Ks Joseph Bisig, współzałożyciel i pierwszy przełożony FSSP (do 1988 roku był członkiem Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X i dobrze znał abp. Levebvre`a) powiedział 24 listopada 2018 podczas wykładu w Ottawie:
- Lefebvre zaczął przyjmować ideę sedewakantyzmu, że Paweł VI nie był prawdziwym papieżem, a zatem Tron Piotra był pusty. Ale arcybiskup utrzymywał tę opinię w dużej mierze poza sferą publiczną, ponieważ większość księży w FSSPX byłaby zgorszona.
Cały tekst w jęz. angielskim: catholicregister.org/…resses-unity-with-pope-francis

Należy uczciwie przyznać, że ks. Szymon Bańka FSSPX wypowiadając się w filmie (zamieszczonym na stronie: youtube.com/watch?v=81YAc8M7VfQ) ma wiele racji, zwłaszcza pod koniec trzynastej minuty filmu, gdy mówi o tym, że nowa liturgia jest niezgodna z nauczaniem Soboru Watykańskiego II, a sam abp Lefebvre wiernie stosował wytyczne Konstytucji „Sacrosanctum concilium”. To prawda, gdyż abp Lefebvre - zanim popadł w schizmę - podpisał wszystkie dokumenty Soboru Watykańskiego II i czynnie poparł reformę liturgii.
Z całym szacunkiem wobec ks. Szymona Bańki należy stwierdzić, że niektóre fragmenty jego wypowiedzi są bardzo tendencyjne i niezupełnie zgodne z prawdą, a jeden fragment wprost zawiera całkowitą nieprawdę. Warto zwrócić uwagę przynajmniej na kilka kwestii.
• Od 26 minuty i 50 sek. filmu ks. Szymon Bańka mówi o heretyckiej definicji nowej Mszy, która przecież została poprawiona dzięki interwencji kardynałów Ottaviani i Bacci, a mszał był kilkakrotnie korygowany (patrz: Katolicka …More

The post-conciliar popes found themselves in an extraordinary situation
For centuries there has been a rule in the Church according to which in ordinary circumstances ordinary measures are applied, while in extraordinary circumstances exceptional and extraordinary measures are allowed which are not permitted under ordinary circumstances.
It is impossible to objectively and honestly evaluate the post-conciliar pontificates of popes without taking into account the extraordinary and exceptional circumstances of the Church in the second half of the 20th century (especially as a result of the invention of the terrifying nuclear weapons and the shockingly sudden development of technology).
One of the many lingering myths (widespread in some traditionalist circles) is the false belief that the situation in the Church before the council was perfect, and that the crisis began suddenly after the last Council. Meanwhile, the truth is slightly different ...
The present crisis did not begin in the …More

W Kościele od wieków panuje zasada, zgodnie z którą w zwyczajnych okolicznościach stosuje się środki zwyczajne, natomiast w okolicznościach nadzwyczajnych dopuszcza się środki wyjątkowe i nadzwyczajne, które w zwykłych okolicznościach nie są dozwolone (np. zanoszenie Eucharystii przez świeckich podczas prześladowań Kościoła lub udzielanie ogólnego rozgrzeszenia podczas wojny, czy choćby nawet ochrzczenie dziecka przez świeckiego katolika w przypadku braku kapłana i niebezpieczeństwa śmierci niemowlęcia). Przykład takiego postępowania dał sam Chrystus Pan[1], a także św. Paweł Apostoł[2].
Nie sposób obiektywnie i uczciwie ocenić pontyfikatów posoborowych papieży bez uwzględnienia nadzwyczajnych i wyjątkowych okoliczności, w jakich znalazł się Kościół w drugiej połowie XX wieku (zwłaszcza na skutek wynalezienia przerażającej broni nuklearnej i szokująco nagłego rozwoju techniki).
Jednym z wielu pokutujących (rozpowszechnionym w niektórych środowiskach tradycjonalistów) mitów jest fałszywe …More

PRZYWILEJE NOSZĄCYCH SZKAPLERZ
• Kto umrze odziany Szkaplerzem świętym nie zostanie potępiony.
• Noszący(a) Szkaplerz jako czciciel(ka) Matki Bożej zapewnia sobie Jej opiekę co do duszy i ciała w tym życiu i szczególną pomoc w godzinie śmierci.
• Każdy(a), kto pobożnie nosi Szkaplerz święty i zachowuje czystość według stanu, zostanie wyprowadzony(a) z czyśćca osobiście przez Matkę Bożą w pierwsza sobotę po swej śmierci.
• Ci, którzy należą do Bractwa Szkaplerznego są duchowo złączeni z zakonem Karmelitańskim i maja udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci, a więc we Mszach świętych, Komuniach świętych, umartwieniach, modlitwach, postach itp.
OBOWIĄZKI NOSZĄCYCH SZKAPLERZ
• Naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.
• Dniem i nocą nosić na sobie Szkaplerz. • Odmawiać codziennie modlitwę naznaczoną w dniu przyjęcia do Szkaplerza (zazwyczaj Pod Twoją Obronę). • Czynić dobrze bliźnim. PRAKTYKI ZALECANE NOSZĄCYM SZKAPLERZ ŚWIĘTY • Przynajmniej raz w miesiącu, …More

Film znajduje się na stronie: youtube.com/watch?v=jIAY-MRGzvM (niestety redakcja pch24.pl nie zgadza się na umieszczanie swoich filmów na portalu gloria.tv)
Przy okazji warto przeczytać: Benedykt XVI: ROZKAZUJEMY by obowiązywało... wbrew wszelkim przeciwnym zarządzeniom
oraz: Bulla "Quo primum tempore" nie jest dogmatem i nie obowiązuje papieży w sposób ścisły i bezwzględny
Źródło grafiki: youtube.com/watch?v=jIAY-MRGzvM

Sam Bóg Wcielony i nasz Pan Jezus Chrystus bardzo często przestrzegał przed wiecznym potępieniem w piekle (Mt 5, 22; Mt 8, 12; Mt 13, 42; Mt 18, 8-9; Mt 22, 13; Mt 24, 51; Mt 25, 30; Mk 9, 43-48; Łk 12, 52; J 5, 29).
W 25 rozdziale Ewangelii wg św. Mateusza znajduje się wstrząsający opis Sądu Ostatecznego. Nasz Boski Zbawiciel zapowiedział, co uczyni i jakie słowa wypowie do wszystkich potępionych:
Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! (Mt 25, 41).
To nie jest opis jednej z ewentualnych wersji przyszłości. To jest przepowiedziane wydarzenie, które z absolutną pewnością dokona się w przyszłości, którą zna tylko Bóg, gdyż dla Niego wszystkie chwile czasu są teraźniejsze w ich aktualności (KKK 600).
Egzegeci są zgodni, że nasz Pan zapowiedział dokładnie to, co uczyni i powie:
Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody …More

W IV wieku Ewagriusz z Pontu wyliczał osiem "złych myśli" ("duchów zła"): obżarstwo, nieczystość, chciwość, gniew, smutek, acedia, próżność, pycha. Była to pierwsza lista grzechów głównych.
Współczesną listę zawdzięczamy głównie Janowi Kasjanowi i Grzegorzowi Wielkiemu, który wyodrębnił pychę jako źródło wszelkiego zła, połączył smutek z lenistwem i dodał zazdrość.
Radość jest owocem Ducha Świętego (Ga 5, 22), natomiast świadomy i dobrowolny smutek katolika jest objawem braku miłości Boga i braku nadziei. Nawet podczas cierpienia duchowego (związanego z ciemną nocą wiary lub ducha) nie wolno zgadzać się na świadomy i dobrowolny smutek, który należy zwalczać.
Ta samo smutna rzeczywistość grzechu i obrazy Boga (zwłaszcza wiecznego potępienia wielu dusz) nie może być nigdy usprawiedliwieniem dla świadomie i dobrowolnie pielęgnowanego smutku.
Katolik nie powinien być smutny, gdyż byłoby to oznaką braku nadziei i miłości do Chrystusa lub objawem choroby (depresja psychiczna), którą …More

Fragment adh. apost. św. Jana Pawła II "Reconciliatio et paenitentia" (13 i 18):
Dramat człowieka
Uznanie swego grzechu, co więcej — po głębszym spojrzeniu na własną osobowość — uznanie siebie grzesznikiem, zdolnym do popełnienia grzechu i skłonnym do grzechu, jest konieczną zasadą powrotu do Boga. Przykładem jest doświadczenie Dawida, który „uczyniwszy, co złe przed oczyma Pana”, upomniany przez proroka Natana woła: „Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą”. Jezus wkłada zresztą w usta i serce syna marnotrawnego owe znamienne słowa: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie”.
Rzeczywiście, pojednanie z Bogiem zakłada i obejmuje wyraźne i zdecydowane oderwanie się od grzechu, w który się popadło. Zakłada i obejmuje zatem czynienie pokuty w najpełniejszym tego słowa znaczeniu: żal, okazanie skruchy, przyjęcie postawy skruszonej, czyli wkroczenie na drogę powrotu do Ojca. Taka jest …More

Aby zrozumieć, dlaczego sposób udzielania Komunii św. na rękę jest nieodłącznie związany z profanacją Najświętszego Sakramentu, należy poznać nauczanie Kościoła na temat obecności Jezusa Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi.
Kościół ogłosił w sposób nieomylny dogmat o prawdziwej, rzeczywistej i substancjalnej obecności Chrystusa w partykułach Najświętszego Sakramentu[1], dlatego można jedynie przyjąć w wierze lub odrzucić tę prawdę i samemu wyłączyć się ze wspólnoty Kościoła katolickiego[2].
Treść dogmatu brzmi:
Cały bowiem i całkowity Chrystus jest pod postacią chleba i pod każdą cząstką tej postaci, i cały pod postacią wina i pod jej cząstkami[3].
Powtórzmy: konsekwencją świadomego i uporczywego odrzucenia tego dogmatu jest ekskomunika "automatyczna" (mocą samego prawa).
Odstępca od wiary, heretyk lub schizmatyk podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa...[4].
Przypomnijmy na czym polega herezja:
...to uporczywe, po przyjęciu chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie, w którą …More

Abp Vigano pisze:
Biskup Schneider przytacza kilka kanonów soborów ekumenicznych, które postulują jego zdaniem doktryny, których akceptacja sprawia trudności. Chodzi na przykład o nakaz zgodnie z którym żydzi powinni odróżniać się ubiorem czy o zakaz służenia żydowskim bądź islamskim panom. Wśród tych przykładów znajduje się także wymóg traditio instrumentorum ogłoszony przez Sobór Florencki, który został potem skorygowany konstytucją aspostolską Piusa XII Sacramentum ordinis. Biskup Athanasius komentuje: „Można słusznie mieć nadzieję i wierzyć, że przyszły papież albo sobór ekumeniczny skoryguje błędne stwierdzenia” Soboru Watykańskiego II. Choć jest to argument podniesiony z jak najlepszymi intencjami, to wydaje mi się, że podważa on gmach katolicyzmu u samych jego podstaw. Jeśli faktycznie przyznamy, że istnieją akty Magisterium, które wskutek zmieniającej się wrażliwości mogą być uchylane, zmieniane lub na przestrzeni czasu interpretowane w sposób odmienny, nie możemy uniknąć …More

Coraz więcej faktów wskazuje na to, że sztucznie wywołana panika koronawirusowa jest pretekstem do oficjalnego utworzenia rządu światowego i zniewolenia ludzkości, a zwłaszcza zniszczenia Kościoła, który na szczęście jest niezniszczalny[1]. Jednak z punktu widzenia nadprzyrodzonego (w świetle wiary) ten dopust Boży ma jeszcze inne znaczenie. Warto zapytać: dlaczego Pan Bóg dopuścił do zniszczenia swoich własnych Domów (świątynia jest Domem Bożym) podczas II wojny światowej? Znamy odpowiedź na to pytanie[2]. W takim razie warto zastanowić się, dlaczego obecnie Pan Bóg dopuścił do tak drastycznego ograniczania dostępu wiernych do liturgii i sakramentów, a nawet do całkowitego zamykania swoich własnych kościołów? Odpowiedź można znaleźć w Piśmie Świętym odczytywanym w świetle Tradycji Kościoła.
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (Wj 20, 3).
Jedyny i prawdziwy Bóg Wcielony i nasz Pan Jezus Chrystus wraz z Ojcem i Duchem obecny w Najświętszym Sakramencie nie może już znieść bałwochwalstwa …More

Only solemn definitions of dogmatic councils are infallible, not the entire content of the teaching of the council.
The Second Vatican Council (pastoral) was the least important council in history, and previous dogmatic councils are the most important.
Bishop Schneider is right because, in fact, dogmatic councils were wrong in some matters:
Bishop Schneider:
Let us consider a few of the obsolete and erroneous statements made by previous Ecumenical Councils, so as not to be scandalized by the fact that a non-infallible affirmation in a conciliar Declaration (not even a Constitution or Decree) like Dignitatis Humanae, can be corrected by the Magisterium in the future.
The IV Ecumenical Council of Constantinople (870) harshly condemned Photios, Patriarch of Constantinople, in Canon 4, declaring that he was a “dangerous wolf in Christ’s flock and that he filled the entire world with a thousand riots and agitations, and that he was never a bishop, and all the churches and altars, consecrated …More

Pius XI nauczał:
Żywimy niezłomną nadzieję, że do walki przeciw mocom ciemności, usiłującym wyrywać z serc ludzkich pojęcie Boga, staną mężnie obok wyznawców Chrystusa także ci wszyscy, stanowiący zresztą ogromną większość ludzkości, którzy wciąż wierzą w Boga i oddają Mu cześć (Pius XI, encyklika "Divini Redemptoris" 72; żródło: opoka.org.pl).
Ps. Talmudyści i mahometanie (oprócz chrześcijan) nigdy nie stanowili większości ludzkości. O kim więc pisał Pius XI? Pisał o tych, którzy kilkadziesiąt lat później zgromadzili się na międzyreligijnym spotkaniu w Asyżu.
Warto przeczytać: Św. Jan Paweł II kontynuował i rozwinął nauczanie przedsoborowych papieży
oraz: Św. Jan Paweł II naśladował św. Pawła Apostoła