Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 227.
227. Nedokončený príbeh
23. júl 1945 ráno o ôsmej
1 Z voza zostupuje veľmi bledý Judáš spolu s Pannou Máriou a s učeníčkami, teda s Máriami, Janou a Elizou...
... a pre zmätok, ktorý som mala doma dnes ráno, nemohla som písať, kým som videla. Preto teraz, keď je už šesť hodín večer, môžem povedať len to, že som pochopila a počula. Že zotavujúci sa Judáš sa vracia k Ježišovi do Getsemani spolu s Máriou, ktorá ho liečila. A s Janou, ktorá nalieha, aby sa ženy a rekonvalescent vrátili na voze do Galiley. Ježiš súhlasí a vysadí aj chlapca, aby išiel s nimi. Jana a Eliza zostanú niekoľko dní v Jeruzaleme a Eliza sa potom má vrátiť do Betsury a Jana do Beteru.
Pamätám si, že Eliza povedala: „Teraz mám odvahu vrátiť sa tam, lebo môj život už má zmysel. Budem viesť svojich priateľov, aby ťa milovali." A spomínam si, že Jana pripojila: „A ja sa o to budem usilovať na svojich majetkoch, kým ma tu Chúza ponechá. Takto ti budem ešte slúžiť, hoci by som ťa radšej nasledovala."
Pamätám …Více
Maria Valtorta 54.
54. POWRÓT DO NAZARETU PO SPOTKANIU Z JONASZEM
Napisane 27 stycznia 1945. A, 4295-4305
Zaledwie odrobina światła. W drzwiach nędznej chatki – nazywam ją tak, bo
byłby to zbyt wielki honor nazwać ją „domem‟ – znajduje się Jezus ze Swymi
[uczniami] i Jonasz oraz inni wieśniacy, wynędzniali jak on. To godzina
pożegnania.
«Czy już Cię nie zobaczę, mój Panie? – pyta Jonasz. – Przyniosłeś światło
naszym sercom. Twoja dobroć uczyniła te dni świętem, które będzie trwało
przez całe życie. Jednak zobaczyłeś, jak jesteśmy traktowani. Większą troską
otacza się zwierzęta niż nas i bardziej po ludzku traktuje się drzewa. One mają
wartość pieniężną. My jesteśmy jedynie narzędziami do dostarczania pieniędzy.
I wykorzystuje się nas, dopóki nie umrzemy, wyczerpawszy nasze siły. Jednak
Twe słowa pieściły nas jak anielskie skrzydła. Chleb wydawał nam się obfitszy i
lepszy, bo Ty jadłeś go z nami – chleb taki, jakiego nie daje się tu nawet psom.
Powróć przełamać go z nami, Panie. Jedynie Tobie …Více
Maria Valtorta 53.
53. JEZUS U PASTERZA JONASZA NA RÓWNINIE EZDRELOŃSKIEJ
Napisane 26 stycznia 1945. A, 4284-4293
Jezus idzie małą ścieżką, poprzez pola spalone [słońcem], pokryte słomą i
[brzmiące] od cykania świerszczy. Ma u Swego boku Lewiego i Jana. Za nimi
idą, w małej grupie, Józef, Judasz i Szymon. Jest noc, lecz nie odczuwa się
chłodu. Ziemia jest ogniem, który nadal pali, nawet po [zakończonym] upale
dnia. Rosa nie może nic zdziałać na tych wysuszonych ziemiach. Wydaje mi się,
że zamienia się w parę, zanim dotknie ziemi, tak wielki żar wydobywa się z
bruzd i rozpadlin gruntu. Wszyscy milczą, wyczerpani i spoceni. Widzę jednak,
że Jezus się uśmiecha. Noc jest jasna, choć księżyc właśnie zachodzi i tylko z
lekka widać go na całym wschodzie.
«Myślisz, że on tam będzie?» – pyta Jezus Lewiego.
«Na pewno tam będzie. W tym czasie zboża są sprzątnięte, a nie rozpoczęto
jeszcze zbiorów owoców. Wieśniacy zajmują się więc doglądaniem winnic i
sadów jabłoniowych, [strzegąc ich] przed złodziejami. …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené
DRUHÝ ROK JEŽIŠOVHO VEREJNÉHO ŽIVOTA (pokračovanie)
226. Dobré znamenie od Márie z Magdaly, smrť starého Izmaela
22. júl 1945
1 Jedného krásneho letného rána príde Ježiš v spoločnosti Horlivca do Lazárovej záhrady. Ešte sa celkom nerozbrieždilo, a tak je všetko svieže a akési usmievavé.
Učiteľa sa poponáhľa privítať sluha - záhradník. Ukáže na lem bielych šiat, ktoré sa mihajú za živým plotom, a vraví: „Lazár práve ide k jazmínovej pergole so zvitkami na čítanie. Zavolám ho."
„Nie. Pôjdem sám."
A Ježiš rezko kráča po chodníku lemovanom rozkvitnutým živým plotom. Tráva pri plote tlmí zvuk jeho krokov, a tak sa usiluje stúpať práve po nej, aby sa objavil pred Lazárom celkom nečakane.
Zastihne ho, keď sa ten postojačky a nahlas modlí. Zvitky má položené na mramorovom stole: „Nesklam ma, Pane. Daj, aby vzrástla iskierka nádeje, čo sa zrodila v mojom srdci. Daj mi to, o čo som ťa v slzách prosil veľa, veľakrát. To, o čo som ťa prosil svojimi skutkami, odpúšťaním, celou …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 225.
225. Ochrnutý pri Betsatskom rybníku a rozhovor o skutkoch Božieho Syna
(Jn 5, 1-47)
21. júl 1945
1 Ježiš je v Jeruzaleme, presnejšie pri Antónii. Sú s ním všetci apoštoli okrem Iškariotského. Do chrámu sa ponáhľa veľký zástup. Všetci, apoštoli aj ostatní pútnici, sú vo sviatočných šatách, a preto si myslím, že sú dni Turíc. V zástupe sú zamiešaní mnohí žobráci, žalostivo a dojímavo bedákajú nad svojou biedou a smerujú k najlepším miestam na žobranie, k bránam chrámu alebo na križovatky, od ktorých prichádza zástup do chrámu. Ježiš prechádza a dáva almužnu týmto bedárom, ktorých starosťou je nielen rozprávať o svojich biedach, ale ich aj ukazovať.
Mám dojem, že Ježiš už bol v chráme, lebo počujem, ako apoštoli hovoria o Gamalielovi, ktorý sa tváril, že ich nevidí, napriek tomu, že Štefan, jeden z jeho poslucháčov, ho upozornil, že je tam Ježiš.
Počujem tiež, ako sa Bartolomej pýta svojich spoločníkov: „Čo chcel ten zákonník povedať tou vetou: ,Stádo baranov na …Více
Maria Valtorta 52.
52. JEZUS I IZAAK W OKOLICY DOK. WYMARSZ DO EZDRELONU
Napisane 25 stycznia 1945. A, 4279-4283
«...A ja mówię Ci, Nauczycielu, że najlepsi to pokorni. Ci, do których się
zwróciłem, nie okazali niczego poza pogardą i obojętnością. O! Dzieci z
Jutty!...»
To Izaak rozmawia z Jezusem. Wszyscy zgromadzili się na trawie, na brzegu
rzeki. Wygląda to tak, jakby Izaak zdawał sprawozdanie ze swojego działania.
Odzywa się Judasz i – rzecz rzadka – zwraca się do pasterza po imieniu:
«Izaaku, myślę tak jak ty. Przy spotkaniu z nimi tracimy czas i wiarę. Ja z tego
rezygnuję.»
«Ja – nie [rezygnuję], ale cierpię z tego powodu. Nie zrezygnuję, dopóki
Nauczyciel nie powie, że mam tak postąpić. Od lat jestem przyzwyczajony do
cierpienia z powodu wierności Prawdzie. Nie mogę kłamać, aby przymilić się
potężnym. A czy wiesz, ile razy przychodzili wyśmiewać się ze mnie, kiedy
byłem ułomny? Obiecywali mi – o, z pewnością były to obietnice kłamliwe! –
pomoc, jeśli powiem, że kłamałem, mówiąc, że Ty, …Více
Maria Valtorta 52.
52. JEZUS I IZAAK W OKOLICY DOK. WYMARSZ DO EZDRELONU
Napisane 25 stycznia 1945. A, 4279-4283
«...A ja mówię Ci, Nauczycielu, że najlepsi to pokorni. Ci, do których się
zwróciłem, nie okazali niczego poza pogardą i obojętnością. O! Dzieci z
Jutty!...»
To Izaak rozmawia z Jezusem. Wszyscy zgromadzili się na trawie, na brzegu
rzeki. Wygląda to tak, jakby Izaak zdawał sprawozdanie ze swojego działania.
Odzywa się Judasz i – rzecz rzadka – zwraca się do pasterza po imieniu:
«Izaaku, myślę tak jak ty. Przy spotkaniu z nimi tracimy czas i wiarę. Ja z tego
rezygnuję.»
«Ja – nie [rezygnuję], ale cierpię z tego powodu. Nie zrezygnuję, dopóki
Nauczyciel nie powie, że mam tak postąpić. Od lat jestem przyzwyczajony do
cierpienia z powodu wierności Prawdzie. Nie mogę kłamać, aby przymilić się
potężnym. A czy wiesz, ile razy przychodzili wyśmiewać się ze mnie, kiedy
byłem ułomny? Obiecywali mi – o, z pewnością były to obietnice kłamliwe! –
pomoc, jeśli powiem, że kłamałem, mówiąc, że Ty, …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 224.
224. Tajomstvo apoštola Jána je odhalené. Príchod do Beteru do ružových sadov Jany Chúzovej
20. júl 1945
1 V skupine apoštolov už nemajú capa, namiesto neho majú jednu ovcu a dvoch baránkov. Ovca je tučná s plným vemenom, barančeky sú veselé ako dvaja uličníci. Maličké stádo, ktoré obšťastňuje všetkých aj preto, že v ňom chýba čierny cap.
„Povedal som vám, že budeme mať kozičku, aby sa z Marziama stal malý šťastný pastier. Aha, namiesto kozičky prišli ovce. A sú biele. Presne také, o akých Peter sníval."
„To je dobre. Veru, niekedy sa mi videlo, že ťahám za sebou Belzebula!" povie Peter.
„Naozaj, odkedy bol ten cap s nami, prihodili sa nám nepríjemné veci. Ako keby nás prenasledovala nejaká veštba," potvrdí podráždene Iškariotský.
„Ale dobrá veštba. Lebo čo zlého sa nám vlastne stalo?" povie pokojne Ján.
Všetci sa na neho rozkričia, ako keby mu vyčítali jeho slepotu. „Vari si nevidel v Modeine, ako nás vysmiali?" „A ten pád môjho brata sa ti nezdá ničím? Mohol sa …Více
Maria Valtorta 51.
51. JEZUS ROZMAWIA Z ŻOŁNIERZEM ALEKSANDREM PRZY BRAMIE RYBNEJ
Napisane 24 stycznia 1945. A, 4272-4279
Znowu świt. Ponownie [widzę] szereg osłów, które tłoczą się przy Bramie
Rybnej, jeszcze zamkniętej. I znowu Jezus z Szymonem i Janem. Kupcy
rozpoznają Jezusa i gromadzą się wokół Niego. Również żołnierz trzymający
straż, widząc Go, biegnie do Niego po otwarciu Bramy. Pozdrawia Jezusa:
«Witaj, Galilejczyku. Powiedz tym wzburzonym [ludziom], by mniej hałasowali.
Skarżą się na nas, ale sami tylko nas przeklinają i nie wykazują posłuszeństwa.
A mówią, że tak nakazuje im religia. Cóż za religię mają, jeśli opiera się na
braku posłuszeństwa?»
«Zrozum ich, żołnierzu. Są jak ci, którzy mają w swym domu nie chcianego i
silniejszego od nich samych gościa. A mają jedynie język i odpowiedź, aby się
zemścić.»
«Tak, jednak my musimy czynić naszą powinność i dlatego musimy karać. I tak
stajemy się gośćmi coraz bardziej niepożądanymi.»
«Masz rację. Musisz czynić swą powinność, lecz rób to …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 223.
223. Ježišova reč predíde útoku lúpežníkov na svadobnú karavánu
19. júl 1945
1 „Tam, kam ideme, budem hovoriť," povie Pán. Skupina apoštolov vchádza namáhavými kamenistými a úzkymi cestami do údolia po úbočí vrchu. Vystupujú a zostupujú, pričom sa im horizont striedavo stráca a objavuje, až kým sa nedostanú do hlbokého údolia po veľmi strmom svahu, kde sa dobre cíti len cap - ako mu vraví Peter. Tam si odpočinú a zjedia svoje jedlo pri veľmi výdatnom prameni vody.
Na lúkach a v riedkych lesíkoch si pripravuje jedlo veľa ľudí, tak ako Ježiš a jeho spoločníci. Musí to byť obľúbené miesto zastavenia, lebo je chránené pred vetrom, s mäkkými lúčinami a s vodou. Sú to pútnici do Jeruzalema, cestujúci, čo idú azda k Jordánu, obchodníci s baránkami určenými pre chrám, pastieri so svojimi stádami. Niektorí cestujú na jazdných zvieratách, väčšina však pešo.
2 Prichádza aj jedna sviatočne vystrojená svadobná karavána. Zlato presvitá spod závoja, ktorý zahaľuje mladučkú …Více
Maria Valtorta 50.
50. JEZUS POWRACA DO JEROZOLIMY. [SZYMON] SŁUCHA ISKARIOTY W
ŚWIĄTYNI
Napisane 22 stycznia 1945. A, 4265-4272
Jezus wraz z Szymonem znajduje się w Jerozolimie. Przeciskają się przez tłum
kupców i osłów, przypominający procesję uliczną. Jezus mówi: «Wejdźmy do
Świątyni, zanim pójdziemy do Getsemani. Pomodlimy się do Ojca w Jego
Domu.»
«Tylko tyle, Nauczycielu?»
«Tylko tyle. Nie mogę pozostać. Jutro o świcie mamy spotkanie przy Bramie
Rybnej, a gdyby tłum Mnie tu zatrzymał, jakże mógłbym się uwolnić, aby tam
się udać? Chcę spotkać innych pasterzy. Chcę rozproszyć tych prawdziwych
pasterzy po Palestynie, aby gromadzili owce i aby Nauczyciel stada został
poznany przynajmniej z imienia, tak, aby wiedziały – kiedy wypowiem to imię –
że to Ja, Pan stada, i aby przyszły do Mnie, by dać się pogłaskać.»
«Miło mieć takiego Nauczyciela jak Ty. Owce będą Cię kochać.»
«Owce... lecz nie kozły... Po zobaczeniu się z Jonaszem pójdziemy do Nazaretu,
a potem do Kafarnaum. Szymon Piotr i pozostali …Více
Maria Valtorta 49.
49. SPOTKANIE JEZUSA Z ŁAZARZEM W BETANII
Napisane 21 stycznia 1945. A, 4256-4264
Bardzo jasny letni świt – więcej niż świt: wstał już dzień. Słońce wyszło spoza
linii horyzontu i coraz bardziej się wznosi, śmiejąc się do radosnej ziemi. Nie ma
źdźbła trawy, które nie uśmiechałoby się iskrzącą kroplą rosy. Można by sądzić,
że nocne niebieskie ciała rozsypały się, stając się złotem i klejnotami na
wszystkich łodygach, na wszystkich listkach. Odbłyski kwarcu pokrytego rosą –
kamieni leżących na ziemi – wydają się diamentowym pyłem i złotym piaskiem.
Jezus i Szymon idą dróżką odbijającą od głównej drogi, z którą tworzy ona literę
“V”. Idą ku wspaniałym warzywnikom i polom lnu, mającym wysokość
człowieka, dojrzałym do ścięcia. Na innych polach widać jedynie czerwień
maków w żółci zbóż.
«Jesteśmy już na terenie posiadłości mego przyjaciela. Widzisz, Nauczycielu, że
odległość nie przekraczała przepisanej przez Prawo. Nigdy nie pozwoliłbym
sobie na oszustwo wobec Ciebie. Za …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 222.
222. Tajomstvo apoštola Jána
18. júl 1945
1 Pahorky za Jabniou smerom od západu na východ sú čoraz vyššie a za nimi vidno ešte vyššie kopce. V diaľke sa v poslednom svetle večera vynímajú zelené a fialové vrcholy judejských hôr.
Deň sa skončil rýchlo, ako to býva v južných oblastiach. V červeni zapadajúceho slnka sa na oblohe za necelú hodinu zatrblietali prvé hviezdy. No zdá sa takmer nemožné, že slnečná žiara zhasla tak rýchlo, že jej krvavá červeň na nebi sa prikryla stále hustejším závojom krvavého ametystu, aby sa potom postupne zmenila na ružovú farbu slezu prechádzajúcu do bledšej a priesvitnejšej fialovej. Potom sa vytvára akási neskutočná obloha, nie modrá, ale bledozelená, a tá sa neskôr zatiahne zelenosivou farbou nového ovsa, čo je akoby prelúdium k indigovej farbe, ktorá bude vládnuť v noci, povyšívaná diamantmi ako na kráľovskom plášti.
Už sa usmievajú prvé hviezdy na východe spolu s rožkom mesiaca v jeho prvej štvrti. Zem sa premieňa čoraz viac na raj …Více
Maria Valtorta 48
48. «U WAS TEŻ DOBRZY SĄ W TAKIEJ SAMEJ PROPORCJI [DO ZŁYCH], JAKA
BYŁA MIĘDZY DOBRYMI [UCZNIAMI] I JUDASZEM»
Napisane tego samego dnia. A, 4254-4255
Jezus mówi:
«Mały Janie, ileż razy płakałem z twarzą przy ziemi, z powodu ludzi! A wy, wy
chcielibyście cierpieć mniej niż Ja?
Nawet u was dobrzy są w takiej samej proporcji [do złych], jak to było
pomiędzy dobrymi [uczniami] i Judaszem. A im lepszy jest człowiek, tym więcej
z tego powodu cierpi.
Wy także – a mówię to szczególnie do tych, którym powierzono troskę o dusze –
musicie uczyć się, rozważając [przykład] Judasza. Wy, kapłani, wszyscy
jesteście “Piotrami” i macie wiązać i rozwiązywać. Jednak jak wiele, jak wiele,
jak wiele ducha obserwacji wam potrzeba, jakiego zjednoczenia z Bogiem,
jakiego czujnego badania, jakich porównań z metodą waszego Nauczyciela
powinniście dokonać, aby być jak On – takimi jakimi być powinniście!
To, co wyjaśniam, niektórym wyda się bezużyteczne, ludzkie, niemożliwe. Będą
to ci sami, którzy …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 221.
221. Predsudky apoštolov voči pohanom a podobenstvo o telesne postihnutom synovi
17. júl 1945
1 Apoštoli prechádzajú cez veľmi úrodný kraj, kde obilie spí svoj posledný spánok na silnom slnku, na ktorom dozrelo. Je uložené v snopoch na pokosených poliach, teraz už trochu smutných. A do tohto tichého smútku zaznie plachá otázka ktoréhosi z apoštolov: „Z Jabnie pôjdeme do Akaronu?"
Ale kým polia sú holé, ovocné sady sú odeté sviatočne, sú plné ovocia, ktoré sa ponáhľa dozrieť, meniac farbu prechádzajúcu od tmavozelenej pri malom plode po jemnú zelenú, žltkastú, ružovú a lesklú, ako keby bol dozrievajúci plod potiahnutý voskom. Alebo figy - roztvárajú svoju presladkú schránku plodu-kvetu, praskajú vo svojej pružnej koži a za zelenobielymi alebo fialovými trhlinami ukazujú priehľadnú želatínu plnú semiačok tmavších než je dužina. Guľaté olivy sa v ľahkom vánku hojdajú v striebristej zeleni svojich konárov. Nádherné orechy držia svoje plody na tvrdých stonkách, ktoré …Více
Maria Valtorta 47.
47. JEZUS PŁACZE Z POWODU JUDASZA, A SZYMON ZELOTA GO POCIESZA
Napisane 20 stycznia 1945. A, 4248-4254
Wieś, w której znajduje się Jezus, jest bogata. Wspaniałe warzywniki, piękne
winnice z licznymi kiściami, które zaczynają nabierać koloru złota i rubinu.
Jezus siedzi w warzywniku i je owoce ofiarowane mu przez wieśniaka. Być
może rozmawiał z nim przed chwilą, bo mężczyzna mówi: «Jestem szczęśliwy,
że mogę zaspokoić Twoje pragnienie, Nauczycielu. Twój uczeń mówił nam o
Twojej mądrości, lecz zaskoczyło nas słuchanie Ciebie. Mieszkamy blisko Miasta
Świętego, chodzimy często do niego sprzedawać owoce i jarzyny. Wchodzimy
również do Świątyni i słuchamy rabinów, ale daleko ich mowie do Twojej.
Powracaliśmy mówiąc: “Jeśli tak jest, któż osiągnie zbawienie?” Ty –
przeciwnie! O, można by rzec, człowiekowi jest lekko na sercu! Odmładza się
serce, choć człowiek pozostaje dorosły. Nie jestem wykształcony... Nie umiem
się wysłowić. Ale Ty z pewnością rozumiesz.»
«Tak, rozumiem cię. …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 220.
220. Modlári v Magdal-gade a zázrak na rodiacej matke
16. júl 1945
1 Askalon a jeho záhrady sú už len spomienkou. V chladných hodinách nádherného rána, obrátiac sa chrbtom k moru, Ježiš sa so svojimi uberá smerom k nevysokým, ale pôvabným zeleným kopcom, ktoré sa dvíhajú z úrodnej nížiny. Všetci jeho apoštoli sú odpočinutí, spokojní a veselí. Rozprávajú o Ananiášovi, o jeho otrokyniach, o Askalone, o rozruchu, ktorý sa strhol v meste, keď sa tam vrátili a priniesli Dine peniaze.
„Bolo to súdené, aby som zakúsil kontakt s Filištíncami. Napokon, nenávisť a láska majú tie isté prejavy, ak človek chce. A ja, ktorý som netrpel pre filištínsku nenávisť, skoro som bol zranený pre ich lásku. Skoro by nás uväznili tí, čo jasali nad zázrakom, aby nás donútili povedať, kde je Učiteľ. A aký to bol krik! Pravda, Ján? Mesto vrelo ako v kotle. Tí, čo boli nepokojní, nechceli počuť pravdu a chceli hľadať Židov, aby ich spalicovali. A tí, ktorým sa dostalo dobrodenie, alebo ich …Více
Maria Valtorta 46.
46. ISKARIOTA SPRZEDAJE DIOMEDESOWI KLEJNOTY AGLAE
Napisane 19 stycznia 1945. A, 4237-4247
Oto plac targowy w Jerychu. Jednak to nie jest poranek, lecz wieczór: długi,
bardzo ciepły zmierzch, w pełni lata. Z porannego targu pozostały jedynie
śmieci: resztki jarzyn, stosy odpadów, słoma, która wypadła z koszy lub z oślich
juków, kawałki tkaniny... Ponad wszystkim tryumfują muchy... Słońce wywołało
fermentację i wydzielanie się przykrych i cuchnących wyziewów. Obszerny plac
jest pusty. Tylko nieliczni przechodnie, jacyś swarliwi chłopcy ciskają
kamieniami w ptaki siedzące na drzewach przy placu. Kilka kobiet idzie do
źródła. To wszystko.
Jezus przybywa drogą. Rozgląda się wokół Siebie, lecz nie widzi nikogo. Opiera
się o pień drzewa i cierpliwie czeka. Znajduje sposób, by przemówić do
chłopców o miłości, mającej źródło w Bogu i zstępującej od Stworzyciela na
wszystkie stworzenia.
«Nie bądźcie okrutni. Dlaczego niepokoicie te ptaki? Mają tam gniazda. Mają
swoje młode. Nikomu …Více
Kościół wypowiedział się negatywnie o działach Marii Valtorty
Oosciól wypowiedział się negatywnie o dziełach zmarli VAltorty
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 219.
219. Rôzne ovocie apoštolského ohlasovania v Askalone
15. júl 1945
1 Skupinky apoštolov, poslušné príkazu, ktorý dostali, prichádzajú jedna za druhou k mestskej bráne. Ježiš tam ešte nie je. Ale čoskoro prichádza z uličky, ktorá lemuje hradby.
„Učiteľ mal určite šťastie," vraví Matúš. „Pozrite sa, ako sa usmieva."
Idú mu v ústrety, potom spoločne vyjdú z brány a odchádzajú po hlavnej ceste, ktorú lemujú ovocné sady predmestia.
Ježiš sa ich vypytuje: „Ako sa vám darilo? Čo ste robili?"
„Veľmi zle," povedia spolu Iškariotský a Bartolomej.
„Prečo? Čo sa vám prihodilo?"
„Skoro nás kameňovali. Museli sme utiecť. Poďme preč z tejto krajiny barbarov. Vráťme sa tam, kde nás majú radi. Ja tu už nebudem kázať. Veď som ani nechcel. No potom som sa nechal presvedčiť, a ty si ma nezadržal. Predsa poznáš pomery....,“ Iškariotský je nepokojný.
2 „Ale čo sa ti stalo?"
„Išiel som s Matúšom, Jakubom a Ondrejom. Išli sme na Súdne námestie, lebo tam sú kultivovaní ľudia, ktorí majú čas na …Více
Maria Valtorta 45.
45. BRÓD NA JORDANIE. SPOTKANIE Z PASTERZAMI: JANEM, MACIEJEM I
SYMEONEM
Napisane 18 stycznia 1945. A, 4230-4237
Widzę bród na Jordanie, zieloną aleję, która dotyka rzeki po obu brzegach –
bardzo uczęszczaną przez podróżnych z powodu cienia. Szeregi osłów, którym
towarzyszą ludzie, idą w jedną i w drugą stronę.
Na brzegu rzeki trzech mężczyzn pasie kilka owiec. Na drodze Józef patrzy w
górę i w dół. Z daleka – tam gdzie rzeczna ścieżka przechodzi w drogę – widać
Jezusa i trzech uczniów. Józef woła pasterzy i popychają owce na drogę,
prowadząc je po obrośniętym trawą brzegu. Idą szybko na spotkanie z Jezusem.
«Ja wcale się nie ośmielę... Co Mu powiem na powitanie?»
«O! On jest tak dobry. Powiesz Mu: “Pokój niech będzie z Tobą”. On także
zawsze tak się wita» [– mówi Józef.]
«On, tak... ale my...»
«A ja, kim jestem? Nie należę nawet do tych, co Go jako pierwsi uwielbili, a On
tak mnie kocha... o, tak bardzo!»
«Który to jest?»
«Ten najwyższy, jasnowłosy» [– wyjaśnia im Józef.] …Více