<Prawdy wiary katolickiej, których prawdopodobnie nigdy nie słyszałeś z „ambony“, a które usłyszeć powinieneś:
– Skutkiem grzechu jest nie tylko wina, ale i kara doczesna, więc sama spowiedź „nie załatwia sprawy“,
– Wartość zasługującą mają tylko czyny spełnione w stanie łaski uświęcającej>.
Zdziwienie dotyczyło fragmentu o wartości zasługującej czynu. Spieszę więc donieść co następuje:
„Czy w stanie grzechu śmiertelnego można wykonać jakieś dobre uczynki?
W stanie grzechu śmiertelnego można wykonać niektóre dobre uczynki, ale nie zasługujące na żywot wieczny; grzesznik jednak przez te uczynki przysposabia się do uzyskania sprawiedliwości przy pomocy łaski uczynkowej“ (katechizm kard. Gasparriego 285).
Katechizm Kościoła Katolickiego wyraża tę prawdę w punktach 2006–2011.
Sobór Trydencki: „Ten sam bowiem Jezus Chrystus «jako Głowa członkom» [Ef 4, 15] i «winny szczep latoroślom» [J 15, 5], ustawicznie udziela sprawiedliwym siły, która ich dobre czyny zawsze uprzedza, towarzyszy im i po …Więcej

Spowiedź powinna wyprowadzać nas na głębię. Z jednej strony ta głębia dotyczy nas samych, z drugiej samego Boga. Przypomnijmy zatem kilka faktów. Znamy tzw. warunki dobrej spowiedzi.
1. Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Spowiedź szczera
5. Zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu
Tu zarówno kolejność, jak i sposób wyrażenia jest ważny.
1. Przystępując do samego wyznania grzechów należy pamiętać, że grzechy śmiertelne musimy wyznać co do ilości i okoliczności, oraz konkretnie je nazwać (integralność spowiedzi). Jest to ogromnie ważne, co zilustrują przykłady: - „zgrzeszyłem przeciw piątemu przykazaniu“ (obżarstwo czy aborcja? różnica jest ogromna) - „nie chodziłem do kościoła“ (raz czy pięćdziesiąt dwa razy w ciągu roku? różnica jest ogromna) - „nie byłem raz w kościele w niedzielę“ (czym innym jest opuszczenie z lenistwa, czym innym z powodu pobytu w szpitalu) Oczywiście nie chodzi o wyłącznie o wyliczanie grzechów, ale o nakreślenie spowiednikowi sytuacji …Więcej

Pierwszego sierpnia, o godzinie siedemnastej rozlegną się syreny. Jedni staną w zadumie, inni przejdą obojętnie wobec godziny „W”. W telewizji i prasie historycy oraz tzw. autorytety będą się wypowiadać o słuszności lub bezsensie Powstania Warszawskiego. Bardzo łatwo będzie niektórym oceniać Powstanie w kapciach i przed ekranem komputera, w bezpiecznym domu 68 lat później. Oczywiście można było lepiej dowodzić, lepiej Powstanie przygotować. Zawsze można zrobić coś lepiej. Zwłaszcza, że pisanie alternatywnej historii także przychodzi łatwo. Zgodnie z tą linią krytyki można było poddać się Hitlerowi w 39 roku. Przecież stosunek sił był nieporównywalny. Mielibyśmy sprawne koleje państwowe, silną gospodarkę itd… „Jest tylko jedna rzecz w życiu ludzi, narodów i państw, która jest bezcenna. Tą rzeczą jest honor.” (J. Beck) Trudno to zrozumieć w kraju, w którym premier uważa, że „polskość to nienormalność”.
ciąg dalszy na stronie
delurski.pl/2577/powstanie-warszawskie

delurski.pl/40-dni-dla-zycia
Jeśli mnie pamięć nie myli, to według starej nomenklatury, rozpoczynamy dziś Przedpoście, czyli przygotowanie do Wielkiego Postu. Jest więc jeszcze trochę czasu na przemyślenie postanowień i podjęcie wyzwania jakie rzuca ten okres dla ludzi wierzących.
Wzorem Adwentu chciałbym zaprosić do pochylenia się nad naszymi nienarodzonymi braćmi i siostrami. Kościół daje nam na ten czas trzy podstawowe środki, zwane, nie bez przyczyny, najważniejszymi dobrymi uczynkami. Są to, jak pewnie wiecie: modlitwa, post i jałmużna.
Jeśli chodzi o modlitwę, to podobnie jak w Adwencie proponuję minimum 10 minut dziennie modlitwy za dzieci, rodziców, lekarzy. Formę pozostawiam Waszej wyobraźni miłosierdzia. Może to być np. różaniec, koronka, adoracja, lektura Pisma. Można także uczestniczyć we Mszy świętej w dni powszednie i swoją modlitwę oraz komunię świętą ofiarować za dzieci.
Dalej post. Trochę to już chyba zapomniana praktyka duchowa w Kościele (obym się mylił). Zawsze kiedy …Więcej

Znów przychodzi mi przypominać o rocznicy zwycięstwa, o którym żadna telewizja nie opowie. Są ważniejsze sprawy niż cuda wymodlone na różańcu. To też takie wbrew dialogowi z islamem.
„Z bazyliki Piotrowej uczynię stajnię dla moich koni!” obiecywał sułtan Selim II. Sto lat wcześniej został zdobyty Konstantynopol, który po dziś dzień znany jest jako Stambuł. Przy Hagia Sophia postawiono minarety. Zachód nie rozumiał zagrożenia. Papież Pius V zorganizował Świętą Ligę. Rzym, Wenecja i Hiszpania oraz post połączony z różańcem.
Czytaj całość na:
delurski.pl/rozancowe-swieto-2

delurski.pl
Początek września. Kolejna rocznica rozpoczęcia wojny. Dziś dla wielu zabrzmiał pierwszy dzwonek. Dla nas wczoraj zabrzmiał chyba ostatni dzwonek i myśmy kolejną bitwę tej wojny przegrali. Mam na myśli bitwę o życie. Posłowie POi SLD orzekli, że kilkaset dzieci rocznie nie ma prawa żyć. „Ratujcie się z tego przewrotnego pokolenia…“. Minister Ewa Kopacz. Już wcześniej wskazała „Agacie“ miejsce gdzie ta zabiła własne dziecko. Nie znalazł się żaden odważny biskup, który stwierdził, że popadła Ona w ekskomunikę. Teraz też pewnie żaden się nie znajdzie. Krew tych dzieci woła o pomstę i nie chowanie głowy w piasek księża biskupi. Jeśli Pasterz jest niemy kto ma wołać? Kto weźmie odpowiedzialność za ich życie? Kto im potem spojrzy w oczy? Czy faktycznie lepiej iść na kompromis, a w listach pasterskich apelować o radykalizm? Minister zdrowia głosowała „za“. Minister zdrowia…
„Miarą cywilizacji — miarą uniwersalną, ponadczasową, obejmującą wszystkie kultury — jest jej stosunek do …Więcej

delurski.pl
Podczas porannej lektury prasy katolickiej natrafiłem na artykuł, którego fragmenty pozwolę sobie zacytować. Dotyczy on księdza, który posługuje w Francji. Jest proboszczem pięciu parafii bo jak wiadomo we Francji księży brak.
Oto obiecane fragmenty:
„Wielki piętno na Kościele francuskim wywarła rewolucja francuska. W 1905 r. nastąpił rozdział Kościoła od państwa, które zagarnęło całe mienie kościelne — kościoły, plebanie, pola, lasy. W 1968 r. miała miejsce tzw. rewolucja kulturalna, nazywana seksualną, na którą w Kościele nałożyły się zmiany posoborowe. We Francji od kapłaństwa odeszła wtedy ponad połowa księży. Do dziś zresztą we francuskim Kościele katolickim nie ma jedności: są księża tradycjonaliści; są księża integryści, którzy nadal odprawiają Msze św. po łacinie, tyłem do ludzi, i - dziwna rzecz — mają pełne kościoły wiernych; są księża progresiści, którzy bardzo lekko traktują szczególnie liturgię.“
Nawet nie wiem od czego zacząć komentarz… Oczywiście rewolucja …Więcej

Jezus przemówił tymi słowami: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać. Przewodnicy ślepi, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda.
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dbacie o czystość zewnętrznej strony kubka i misy, a wewnątrz pełne są zdzierstwa i niepowściągliwości. Faryzeuszu ślepy! Oczyść wpierw wnętrze kubka, żeby i zewnętrzna jego strona stała się czysta“.
Biada nam faryzeuszom i uczonym w Piśmie. Bo dajemy dziesięcinę na Caritas, a pomijamy sprawiedliwość przy rozliczaniu pracowników parafii, spowiadamy bez miłosierdzia i celebrujemy święte misteria bez wiary. My przewodnicy ślepi. Obłudnicy, którzy dbają o zewnętrzne piękno świątyń, o malowanie trawników na przyjazd biskupa, a wewnątrz pełni jesteśmy obłudy, zdzierstwa i niegodziwości. To Ewangelia przeciw …Więcej

delurski.pl
Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał Go, wystawiając Go na próbę: „Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?“
On mu odpowiedział: „«Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem». To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: «Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego». Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy“.
Religie pogańskie umieszczały swoich bogów gdzieś daleko. Na szczytach gór, daleko w niebie lub głęboko pod ziemią. Z takim bogiem człowieka łączyć mógł tylko strach, posłuszeństwo lub potrzeba. Kiedy nadeszło chrześcijaństwo Bóg stał się bliski. Do takiego Boga można mówić Ojcze. Bóg, który jest miłością jest blisko, a jednocześnie pozostaje trzykroć Święty. Taki Bóg jest na odległość miłości. Ubi caritas, ibi Deus est. Faryzeusz, człowiek starego Prawa pyta o to …Więcej