelkie kłamstwo, obłudę i fałsz złego ducha aprobujecie , przyklaskujecie, radujecie się jak nierozumne dzieci i wierzycie wiecznemu kłamcy obłudnikowi...''
( Orędzia Zbawienia Tom V str. 350 )

V.R.S. Piszesz -[A choćby pkt 4 bo to Jan Paweł II wyznawał osobliwy pogląd że "kto spotyka Jezusa Chrystusa spotyka judaizm". Choćby pkt 3 bo to on podniósł Talmud do rangi pomocy przy publicznych katechezach. A sam cytat w tytule opracowania ks. Michalczyka "Jezus jest Żydem i na zawsze nim pozostanie" to również owoc pontyfikatu JP II ]==Wygląda na to że się z tym twierdzeniem papieża Jana Pawła II NIE zgadzasz się który był profesorem i znał 9 języków ,a TY CO? mało tego głosisz swój pogląd jako by prawdziwy .A czy ty wiesz że wynosisz się na magisterium kościoła katolickiego i Jesteś wtedy heretykiem jak Luter .Jest to b. niebezpieczne bo zaciągasz na siebie i to darmo klątwe. Twoje myślenie ogłupia ludzi słabej wiary .

"Wcielenie zmyliło diabła i spowodowało że przerwane zostały więzy, w których trzymał ludzi. Kiedy zatem miłosierny i mocny Zbawiciel tak przygotował rozpoczęcie swego ludzkiego żywota by ukryć moc Jego Bóstwa, które istniało w nim nierozerwalnie obok Jego człowieczeństwa, pod osłoną naszej słabowitości, ów podstępny wróg został zaskoczony i myślał że narodziny Dziecięcia, które narodziło się dla zbawienia ludzkości były mu tak poddane jak reszta przy swoich narodzinach. Albowiem widział Go płaczącego i łkającego, widział Go odzianego w pieluszki, poddanego obrzezaniu, ofiarującego ofiarę wymaganą przez prawo. A potem dostrzegał w Nim normalne dorastanie chłopca i nie wątpił w osiągnięcie męskiej dojrzałości naturalną drogą." - nauczał święty papież Leon.
----

Zmyliło, jak widać, nie tylko wówczas diabła, bo posoborowcy mimo 2000 lat przekazywania depozytu Wiary też się na nowo nabrali, w swej pysze postanawiając że wiedzą lepiej.

"Pan Jezus jako człowiek ze względu na pochodzenie narodowe był i na zawsze pozostanie Żydem, ponieważ prawda o narodowości nigdy nie zostaje usunięta, mimo że w wieczności nie ma żadnego znaczenia. Jednakże ze względu na religię był żydem, gdyż wypełnieniem Starego Testamentu jest Nowy Testament, a więc wypełnieniem judaizmu biblijnego jest Kościół, który jest nowym i duchowym Izraelem."
---
W Popielec śmiać się nie wypada jednak twierdzenie że Chrystus (wcielony Syn Boży, który nie posiadał wiary bo po prostu znał Ojca - J 8, nie mógł wyznawać zatem religii mozaizmu) "ze względu na religię był żydem" jest nie dość że heretyckie (modernizm pomijający dogmat o unii dwóch natur w jednej osobie) to groteskowo absurdalne. Pobrzmiewają w nim stare błędy monoteletyzmu w nowej będącej spuścizną protestantyzmu wersji o "wyłączeniu" Bóstwa Chrystusa podczas Jego pobytu na ziemi, rozrywające Go niejako na dwie różne osoby.

Zaprzeczanie prawdzie o tym, że Bóg Wcielony i nasz Pan Jezus Chrystus w swym człowieczeństwie narodził się w narodzie żydowskim jako Żyd (KKK 423) i praktykował religię żydowską (Mt 5, 17; Łk 2, 42-49; Mt 17, 27; Łk 4, 15; Mt 21, 12-13) jest herezją. Kto uparcie i mimo upomnień zaprzecza tej prawdzie jest heretykiem. Warto przeczytać: Bóg Wcielony urodzony jako Żyd

Chrystus Pan jako człowiek ze względu na pochodzenie narodowe na zawsze pozostanie Żydem narodzonym z Córki Izraela (KKK 423; patrz także: Mt 1, 1; Rz 9, 3-5; J 4, 21-22; J 18, 33-35; J 4, 21-22), ponieważ narodowość nigdy nie zostaje usunięta, mimo że w wieczności nie ma żadnego znaczenia.

Jednakże ze względu na religię nasz Zbawiciel jako człowiek był żydem: praktykował religię Starego Testamentu, lecz jako Boski Prawodawca ustanowił Nowy Testament, który jest wypełnieniem Starego. Tak więc judaizm biblijny był jedynie przygotowaniem dla Mesjasza Jezusa Chrystusa, dlatego Kościół katolicki jest nowym i duchowym Izraelem

Herezja modernizmu polega na podważaniu Bóstwa Jezusa Chrystusa oraz rozdzielaniu jednej osoby Boga-Człowiek na "Jezusa historii" (w wersji dialogującej z talmudyzmem "Jezusa-Żyda") i "Jezusa wiary" po to żeby rozwalić katolickie dogmaty. Dlatego moderniści twierdzą np. zuchwale że Chrystus (Syn Boga żywego) wyznawał religię żydowską czy że "Jezus jest w pełni człowiekiem swoich czasów i swojego środowiska - żydowsko palestyńskiego w I w., którego niepokoje i nadzieje dzielił" (bc.edu/…nts/catholic/Vatican_Notes.htm)

Wielki papież Leon nauczał przeciw takim "rozdzielaczom" (Sermo XXII):
"Zatem w pełnej i doskonałej naturze prawdziwego człowieka narodził się prawdziwy Bóg, zachowując pełnię tego co było Jego własne i pełnię tego co było nasze. A przez “nasze” rozumiemy to co Stwórca od początku w nas uformował i co zamierzył naprawić. Albowiem to co przyniósł zwodziciel i przyjęli zwiedzeni nie znalazło śladu w Zbawicielu. Ani też przez to że przyjął ludzką słabowitość nie miał udziału w naszych słabościach. Przyjął postać sługi bez skazy grzechu, podnosząc co ludzkie i nie umniejszając tego co Boskie. Albowiem owo “wyjście z siebie”, w którym Niewidzialny stał się widzialny, a Stwórca i Pan wszystkiego jakim był, zapragnął być śmiertelny stanowiło pochylenie się z Miłosierdziem, a nie utratę Mocy. (…)
Albowiem Pan Jezus Chrystus przyszedł nie aby wytrwać mimo naszych skaz, nie po to by im się poddać, lecz po to by je uleczyć. Przyszedł aby wyleczyć każdą słabość naszego zepsucia i wszystkie rany naszych skażonych dusz i z tego powodu wypadało by się narodził według nowego porządku, który przyniósł ludzkiemu ciału nowy dar nieskażonej czystości. Albowiem nieskażona natura Tego, który się narodził musiała strzec pierwotnego dziewictwa Matki, zaś wlana moc Ducha Bożego musiała zachować nieskalane i święte owo sanktuarium, które dla siebie wybrał (…)
Wcielenie zmyliło diabła i spowodowało że przerwane zostały więzy, w których trzymał ludzi. Kiedy zatem miłosierny i mocny Zbawiciel tak przygotował rozpoczęcie swego ludzkiego żywota by ukryć moc Jego Bóstwa, które istniało w nim nierozerwalnie obok Jego człowieczeństwa, pod osłoną naszej słabowitości, ów podstępny wróg został zaskoczony i myślał że narodziny Dziecięcia, które narodziło się dla zbawienia ludzkości były mu tak poddane jak reszta przy swoich narodzinach. Albowiem widział Go płaczącego i łkającego, widział Go odzianego w pieluszki, poddanego obrzezaniu, ofiarującego ofiarę wymaganą przez prawo. A potem dostrzegał w Nim normalne dorastanie chłopca i nie wątpił w osiągnięcie męskiej dojrzałości naturalną drogą.
Jednocześnie [diabeł] sprowadzał obelgi, wielokrotne krzywdy, czynił użytek z przekleństw, zniewag, bluźnierstw, potwarzy, słowem, spuścił na Niego wszystkie siły swej furii i wyczerpał wszystkie rodzaje prób: a wiedząc że zatruł ludzką naturę nie wiedział, że nie miał udziału w grzechu pierworodnym Ten, którego śmiertelność potwierdzało tak wiele dowodów."